Η ΜΕΓΑΛΗ ΣΦΑΓΗ ΤΟΥ 1898 ΣΤΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΚΡΗΤΗΣ

114 XPONIA AΠO TH ΣΦAΓH THΣ 25ης AYΓOYΣTOY

Ένα δραματικό γεγονός που στοίχισε τη ζωή πολλών Hρακλειωτών και την καταστροφή ενός μεγάλου τμήματος της πόλης, εκτιλύχθηκε σαν σήμερα εκατόν τρία χρόνια πριν στο Hράκλειο και αποτέλεσε την αιτία να δρομολογηθεί ταχύτατα η απελευθέρωση της Kρήτης από τον τουρκικό ζυγό. Στις 25 Aυγούστου 1898 η πόλη του Hρακλείου συγκλονίστηκε από τη μανία του τουρκικού όχλου, που ξέσπασε με μανία κατά των χριστιανών. Πρόκειται για μια ημέρα κατά την οποία εδώ και έναν αιώνα οι Hρακλειώτες τιμούν τη μνήμη των θυμάτων. Tα γεγονότα που οδήγησαν στη μεγάλη σφαγή και τελικά στην απελευθέρωση της Kρήτης ξεκίνησαν ουσιαστικά δύο χρόνια νωρίτερα, με ενέργειες της ελληνικής κυβέρνησης και των Mεγάλων Δυνάμεων, καθώς και της άρνησης των τουρκικών αρχών να αποχωρήσουν από το νησί.

H πορεια

Σαν σήμερα, 27 Σεπτεμβρίου 1669 οι Οθωμανοί καταλαμβάνουν τον Χάνδακα (Ηράκλειο),

Σαν σήμερα, 27 Σεπτεμβρίου 1669  ( http://halandrinews.blogspot.gr/2012/09/1669-1840.html ) οι Οθωμανοί καταλαμβάνουν τον Χάνδακα (Ηράκλειο), έπειτα από πολιορκία 21ος ετών και ολοκληρώνουν την κατάληψη της Κρήτης.

ΟΘΩΜΑΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ (1669-1840)

Η τουρκική κατάκτηση διέκοψε οριστικά την κρητική αναγέννηση. Ο πληθυσμός του νησιού ελαττώθηκε σημαντικά από τους αθρόους εκπατρισμούς και τους εξισλαμισμούς, που συνεχίστηκαν σε όλη τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας. Ο αστικός βίος, που αποτελεί την απαραίτητη προϋπόθεση κάθε πολιτιστικής δημιουργίας, καταστράφηκε με την ερήμωση των μεγάλων αστικών κέντρων της Κρήτης, στα οποία εγκαταστάθηκαν κυρίως Τούρκοι.
Η κρητική οικονομία υποχώρησε σε υποτυπώδεις μορφές αγροτικής και ποιμενικής ζωής, ενώ το εμπόριο, τουλάχιστον κατά τα πρώτα χρόνια της Τουρκοκρατίας, ουσιαστικά νεκρώθηκε. Σε όλα αυτά, προστέθηκε η επαχθής φορολογία, τα δεινοπαθήματα του λαού και η εκδήλωση επαναστατικών κινητοποιήσεων κατά των Τούρκων.

• Το 1684 ξέσπασε Βενετοτουρκικός Πόλεμος και οι Βενετοί έχασαν τη Γραμβούσα.\
• Οι επαναστάσεις του πληθυσμού κατά των Οθωμανών ήταν συνεχείς και αιματηρές.
• Το 1770 ξέσπασε η επανάσταση του Δασκαλογιάννη στα Σφακιά, που εντασσόταν στο ευρύτερο πλαίσιο της πολιτικής της Μεγάλης Αικατερίνης της Ρωσίας, και αποτέλεσε

24/9/1908: Η ΒΟΥΛΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΑΛΛΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ 5 ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΧΡΟΝΙΑ...

24 Σεπτεμβρίου 1908: Η Βουλή της Κρητικής Πολιτείας αποφασίζει την ένωση της νήσου με την Ελλάδα. Θα χρειάζοντας όμως πέντε ολόκληρα χρόνια για να γίνει η απόφαση αυτή πραγματικότητα...

Τον Αύγουστο του 1910 ο Ελευθέριος Βενιζέλος αφήνει την Κρήτη και αρχίζει την ενεργό πολιτική δράση του στην Ελλάδα. Είχε πια εδραία πεποίθηση, ότι το Κρητικό ζήτημα θα λυθεί και οι πόθοι του Κρητικού λαού θα εκπληρωθούν μόνο τότε όταν η Ελλάδα θα ήταν σε θέση να επιβάλει την Ένωση με στρατιωτικά μέσα. Έτσι από τη στιγμή που ανέλαβε την Ελληνική κυβέρνηση αμέσως ξεκίνησε τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς.
Το Μάρτιο του 1912 διεξήχθησαν εκλογές στην ελεύθερη Ελλάδα και την αυτόνομη Κρήτη. Μία αντιπροσωπεία από Κρήτες βουλευτές αποφασίζουν να έλθει στην ελληνική πρωτεύουσα και να συμμετάσχουν στις εργασιές του Ελληνικού κοινοβουλίου.
Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Ελευθέριος Βενιζέλος κατέβαλε κάθε δυνατή προσπάθεια να ματαιώσει μία τέτοια απόφαση. Γνωρίζει καλύτερα από κάθε άλλον ποιες συνέπειες για το εθνικό θέμα μπορούσε να έχει μια τέτοια πράξη. Θα έδινε αφορμή στην Τουρκία να απειλήσει πόλεμο κατά της Ελλάδας ή ακόμη ανακατοχή της Κρήτης, ενώ η Ελλάδα δε είχε ολοκληρώσει τις στρατιωτικές προετοιμασίες της. 

1941: Λήγει η Μάχη της Κρήτης, με την κατάληψη όλου του νησιού από τους Γερμανούς

Η Μάχη της Κρήτης

Με την ονομασία αυτή έμεινε στην ιστορία η αεραποβατική επιχείρηση, που επιχείρησε η Ναζιστική Γερμανία κατά της Κρήτης στις 20 Μαΐου 1941 και η οποία έληξε δώδεκα μέρες μετά, την 1η Ιουνίου, με την κατάληψη της Μεγαλονήσου. Ήταν μία από τις σημαντικότερες μάχες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, με πολλές πρωτιές σε επιχειρησιακό επίπεδο.

Η απόφαση για την επίθεση στην Κρήτη ελήφθη από το Χίτλερ στις 25 Απριλίου 1941, λίγες μέρες μετά την παράδοση της ηπειρωτικής Ελλάδας στις δυνάμεις του Άξονα, και έλαβε την κωδική ονομασία «Επιχείρηση Ερμής» («Unternehmen Merkur»). Ήταν αμυντική και όχι επιθετική επιχείρηση, όπως αποδείχθηκε αργότερα. Οι Γερμανοί είχαν ως στόχο να εξασφαλίσουν τα νοτιοανατολικά τους νώτα, ενόψει της Επιχείρησης Μπαρμπαρόσα (Εκστρατεία στη Ρωσία) και να εξορμήσουν στη Βόρεια Αφρική, με εφαλτήριο την Κρήτη, όπως πίστευαν οι Σύμμαχοι.