Η... κλοτσοπατινάδα της Παραγουάης με τη Βενεζουέλα είναι η πιο πρόσφατη καταχώρηση στη λίστα των βίαιων ποδοσφαιρικών αγώνων και το Sport24.gr θυμάται επτά ακόμα αναμετρήσεις που θύμισαν...αλάνα!
Η ένταση που κυριαρχεί ανάμεσα σε παίκτες και προπονητές εντός των τεσσάρων γραμμών ενός γηπέδου κατά τη διάρκεια μιας ποδοσφαιρικής αναμέτρησης, είναι σώφρον και συνετό να εκτονώνεται εκεί και μόνον εκεί, πάντα σε αθλητικά πλαίσια.
Υπάρχει όμως ένα μεγάλο "ΑΛΛΑ" από οπαδούς και ποδοσφαιριστές, το οποίο μπορείτε να το κάνετε bold, italic, underline και ό,τι άλλο θέλετε, που αποδεικνύει πως ένα ματς μπορεί κάλλιστα να γίνει κατς, με τα παρακάτω επτά παιχνίδια να αποδεικνύουν του λόγου το αληθές...
Στο κόσμο του ποδοσφαίρου δεν υπάρχουν μονό ποδοσφαιριστές προικισμένοι με πλούσιο ταλέντο, που μπορούν να ξεσηκώσουν ένα ολόκληρο γήπεδο με μια μονό τους κίνηση. Υπάρχουν και οι άλλοι ποδοσφαιριστές. Αθλητές που δεν διαθέτουν ιδιαίτερο ταλέντο και ικανότητες, αλλά προσπαθούν με επιμονή και υπομονή να γίνουν καλύτεροι και να ακολουθήσουν το όνειρο τους στον κόσμο του ποδοσφαίρου. Μέσα από την σκληρή και επίπονη δουλειά τους, καταφέρνουν να γίνουν επαγγελματίες και να επιτύχουν. Στην τελευταία κατηγορία των ποδοσφαιριστών ανήκει και ο Νίκος Γεωργέας.
Ο Γεωργέας είναι ένας ιδιαίτερος παίκτης, που το όνομα του είναι συνδεδεμένο με την σύγχρονη ιστορία της ΑΕΚ. Ο Καλαματιανός αμυντικός της Ένωσης αποτελεί μία από τις ελάχιστες εξαιρέσεις του τρόπου με τον οποίο λειτουργεί το επαγγελματικό ποδόσφαιρο στις μέρες μας. Η καριέρα του και η πορεία του στον χώρο, μας αποδεικνύει περίτρανα ότι υπάρχουν ακόμη και σήμερα ποδοσφαιριστές-οπαδοί της ομάδας τους που αγωνίζονται για την φανέλα και την ιστορία της.
Το
HALANDRI NEWS σας δίνει την δυνατότητα να ξαναζήσετε το ευρωπαϊκό όνειρο του ΠΑΟΚ στην Ευρώπη. Παρακολουθήστε μέσα από videos τις φετινές "μάχες" του δικεφάλου του Βορρά.
Πριν από 34 χρόνια σαν σήμερα (26/12) ο Δημήτρης Σαραβάκος έκανε την πρώτη του συμμετοχή στην Α' Εθνική και το
HALANDRI NEWS θυμάται την καριέρα του μεγαλύτερου «μικρού» του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Ο Δημήτρης Σαραβάκος, γεννημένος στις 29 Ιουλίου 1961, από μικρός ακολούθησε τα χνάρια του πατέρα του, Θανάση. Ο γιος του άσου του Πανιωνίου εντάχθηκε από νωρίς στα παιδικά τμήματα της ομάδας της Νέας Σμύρνης και πριν κλείσει καν τα 17 του βρέθηκε στην πρώτη ομάδα. Η πρώτη του συμμετοχή έγινε ένα παγωμένο απόγευμα του Δεκέμβρη του 1977 απέναντι στο Αιγάλεω και ο γρήγορος μικρός, που είχε τα γονίδια από τον πατέρα του, κατάφερε
Η ελληνική κρατική διανόηση, πέρα από το πρόβλημα της αντιπαράθεσης στο σλαβικό ζήτημα με τον Φαλμεράυερ (υπερασπιζόμενη τον εθνικό μύθο που κατασκεύασε), αντιμετώπισε εξ αρχής, ένα σοβαρότερο, μη λόγιο, αλλά ζωντανό πρόβλημα: την ύπαρξη των Αρβανιτών.
