Το θεατρικό μενού των γιορτών

ΤΗΣ ΓΙΩΤΑΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ

Θέματα επίκαιρα -διαρκείς πληγές μιας κοινωνίας που μοιάζει αδίδακτη από την Ιστορία- όπως η γενοκτονία των Αρμενίων και η δοκιμασία της μετανάστευσης, ο ρατσισμός. Αλλά και η θεατρική εκδοχή ενός νεοελληνικού δημοφιλέστατου μυθιστορήματος, το ντεμπούτο ενός «απελπισμένου» κομμωτή στο σανίδι και μια ιουδαϊκή εκδοχή του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας από το ξένο ρεπερτόριο. Αυτά περιλαμβάνονται στα θέματα των θεατρικών παραστάσεων ανάμεσα στα οποία θα έχει να επιλέξει το κοινό κατά τη διάρκεια των φετινών γιορτών.

Πρώτο καταφτάνει στη Θεσσαλονίκη ένα... κτήνος. Οσοι είχαν πρωτοδεί το έργο του Ρίτσαρντ Καλινόσκι «Το Κτήνος στο Φεγγάρι» -θα κάνει πρεμιέρα στις 21 Δεκεμβρίου, στο θέατρο «Εγνατία» (Π. Ιωακείμ 1, πλ. Αγίας Σοφίας, τηλ. 2310/225.172)- πριν από περίπου μια δεκαετία μιλούν ακόμα για ξεχωριστή παράσταση, οι μνήμες της οποίας τους συντροφεύουν ακόμα. Πρόκειται για την παράσταση-σταθμό του θεάτρου «Πορεία» που σήμανε την αφετηρία του θεατρικού σχήματος «Δόλιχος» και ξαναπαρουσιάστηκε από τους ίδιους συνεργάτες, αλλά από μία νέα σκοπιά το 2009. Στη φετινή εκδοχή -που επί δυο θεατρικές σεζόν ανέβηκε με μεγάλη επιτυχία στην Αθήνα- παίζουν οι Γιώργος Μπινιάρης, Δημήτρης Τάρλοου, Ταμίλα Κουλίεβα και Ρωμανός Μπολώτας. Το έργο, που θίγει την αρμενική γενοκτονία και τη μετανάστευση, μας ταξιδεύει στην Αμερική του 1920, όπου ο Αράμ κι η Σέτα αναγεννιούνται μέσα από τις στάχτες τους και ανακαλύπτουν την ουσία της ύπαρξης μέσα από την αποδοχή της ανεπάρκειάς τους. Η μετάφραση είναι του Δημήτρη Τάρλοου, η σκηνοθεσία του Στάθη Λιβαθινού, τα σκηνικά –κοστούμια είναι της Ελένης Μανωλοπούλου και η μουσική του Haig Yazdjian.

Απελπισμένοι και ερωτευμένοι

Εννέα «απελπισμένοι» Νεοέλληνες αποφασίζουν να αλλάξουν τη ζωή τους φεύγοντας για την Αμερική. Η μοίρα όμως τους επιφυλάσσει μια δυσάρεστη έκπληξη. Το αεροπλάνο πέφτει σε ένα τροπικό νησί του Ατλαντικού. Εκεί, κάπου στα βάθη της ζούγκλας, μακριά από τον πολιτισμό, οι ήρωες δοκιμάζονται, λένε τον πόνο τους, κλαίνε, γελάνε, σκέφτονται, αναθεωρούν, μετανιώνουν, αυτοψυχαναλύονται λυτρωμένοι και ελεύθεροι από τις κοινωνικές συμβάσεις και τα προβλήματα που τους στοιχειώνουν. Κάπως έτσι σκιαγραφεί το πορτρέτο των «Απελπισμένων» ο Γιώργος Βάλαρης -υπογράφει το κείμενο και τη σκηνοθεσία- στη σπονδυλωτή μουσική κωμωδία του που σατιρίζει με καυστικό τρόπο το σήμερα και που θα ανέβει από τις 23 Δεκεμβρίου στο θέατρο «Αριστοτέλειον» (Εθνικής Αμύνης 2, τηλ. 2310/ 262.051). Μέσα από χιούμορ, πολλές ανατροπές και… αρκετή τρυφερότητα, το έργο συνδυάζει δομικά στοιχεία επιθεώρησης και έργου πρόζας με αρχή, μέση και τέλος. Παίζουν οι Τρύφωνας Σαμαράς, Βίλμα Τσακίρη, Νικολέττα Καρρά, Ελένη Καρακάση, Μάνος Πίντζης, Πατρίτσια Μίλικ Περιστέρη, και σε έκτακτη εμφάνιση ο Τάσος Παλαντζίδης. Πρωτότυπη μουσική επιμέλεια είναι του Γιάννη Χριστοδουλόπουλου, η ενορχήστρωση διασκευών- ηχητική επένδυση του Δημήτρη Τσινιδέλου, τα σκηνικά του Κωνσταντίνου Ζαμάνη, τα κοστούμια του Αλέξη Φούκου και οι χορογραφίες της Ελενας Γεροδήμου.

