Οι αρχαίοι Έλληνες υπήρξαν πρωτοπόροι σε κάθε
τομέα του πολιτισμού. Μοιραία λοιπόν δεν θα μπορούσαν
να υστερήσουν και στην πολεμική τεχνολογία, εφόσον
μάλιστα, όπως πίστευαν «Πόλεμος πατήρ πάντων
εστί» (ο πόλεμος είναι ο πατέρας των πάντων).
Η παρεξηγημένη
αυτή φράση του Ηρακλείτου δεν εκφράζει,
όπως υποστηρίζουν ορισμένοι, το φιλοπόλεμο και
«ιμπεριαλιστικό» πνεύμα των αρχαίων Ελλήνων. Αντιθέτως
εκφράζει τπν μεγάλη αλήθεια του αρχαίου κόσμου,
ότι η ανάγκη γεννά. Η ανάγκη αντιμετώπισης υπερτέρων
αντιπάλων ήταν η γενεσιουργός αιτία της δημιουργίας
και ανάπτυξης «ειδικών» όπλων, ήδη από τους χρόνους
που γεννήθηκε ο πολιτισμός στην πατρίδα μας, περί την
9η χιλιετία π.Χ. Οι σχεδόν πάντα αριθμητικώς ασθενέστεροι
Έλληνες δεν είχαν άλλη επιλογή παρά να αναπτύξουν
ειδικές δυνατότητες, οι οποίες θα τους επέτρεπαν
να αντιμετωπίσουν επί ίσοις όροις τους πολυπλη-
θείς αντιπάλους τους.
Τοξικά βέλη
Η γένεση του τόξου ως όπλου, για το κυνήγι αρχικά
και για τον πόλεμο κατόπιν, χάνεται στα βάθη της
ανθρώπινης ιστορίας. Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει
πότε οι άνθρωποι άρχισαν να το χρησιμοποιούν. Το
παράδοξο όμως είναι ότι από το την λέξη τόξο γεννήθηκε
και μια ακόμα ελληνική λέξη που υποδηλώνει το
δηλητήριο, η λέξη «τοξικό». Ο διάσημος Έλληνας ιατρός
του 1ου αιώνα μ.Χ. Διοσκουρίδης ήταν ο πρώτος που
ετυμολογησε το επίθετο «τοξικός» από το «τόξο», γράφοντας
χαρακτηριστικά ότι το επίθετο «τοξικός» δηλώνει
τον σχετικό με το τόξο. Πως όμως σχετίζεται ένα
όπλο με τα λογής λογής τοξικά, δηλαδή τα δηλητήρια; Η
απάντηση είναι απλή. Από πολύ νωρίς οι πρωτόγονοι
άνθρωποι ανακάλυψαν ότι κάποιες ουσίες είχαν την ικανότητα
να ναρκώνουν ή να σκοτώνουν άμεσα όποιον ή
ότι ερχόταν σε επαφή μαζί τους.