Ανδρέας Κάλβος (Ζάκυνθος, 1792 – Λονδίνο, 3 Νοεμβρίου 1869)

Έλληνας ευρυμαθής λόγιος και εθνικός ποιητής, πατριώτης επαναστάτης, αρχαιολάτρης και νεοκλασικιστής. Η ποίησή του είναι ηθικοπρακτικά πολιτική και στο έπακρο επική, όχι όμως ιδεαλιστική όπως εσφαλμένα αυτή εξελήφθη από τον Κ. Τσάτσο που τον χαρακτήρισε «Ποιητή της Ιδέας» («ο Κάλβος ούτε μεταφυσικός ποιητής είναι, ούτε, πολύ περισσότερο, απορροφημένος στη θέαση της ιδέας, ούτε τα φθαρτά και τα αισθητά καταφρονεί. Η ποίησή του δε βρίσκεται πάνω από τα εγκόσμια, ούτε είναι ασυγκίνητη και απαθής. Απεναντίας είναι τα εγκόσμια αυτά τα οποία την κινούν. Αναλώνεται στον αγώνα της δραματικής πορείας προς τη λύτρωση, στο πάθος της ελευθερίας, τα θεμέλια του οποίου είναι χτισμένα με τα πλέον επίγεια υλικά», έγραψε ο Νάσος Βαγενάς). Είναι μία ποίηση επικεντρωμένη στις τότε «ιακωβινικές» και «καρμποναρικές» αξίες Ελευθερία και Αρετή (αυτήν που οι Ροβεσπιέρος και Σαιν Ζυστ απέδιδαν με τον όρο «la Vertu», όχι όπως την παρερμήνευσε ο Ελύτης), μια αντι-λυρική ποίηση, όπου μέσα της δένουν αρμονικά μεταξύ τους το μελαγχολικό με το αυστηρό στοιχείο, το ρομαντικό με το επικό, τα παγανιστικά και αρχαιοελληνικά πρόσωπα και σύμβολα με την έντονη επαναστατικότητα και τον υπό διαμόρφωση ακόμα πατριωτισμό της εποχής του.