Η Αθήνα, η πρωτεύουσα του νέου βασιλείου, βρισκόταν γεωγραφικά, στο κέντρο μιας αλβανόφωνης ανθρωποθάλασσας, καθώς ήταν περικυκλωμένη από δεκάδες αρβανιτοχώρια.
Κάποιος που θα αποφάσιζε να ταξιδέψει, τα πρώτα χρόνια της δημιουργίας του ελληνικού κράτους, από τη Μαλεσίνα και το Μαρτίνο της Λοκρίδας, μέχρι το Καστρί (Ερμιόνη) και το Κρανίδι της Πελοποννήσου, μία απόσταση που με το μοναδικό μεταφορικό μέσο της εποχής, τα υποζύγια, θα χρειαζόταν 75 ώρες συνεχούς πορείας [Gell 1827, σ. VII] & [Μολοσσός 1878], ή με τις αναγκαίες στάσεις, μία ολόκληρη βδομάδα [Λιθοξόου 1983, σ. 57 – 58], ήταν ενδεχόμενο εκτός της Θήβας και των Μεγάρων, να μη συναντούσε άνθρωπο από τα χωριά που θα περνούσε, που να μπορούσε να κουβεντιάσει μαζί του ελληνικά.
Ο σερ του ελληνικού πενταγράμμου, όπως χαρακτηρίστηκε, γεννήθηκε στις 11 Δεκεμβρίουτου 1922 στο Περιστέρι. Πρωτότοκος ήταν ο Χρήστος και ακολουθούσαν η Κοντιλιώ, ο Γιώργος, ο Κώστας και τελευταίος ο Γρηγόρης. Φτωχή οικογένεια, πάλευαν να τα βγάλουν πέρα. Μέσα στη θύελλα του ’40 τα αδέλφια του έφυγαν για το Μέτωπο, στην Αλβανία.
Εκείνος έκανε τα πρώτα του βήματα σ’ ένα ταβερνάκι της γειτονιάς του, τραγουδώντας με μία κιθάρα, ευρωπαϊκά. Όλα άλλαξαν, όταν μια κρύα νύχτα του χειμώνα του 1937 πήγε ν’ ακούσει τρεις μουσικούς που έπαιζαν με τα μπουζούκια τους σ’ ένα κουτούκι. Ήταν ο Μάρκος Βαμβακάρης, ο Μανώλης Χιώτης και ο Στράτος Παγιουμτζής. Ο μικρός Γρηγόρης ενθουσιάστηκε κι από τότε ασπάστηκε το ρεμπέτικο και το λαϊκό.
Το 1947 εκτοπίστηκε μαζί με εκατοντάδες άλλους Έλληνες στη Μακρόνησο, όπου τα βράδια έπαιζε στη Λέσχη Αξιωματικών. Εκεί έγραψε τα πρώτα του τραγούδια και γνωρίστηκε με τον Μίκη Θεοδωράκη. Μετά την απελευθέρωσή του, δημιούργησε το δικό του συγκρότημα και το 1949 μπήκε στη δισκογραφία ως συνθέτης. Τίτλος του πρώτου του δίσκου το Καντήλι τρεμοσβήνει, σε στίχους Χαράλαμπου Βασιλειάδη. Στο τραγούδι, ο ίδιος ο Μπιθικώτσης, μαζί με τον Βαμβακάρη.
Από τα πρώτα του βήματα στο τραγούδι είχε το δικό του τρόπο ερμηνείας, συνεργάσθηκε με τους σπουδαιότερους συνθέτες -Θεοδωράκη (Της δικαιοσύνης, Ένα το χελιδόνι, Στο περιγιάλι το κρυφό,Βράχο – βράχο, Γωνιά – γωνιά), Χατζιδάκι (Ειμ’ αϊτός χωρίς φτερά, Πάει ο καιρός, Στο Λαύριο γίνεται χορός, Μίλησέ μου), Τσιτσάνη κ.α.- έγραψε ο ίδιος τραγούδια που έγιναν επιτυχίες (Επίσημη Αγαπημένη, Το μεσημέρι καίει το μέτωπό μου, Μία γυναίκα φεύγει, Αμφιβολίες κ.ά.), εμφανίσθηκε στα κοσμικότερα κέντρα των Αθηνών κι ένιωσε τη χαρά της ανακάλυψης νέων, πολλά υποσχόμενων φωνών, ανάμεσά τους η Βίκυ Μοσχολιού και η Πόλυ Πάνου.
