Στο περίφημο έργο του Γκαίτε, ο Δόκτωρ Φάουστ πουλάει την ψυχή του στο διάβολο, με αντάλλαγμα την αιώνια νεότητα και την κατάκτηση της απόλυτης γνώσης. Την κίνησή του μιμείται και ο Ντόριαν Γκρέυ, που παρασυρόμενος από τον αθεράπευτο ναρκισσισμό του, επιθυμεί τη διατήρηση της ομορφιάς του, ξεπουλώντας την ίδια του την ηθική.
Οι δύο αυτοί μυθιστορηματικοί ήρωες αποτελούν απλώς, αποκυήματα της πλούσιας φαντασίας των δημιουργών τους και δεν συνάδουν με την πραγματικότητα.
Τι μπορεί να συμβεί όμως όταν η ίδια η πραγματικότητα ξεπερνά και την πιο νοσηρή φαντασία; Τι γίνεται όταν ο ανθρώπινος νους υπερβαίνει τα όριά του και φανερώνει με τον πιο στυγνό τρόπο τη μοχθηρία του;
Τι μπορεί να ξυπνήσει τον ακροατή, τον τηλεθεατή, τον αναγνώστη από τον λήθαργο που προκαλεί η υπερπληροφόρηση και η υπερέκθεση στη βία και στις εγκληματικές πράξεις που υφίσταται καθημερινά;
Μόνο η σπάνια εμφάνιση του απόλυτου κακού, της πιο ώμης έκφρασης βίας με τέτοιον τρόπο και σε τέτοια ένταση που να μένει ανεξίτηλα ριζωμένος στο θυμικό των ανθρώπων όσα χρόνια κι αν περάσουν.
Τέτοια στοιχεία δε θα μπορούσαν παρά να εμπεριέχονται σε ένα από τα πιο ειδεχθή εγκλήματα στην ιστορία του ελληνικού έθνους. Τη διαβόητη υπόθεση των «Σατανιστών της Παλλήνης»
Το χρονικό της υπόθεσης.....