1912 οι Ιταλοί καταλαμβάνουν τα Δωδεκάνησα.

Γράφει ο Κώστας Καντάς

Η Ιταλία επεδίωκε να γίνει αποικιοκρατική δύναμη και το Σεπτέμβριο του 1911 έκανε απόβαση στη Λιβύη για να εκδιώξει τους Τούρκους. Για να κάμψει την αντίστασή των Τούρκων μεταξύ ων οποίων ήταν ο νέος στην ηλικία αξιωματικός ο Κεμάλ ο στόλος των Ιταλών επιτηρούσε τα παράλια της Μικράς Ασίας να μην ανεφοδιάζονται οι Τούρκοι στη Λιβύη. Όμως για καλύτερη επιτήρηση σκέφθηκαν να καταλάβουν τα Δωδεκάνησα.Στις 15 Απριλίου του 1912, 15 πολεμικά ιταλικά περιέζωσαν τη Ρόδο και το πρωινό εκείνο ο Ιταλός στρατηγός Giovanni Αmeglio αποβίβασε 15 χιλιάδες Ιταλούς στρατιώτες στο σημερινό Φαληράκι. Οι κάτοικοι της Ρόδου έπλεαν σε πελάγη χαράς. Επιτέλους ύστερα από αιώνες θα απαλλάσσονταν από τον επαχθή τουρκικό ζυγό που βύθισε τη Ρόδο και τα άλλα Δωδεκάνησα στην αμάθεια, στην οικονομική αθλιότητα και στην πολιτιστική υποβάθμιση. Περίπου 800 έως 1000 Ιταλοί ανέβηκαν προς τις Καλυθίες. Τους υποδέχθηκαν ως ελευθερωτές. Η καμπάνα της εκκλησίας του Σταυρού χτυπούσε χαρμόσυνα. Σμύρτα και δάφνες στης εκκλησιάς τα σκαλοπάτια κι ύστερα δοξολογία. Είχε φτερουγίσει στη Ρόδο κατά τον Ιταλό στρατηγό η Λευτεριά.

HALANDRI NEWS · ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ

Το πρώτο Ελληνικό πολιτικό-ιστορικό ντοκιμαντέρ με θέμα την ιστορία της χώρας το πρώτο μισό του 20ου αιώνα. 
Η ταινία παρακολουθεί την πορεία του Ελευθερίου Βενιζέλου από το ξεκίνημα του στην Κρήτη μέχρι τον θάνατο του στο Παρίσι, σκιαγραφώντας τη σημασία του στην πολιτική ζωή της Ελλάδας. 
Η ταινία είναι πρωτοποριακή γιατί για πρώτη φορά στην ιστορία του ελληνικού ντοκιμαντέρ ενσωματώνονται δραματοποιημένα στοιχεία. Χρησιμοποιεί αρχειακό κινηματογραφικό υλικό , «ζωντανές λήψεις» και αφήγηση από αξιόλογους ανθρώπους, με αποτέλεσμα ένα εξαιρετικό πολιτικό πορτρέτο.

Σκηνοθέτης: Λίλα Κουρκουλάκου, 1966Αφήγηση: Στέφανος Ληναίος, Γιώργος Κάρτερ, Γιώργος Νέζος, Χρήστος Τσάγκας, Δημήτρης Ντουνάκης

Ευτυχέστε τους... πατόκορφα

Δεν χρειάζονται ιδιαίτερες ικανότητες για ναπροβλέψει κανείς το σκηνικό μέ­σα στο οποίο θα κινηθούν η χώρα και η ελληνική κοινωνία τη χρονιά που έρχε­ται. Τα στοιχεία που συνθέτουν το σκηνικό της κα­ταστροφής είναι δημοσιοποιημένα και όποιος δεν θέλει να ζει με ψευδαισθήσεις δεν έχει παρά να διαβάσει τους αριθμούς για να κατανοήσει αυτό που ήδη ζει: την καταστροφή της οικονομίας, τη διάρρηξη του κοινωνικού ιστού και τη διάλυση του μεταδικτατορικού πολιτικού συστήματος.

Πρόκειται για την απόλυτη καταστροφή, την οποία ο Γ. Παπανδρέου και η κυβέρνησή του κατά­φεραν να πετύχουν σε λιγότερο από δυο χρόνια!

Με δεδομένη την καταστροφή, το τρέχον πολι­τικό δίλημμα στη χώρα είναι οι τρόποι διαχείρισής της. Αυτός είναι ο ρόλος που έχει ανατεθεί στην κυβέρνηση Παπαδήμου. Για την ακρίβεια, η εν λό­γω κυβέρνηση προορίζεται να παίξει τον αμφιλε­γόμενο ρόλο του αλεξικέραυνου που θα προστα­τεύσει το πολιτικό σύστημα από τους κεραυνούς της καταστροφής.

Πρόκειται για πολύ φιλόδοξο και πιθανότατα ανεκπλήρωτο στόχο, καθώς η χειμαζόμενη ελλη­νική κοινωνία μπορεί να τελεί ακόμη υπό την επή­ρεια του σοκ, γνωρίζει ωστόσο πια πολύ καλά τους υπευθύνους της καταστροφής.