Η «δωρική» φωνή του αγκάλιασε τη μεταπολεμική Ελλάδα, έδωσε το δικό της βάρος και τη δική της λαϊκότητα στα μεγάλα έργα του Θεοδωράκη, που έγινε ο πιο αποτελεσματικός καταλύτης στο να φτάσουν οι στίχοι του Σεφέρη, του Ελύτη, του Ρίτσου, του Λειβαδίτη, του Χριστοδούλου, στις πιο απόμερες γωνιές της Ελλάδας.
Το σχέδιο είχε οργανωθεί άψογα μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας και τέθηκε σε εφαρμογή στις 26 Νοεμβρίου του 1983. Στόχος, η αποθήκη Brinks Mat του αεροδρομίου του Χίθροου, όπου κατά τις πληροφορίες φυλάσσονταν 3 εκατομμύρια λίρες Αγγλίας σε μετρητά.
Με τη βοήθεια ενός εκ των ανδρών της ασφάλειας, οι έξι μασκοφόροι διείσδυσαν στην απαγορευμένη περιοχή, ακινητοποίησαν τους φύλακες και άνοιξαν την κεντρική είσοδο της αποθήκης. Το θέαμα τους αιφνιδίασε... Αντί για τα χαρτονομίσματα που περίμεναν, αντίκρισαν 10 τόνους χρυσού σε ράβδους, αξίας 26 εκατομμυρίων λιρών, που προορίζοντας για την Άπω Ανατολή.
Εγεννήθη στην Αράχωβα Λακωνίας 16-Ιουλίου 1903. Πήγε στο γυμνάσιο της Σπάρτης και από εκεί μετέβη στην Γερμανία όπου σπούδασε γιατρός με ειδικότητα χειρουργός. Το 1928 γύρισε στην Ελλάδα και στην Σπάρτη άνοιξε κλινική.Τα έτη 1929-1943 έκανε 3000 χειρουργεία. Στον πόλεμο του 1940 υπηρέτησε στα νοσοκομεία Θεσσαλονίκης και Ναούσης. Κατά την κατοχή είχε πατριωτική δράση. Όταν νοσήλευσε έναν Έλληνα αξιωματικό το 1943 οι Ιταλοί τον συνέλαβαν και με την κατάρρευση της Ιταλίας απελευθερώθη. Κατά τα μέσα Οκτωβρίου 1943 ο ΕΛΑΣ εγκατέστησε στον δρόμο Σπάρτης – Τριπόλεως κινητόν
Η Εξέγερση του Γκέτο της Βαρσοβίας (γερμανικά: Aufstand im Warschauer Ghetto, εβραϊκά: מרד גטו ורשה, πολωνικά: Powstanie w getcie warszawskim) ήταν ο ξεσηκωμός των εβραίων έγκλειστων στο Γκέτο της Βαρσοβίας, στην κατεχόμενη από τους Γερμανούς κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο Πολωνία, πράξη αντίστασης στην προσπάθεια των Ναζιστών να μεταφέρουν τους εναπομείναντες κατοίκους του γκέτο στο στρατόπεδο εξόντωσης Τρεμπλίνκα.
Η εξέγερση κατά των Γερμανών ξεκίνησε στις 18 Ιανουαρίου 1943. Το πιο σημαντικό κομμάτι της έλαβε χώρα από τις 9 Απριλίου έως τις 16 Μαΐου 1943, και η εξέγερση τελείωσε όταν η φτωχά εξοπλισμένη αντίσταση συντρίφτηκε από τα γερμανικά στρατεύματα υπό τις διαταγές του Γιούργκεν Στρόοπ. Ήταν η μεγαλύτερη εξέγερση των Εβραίων κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος.
Θρυλική ασπρόμαυρη ταινία, παραγωγής 1942. Είναι ένα ρομαντικό φιλμ με φόντο τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, που σκηνοθέτησε ο Μάικλ Κέρτιζ, με πρωταγωνιστές τον Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ και την Ίνγκριντ Μπέργκμαν. Θεωρείται από τις κορυφαίες στιγμές της έβδομης τέχνης, σύμφωνα με τους ειδικούς.