Δύο ηθοποιοί (Δέσποινα Κούρτη και Δημήτρης Παπανικολάου), ερμηνεύοντας περίπου 40 ρόλους, παρουσιάζουν σε μια τελετουργική σκηνική πράξη την ιουδαϊκή εκδοχή του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας, μια ιστορία αγάπης πλημμυρισμένη από τις ιεροπραξίες και τις μουσικές της εβραϊκής παράδοσης. Πού συμβαίνει αυτό; Στο έργο του Μπρους Μάγερς «Ντιμπούκ», που ανεβάζει το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος ανήμερα Χριστούγεννα, στο νέο Υπερώο, της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών. Το κείμενο είναι βασισμένο στο ομώνυμο έργο του Σαλόμ Ανσκι, η μετάφραση είναι της Λουίζας Μητσάκου, η σκηνοθεσία και τα σκηνικά του Σωτήρη Χατζάκη, τα κοστούμια της Ερσης Δρίνη και η μουσική της Σαβίνας Γιαννάτου.

Αυτοβιογραφικές μνήμες και ρατσισμός

Ποδαρικό για τη νέα χρονιά με «Το Τρίτο Στεφάνι» του Κώστα Ταχτσή, που ανεβαίνει από τις 4 Ιανουαρίου του 2012, στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης (συμπαραγωγή του ΜΜΘ, της Ελληνικής Θεαμάτων και του Εθνικού Θεάτρου). Το βιβλίο εκδόθηκε το 1962 και είναι έργο αυτοβιογραφικό, με πρόσωπα από τη ζωή και τις μνήμες του συγγραφέα. Παράλληλα, σκιαγραφεί ένα κομμάτι της σύγχρονης ελληνικής Ιστορίας μέσα από τη ματιά δύο γυναικών, της Νίνας και της Εκάβης. Το έργο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά από το Εθνικό Θέατρο την περίοδο 2009-2010 σε θεατρική διασκευή των Σταμάτη Φασουλή και Θανάση Νιάρχου (ο πρώτος υπογράφει και τη σκηνοθεσία). Τα σκηνικά είναι της Ελλης Παπαγεωργακοπούλου, τα κοστούμια της Ντέννης Βαχλιώτη, η μουσική σύνθεση-επιμέλεια του Θοδωρή Οικονόμου, η κίνηση της Αποστολίας Παπαδαμάκη και η μουσική διδασκαλία της Μελίνας Παιονίδου. Παίζουν οι Νένα Μεντή, Φιλαρέτη Κομνηνού, Γιάννης Στάνκογλου, Τάνια Τρύπη και 20 ακόμη ηθοποιοί.

Τι σημαίνει να ζεις σε μια περιοχή όπου αισθάνεσαι ότι ανά πάσα στιγμή μπορούν να σου κάνουν κακό; Πού μπορεί να μας οδηγήσει ο φόβος; Τι είναι ο ρατσισμός και πότε χτυπά την πόρτα μας; Οι απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά θα δίνονται από τις 15 Ιανουαρίου, οπότε ανεβαίνει η δεύτερη παράσταση του Θεάτρου του Νέου Κόσμου, που πλέον έχει ξεκινήσει μια συνεργασία με το δημοτικό θέατρο Καλαμαριάς «Μελίνα Μερκούρη», τα «Ορφανά» τοΓΙΑΝΝΑΤΟΥ, ΟΡΦΑΝΑ,Κυ Ντένις Κέλι. Μια «οικογενειακή» ιστορία που ξετυλίγεται με στοιχεία θρίλερ και αφορά ένα ζευγάρι αστών, κατοίκων μιας περιοχής σε μεγαλούπολη που μαστίζεται από την εγκληματικότητα. Την ήρεμη ζωή τους θα διαταράξει ο αδελφός της συζύγου, που γεμάτος αίματα εισβάλλει στο σπίτι. Το ζευγάρι θα ανακαλύψει πως κινείται στο κοινωνικό περιθώριο και είναι μπλεγμένος με εξτρεμιστικές ακροδεξιές ομάδες, αλλά και σε μια υπόθεση αναίτιας και απρόκλητης κακοποίησης ενός μετανάστη. Η μετάφραση είναι της Κοραλίας Σωτηριάδου και παίζουν οι Μαρία Κίτσου, Μιχάλης Οικονόμου και Ομηρος Πουλάκης.

 www.agelioforos.gr

Related Articles :