Η ταινία βασίζεται στο θεατρικό έργο των Μάρεϊ Μπάρνετ και Τζόαν Άλισον Everybody Comes to Rick's, τα δικαιώματα του οποίου εξασφάλισε αντί 20.000 δολαρίων ο μεγαλοπαραγωγός του Χόλιγουντ, Χαλ Γουόλις, ποσό μεγάλο για άπαιχτο θεατρικό έργο εκείνη την εποχή. Οι σεναριογράφοι της ταινίας αδελφοί Επστάιν και Χάουαρντ Κοτς μετέφεραν τη δράση του έργου από τη Βιέννη στην κοσμοπολίτικη Καζαμπλάνκα, που έδωσε και το όνομά της στην ταινία.
Στις αρχές της δεκαετίας του '40, η Καζαμπλάνκα (παραθαλάσσια πόλη του Μαρόκου) βρισκόταν υπό τον έλεγχο του γαλλικού καθεστώτος του Βισύ, το οποίο με τη σειρά του ήταν υπό την επιρροή του Άξονα. Ο Ρικ (Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ), ιδιοκτήτης ενός δημοφιλούς νυκτερινού κέντρου, ξανασυναντά μια παλιά του αγάπη. Όμως, η Ίλσα (Ίνγκριντ Μπέργκμαν), όπως είναι το όνομά της, συνοδεύεται από τον άντρα της, ο οποίος είναι ο ηγέτης της τσέχικης αντίστασης και καταζητείται από τους Ναζί. Το ζευγάρι θέλει πάσει θυσία να φύγει από τη χώρα και ο Ρικ είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για να τους βοηθήσει. Αυτή με λίγα λόγια είναι η υπόθεση της ταινίας. Η συνέχεια επί της οθόνης, μικρής ή μεγάλης…
Ο Γουόλις ήθελε για σκηνοθέτη τον Γουίλιαμ Γουάιλερ, που, όμως, δεν ήταν διαθέσιμος και κατέληξε στον φίλο του Μάικλ Κέρτιζ, έναν ουγγροεβραίο μετανάστη και ικανό κινηματογραφιστή. Πρώτη επιλογή για το δίδυμο των πρωταγωνιστών ήταν ο Ρόναλντ Ρίγκαν (ο μετέπειτα πρόεδρος των ΗΠΑ) και η Αν Σέρινταν. Τελικά, τους ρόλους ανέλαβαν ο Χάμφρεϊ Μπόγκαρντ κι η Ίνγκριντ Μπέργκμαν, σοφή επιλογή, όπως αποδείχθηκε.
Τα γυρίσματα της Καζαμπλάνκα ξεκίνησαν στις 25 Μαΐου 1942 και ολοκληρώθηκαν στις 3 Αυγούστου του ίδιου χρόνου. Έγιναν σε στούντιο, εκτός των σκηνών στο αεροδρόμιο που γυρίστηκαν σε φυσικό χώρο. Η ταινία κόστισε 1.039.000 δολάρια και ήταν μια μέση παραγωγή για τα μέτρα της εποχής. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων προέκυψε πρόβλημα με το ύψος των πρωταγωνιστών. Η σουηδέζα ηθοποιός προεξείχε του Μπόγκαρτ κατά πέντε πόντους στις μεταξύ τους σκηνές. Για να φαίνεται ψηλότερος, ο Μπόγκι πατούσε πάνω σε τούβλα ή μαξιλάρια κι έτσι η τάξη επί της οθόνης αποκαταστάθηκε.
Τη μουσική της ταινίας έγραψε ο διακεκριμένος συνθέτης Μαξ Στάινερ, με κορυφαία στιγμή τη Μάχη των τραγουδιών, όπου Σύμμαχοι και Γερμανοί αντιπαρατίθενται συμβολικά στο κλαμπ του Ρικ, τραγουδώντας οι μεν τη Μασσαλιώτιδα, οι δε το τραγούδι Die wacht am Rhein (Η Φρουρά στο Ρήνο). Ξεχωριστή στιγμή αποτελεί το τραγούδι του Χέρμαν Χάπφελντ As Time Goes By, που στην ενορχήστρωση του Στάινερ υπογραμμίζει τις δραματικές κορυφώσεις της ταινίας.
Η πρεμιέρα της Καζαμπλάνκα δόθηκε με πάσα επισημότητα στις 26 Νοεμβρίου 1942 στο Χόλιγουντ Θίατερ της Νέας Υόρκης, προκειμένου να συμπέσει με την απόβαση των Συμμάχων στη γαλλοκρατούμενη Βόρειο Αφρική και την κατάληψη της Καζαμπλάνκα. Σε γενική προβολή βγήκε στις 23 Ιανουαρίου 1943 για να εκμεταλλευτεί τη Διάσκεψη της Καζαμπλάνκα μεταξύ Τσόρτσιλ και Ρούσβελτ. Στην Ελλάδα έκανε πρεμιέρα μεσούσης της Κατοχής στις 11 Οκτωβρίου 1943.
Η υποδοχή της ταινίας από το κοινό υπήρξε θερμή. Με εισπράξεις 3,7 εκατομμυρίων δολαρίων κατέλαβε την 7η θέση στο πίνακα με τις εμπορικότερες ταινίες του 1943. Το ίδιο θερμή ήταν και η αμερικάνικη κριτική, με εξαίρεση το χλιαρό σχόλιο του περιοδικού The New Yorker, που τη χαρακτήρισε «απλώς ανεκτή». Το 1944 η Καζαμπλάνκα ήταν υποψήφια για οκτώ βραβεία Όσκαρ και τελικά κέρδισε τρία (διασκευασμένου σεναρίου, σκηνοθεσίας και καλύτερης ταινίας).
Με τη διαδρομή του χρόνου, η Καζαμπλάνκα απέκτησε διάρκεια και αντοχή, για να τη χαρακτηρίζουμε σήμερα κλασσική ταινία. Όποτε επαναπροβλήθηκε στους κινηματογράφους αντιμετωπίστηκε θετικά από κοινό και κριτικούς, ενώ οι προβολές της στην αμερικάνικη τηλεόραση συγκεντρώνουν πάντα υψηλά ποσοστά τηλεθέασης. Μπορεί ο Πολίτης Κέιν του Όρσον Ουέλς, που κυκλοφόρησε σχεδόν την ίδια περίοδο, να θεωρείται η καλύτερη ταινία όλων των εποχών, αλλά η Καζαμπλάνκα είναι σίγουρα η πιο αγαπητή.
Ίσως γιατί ο ικανός τεχνίτης Μάικλ Κέρτιζ ανέμιξε στις σωστές δόσεις το δράμα, το μελόδραμα, την κωμωδία και την ίντριγκα, ενώ είχε στη διάθεσή του κι ένα χαρισματικό ζευγάρι πρωταγωνιστών, που μεγαλούργησε στην οθόνη. Μεγαλύτερος πολέμιος της ταινίας στάθηκε ο γνωστός μας σημειολόγος Ουμπέρτο Έκο. «Η Καζαμπλάνα είναι ένα πολύ μέτριο φιλμ… Μου θυμίζει κόμικ - στριπ, με χαρακτήρες καρικατούρες, χωρίς ψυχολογικό βάθος» έγραψε σ' ένα του κείμενο.
Η ταινία περιέχει και μερικές από τις πλέον αξιοσημείωτες ατάκες στην ιστορία του κινηματογράφου. Στον σχετικό πίνακα που συντάχθηκε από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου το 2005 περιέχονται έξι, οι πιο πολλές από τις ταινίες που ανθολογήθηκαν:
«Here's looking at you, kid» (5η θέση)
«Louis, I think this is the beginning of a beautiful friendship» (20η)
«Play it, Sam. Play 'As Time Goes By'» (28η), η πιο διάσημη ατάκα της ταινίας, που την γνωρίζουμε λανθασμένα ως «Play it again, Sam»
«Round up the usual suspects» (32η)
«We'll always have Paris» (43η)
«Of all the gin joints in all the towns in all the world, she walks into mine» (67η)
Ο Κάρολος Φαβιέρος (Charles Favier) (1782-1855) Γάλλος φιλέλληνας. Ήλθε για πρώτη φορά στην Ελλάδα το 1824 με το ψευδώνυμο Μπορέλ και αποβιβάστηκε στο Ναυαρίνο, «με τη σκέψη να ιδρύσει αγροτική και βιομηχανική αποικία για τους εξόριστους συναδέλφους του», Γάλλους και Ιταλούς βοναπαρτιστές, οι οποίοι είχαν καταφύγει στην Ισπανία και Αγγλία. Ο ίδιος ήταν άριστος αξιωματικός του Βοναπάρτη. Σπούδασε στην Πολυτεχνική Σχολή του Παρισιού και συμμετείχε στους Ναπολεόντειους Πόλεμους. Σε ηλικία 30 ετών ήταν συνταγματάρχης, και είχε τιμηθεί με τον Ταξιάρχη της Λεγεώνας της Τιμής και είχε πάρει τον τίτλο του βαρόνου. Το 1809 στάλθηκε στην Κωνσταντινούπολη και το 1810 στην Περσία για να οργανώσει τον περσικό στρατό. Μετά την παλινόρθωση των Βουρβώνων, αποτάχθηκε, όπως και οι περισσότεροι αξιωματικοί του Ναπολέοντα και κατέφυγε στην Αγγλία. Επέστρεψε για λίγο στην Αγγλία αλλά το Μάιο του 1825 όταν ξαναγύρισε στην Ελλάδα, ο Ιμπραήμ είχε αποβιβαστεί στην Πελοπόννησο και η ελληνική κυβέρνηση αναζήτησε στο πρόσωπο του δραστήριου Φαβιέρου τον έμπειρο αξιωματικό, ο οποίος θα μπορούσε να οργανώσει τακτικό στρατό* αντάξιο του υπό τον Ιμπραήμ αιγυπτιακού. Έτσι στις 30 Ιουλίου 1825 ο Φαβιέρος διορίστηκε διοικητής και εκπαιδευτής του τακτικού σώματος, το οποίο έλαβε μέρος σε πολλές επιχειρήσεις. Η επίσημη τελετή παράδοσης του τακτικού σώματος στρατού έγινε στην πλατεία του Πλατάνου, τώρα Συντάγματος, του Ναυπλίου και ο Παν. Ρόδιος** παρέδωσε τη διοίκησή του στο Φαβιέρο.
«Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων», ένα από τα πλέον αγαπημένα παραμύθια μικρών και μεγάλων σ' όλο τον κόσμο, γράφτηκε στα μέσα του 19ου αιώνα από τον άγγλο Λιούις Κάρολ, κατά κόσμον Τσαρλς Λούντβιντζ Ντόντγκσον. Στο κλασσικό αυτό βιβλίο, ο συγγραφέας σατιρίσει και καυτηριάσει τον τρόπο ζωής της εποχής του, ενώ μεταφέρει και την αγωνία των παιδιών για τον κόσμο που τους φτιάχνουν οι μεγάλοι. Η Αλίκη, εκπρόσωπος της παιδικής αφέλειας και ανησυχίας, κουβαλά όλα τα ερωτήματα, τις αγωνίες και τα μυστήρια της εποχής της, ταξιδεύοντας σε μια χώρα της
Ο Ναπολέων επιστρέφει από τη Μόσχα, πίνακας του Άντολφ Νόρθεν
Την πρώτη δεκαετία του 19ου αιώνα ο Ναπολέων ζούσε την εποχή των μεγάλων θριάμβων. Η Γαλλική Αυτοκρατορία είχε επιβάλλει την κυριαρχία της στην Ευρώπη, είτε μέσω κατακτήσεων, είτε μέσω συμμαχιών και ίδιος είχε αποκτήσει τον πολυπόθητο διάδοχο. Όμως, ο τσάρος Αλέξανδρος Α' έδειχνε όλο και λιγότερο διατεθειμένος να συμπεριφέρεται ως πιστός σύμμαχος στον Ναπολέοντα, χαλαρώνοντας τον ηπειρωτικό αποκλεισμό που είχε επιβληθεί στα εμπορεύματα της Μεγάλης Βρετανίας.
Κορυφαία αντιστασιακή πράξη κατά τη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής. Υπήρξε αποτέλεσμα της συνεργασίας των δύο μεγαλύτερων αντιστασιακών οργανώσεων, του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ, υπό την υψηλή καθοδήγηση βρετανών κομάντος.
Στις 29 Σεπτεμβρίου 1942 μία ομάδα αποτελούμενη από δώδεκα κομάντος, με επικεφαλής τον συνταγματάρχη Έντι Μάιερς και τον ελληνομαθή ταγματάρχη Κρις Γουντχάουζ, έπεσε με αλεξίπτωτα στην περιοχή της Γκιώνας. Ανάμεσά τους ήταν ο Ελλαδίτης Θεμιστοκλής Μαρίνος κι ένας Κύπριος με το κωδικό όνομα «Γιάννης». Σκοπός τους, να έλθουν σε επαφή με έλληνες αντάρτες και να υλοποιήσουν την «Επιχείρηση Χάρλινγκ», που είχε σχεδιάσει το Συμμαχικό Στρατηγείο στο Κάιρο.
Συνθήκη του Παρισιού 1783,
υπογεγραμμένος επάνω 3 Σεπτεμβρίου 1783, τυπικά τελείωσε Αμερικανικός επαναστατικός πόλεμος μεταξύ Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και Δέκα τρεις αποικίες στη Βόρεια Αμερική που είχε επαναστατήσει ενάντια στο βρετανικό κανόνα μέσα 1776. Υπογεγραμμένες η Μεγάλη Βρετανία βοηθητικές συνθήκες με Γαλλία και Ισπανία σαν Συνθήκες των Βερσαλλιών 1783.
Η συνθήκη αναφέρεται συνήθως ως Δεύτερη Συνθήκη του Παρισιού, η πρώτη ύπαρξη Συνθήκη του Παρισιού 1763. Διάφορες άλλες συνθήκες έχουν γίνει επίσης με αυτό το όνομα. (Δείτε: Συνθήκη του Παρισιού.)
1942: οι ενωμένες αντιστασιακές δυνάμεις υπό τους Ζέρβα και Βελουχιώτη ανατινάσσουν τη γέφυρα του Γοργοποτάμου.
Η εκπομπή με τίτλο «ΓΟΡΓΟΠΟΤΑΜΟΣ» επιχειρεί την παραστατική αναβίωση του γεγονότος του σαμποτάζ κατά των Γερμανών τη νύχτα της 25ης Νοεμβρίου 1942, μέσα από την κατάθεση της προσωπικής μαρτυρίας του μοναδικού εν ζωή της ομάδας των σαμποτέρ, 64 χρόνια μετά, ΘΕΜΗ ΜΑΡΙΝΟΥ. Όντας τότε μέλος της ομάδας των Βρετανών καταδρομέων συμμετείχε στην ανατατίναξη της σιδηροδρομικής γέφυρας του Γοργοποτάμου, επιχείρηση γνωστή με την ονομασία «Χάρλινγκ», ανατρέποντας για καιρό τη βασική γραμμή (Θεσσαλονίκης-Πειραιά) ανεφοδιασμού των Δυνάμεων του Άξονα στη Βόρεια Αφρική. Η αφήγησή του αναφέρεται αναλυτικά στους Βρετανούς που έλαβαν μέρος, στη σχέση του με το Συμμαχικό Στρατηγείο και την εκπαίδευσή του στη Μέση Ανατολή. Περιγράφει επιπλέον, τη δική του συμμετοχή στην αποστολή της ανατίναξης, τις επαφές της Βρετανικής αποστολής με τους Έλληνες πράκτορες των Βρετανών στην Ελλάδα, τις προσπάθειες για συνεννόηση με τις ομάδες των ανταρτών της Στερεάς Ελλάδας, τη σύμπραξη των αντιστασιακών οργανώσεων του ΕΔΕΣ και του ΕΑΜ, ενώ εξιστορεί λεπτομερώς τον σχεδιασμό και τις οργανωτικές ενέργειες μέχρι τη στιγμή της εκτέλεσης της επιχείρησης. Κατά τη διάρκεια της εκπομπής παρεμβάλλεται φωτογραφικό υλικό και πλάνα αρχείου της περιόδου.
Τα μέσα μαζικής επικοινωνίας άρχισαν να αναπτύσσονται στην Κύπρο μετά τον ερχομό των Βρετανών στο νησί, στα 1878, οπότε η ελευθερία έκφρασης βρήκε την πρώτη της εφαρμογή, έστω και σε περιορισμένη μορφή. Πριν από το 1878, λόγω της μακράς και καταπιεστικής οθωμανικής διοίκησης, ήταν αδιανόητο να σκεφτεί κανείς ότι ήταν δυνατό να κυκλοφορήσει εφημερίδα.. Η πρώτη κυπριακή εφημερίδα κυκλοφόρησε στις 29 Αυγούστου 1878, και από τότε στην ουσία αρχίζει και η ιστορία της κυπριακής δημοσιογραφίας και τυπογραφίας στην Κύπρο. Η πραγματική όμως άνθιση των μέσων μαζικής επικοινωνίας αρχίζει μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οπότε οι αρχές της ελευθερίας και της ελευθεροτυπίας, καθώς και το δικαίωμα έκφρασης διαδίδονται και στο νησί.
Μετά την ανεξαρτησία, το 1960, παρατηρείται μια πραγματική επανάσταση στα θέματα μαζικής επικοινωνίας και παράλληλα με τον Τύπο αναπτύσσονται το κυπριακό ραδιόφωνο και η κυπριακή τηλεόραση. Πέρασαν, όμως, 30 χρόνια μετά την κυπριακή ανεξαρτησία για να εισαχθεί και ο θεσμός της ιδιωτικής ραδιοφωνίας, λόγω κυρίως των πολλών προβλημάτων που αντιμετώπιζε η χώρα εξαιτίας του πολιτικού της προβλήματος.
Σήμερα η Κύπρος καρπούται τα αγαθά της πλήρους ελευθερίας έκφρασης και ελευθεροτυπίας με ένα πλουραλισμό πληροφοριών, σε γραπτό και ηλεκτρονικό Τύπο, ασύλληπτο για το μέγεθός της.
1991 πεθαίνει ο τραγουδιστής του ροκ συγκροτήματος "Queen", Φρέντι Μέρκιουρι, από AIDS.
Ο Φρέντι Μέρκιουρι γεννήθηκε στις5 Σεπτεμβρίουτου 1946 στη Ζανζιβάρη της Τανζανίας. Ήταν περσικής καταγωγής και το πραγματικό του όνομα ήταν Φαρόκ Μπουλσάρα. Ως μουσικός κατατάσσεται ανάμεσα στις μεγαλύτερες φωνές της ροκ, αλλά και ως σόουμαν ξεχώριζε, καταφέρνοντας να συνδυάζει θεατρικότητα, υπερβολή και ταλέντο.
Ξεκίνησε την «περιπέτειά» του στη μουσική από τα εφηβικά του χρόνια, με το πενταμελές συγκρότημα «Hectics» στο κολέγιο της Βομβάης, όπου ήταν έγκλειστος. Εκεί, οι φίλοι του τού απέδωσαν το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Φρέντι, με το οποίο πορεύτηκε στην υπόλοιπη ζωή του.
Το κτίριο του εθνικού θεάτρου κτίστηκε την περίοδο 1891 – 1901. Είναι αναγεννησιακού ρυθμού – ιδιαίτερα εντυπωσιακό – και η αρχιτεκτονική του δόμηση μιμείται το εθνικό θέατρο της Βιέννης. Πρόκειται για ένα ακόμη έργο του αρχιτέκτονα Ερνέστο Τσίλλερ, η υλοποίηση του οποίου έγινε με πρωτοβουλία του βασιλιά Γεωργίου Α’. Το κτίριο οικοδομήθηκε με έξοδα του ιδιαίτερου ταμείου του βασιλιά και με τη συνδρομή πλουσίων ομογενών. Στα ιδιαίτερα αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά του, αξίζει να αναφέρουμε ότι πρότυπο για τη σύνθεση της
Αναρτήσεις
Η... κλοτσοπατινάδα της Παραγουάης με τη Βενεζουέλα είναι η πιο πρόσφατη καταχώρηση στη λίστα των βίαιων ποδοσφαιρικών αγώνων και το Sport24.gr θυμάται επτά ακόμα αναμετρήσεις που θύμισαν...αλάνα!
Η ελληνική κρατική διανόηση, πέρα από το πρόβλημα της αντιπαράθεσης στο σλαβικό ζήτημα με τον Φαλμεράυερ (υπερασπιζόμενη τον εθνικό μύθο που κατασκεύασε), αντιμετώπισε εξ αρχής, ένα σοβαρότερο, μη λόγιο, αλλά ζωντανό πρόβλημα: την ύπαρξη των Αρβανιτών.
.png "English"){kind=small}
