Εκεί που ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣΑΝ ΣΑΝ ΗΡΩΕΣ! (ΒΙΝΤΕΟ)

Ξέρεις την χώρα που ανθεί φαιδρά πορτοκαλέα;
Εκεί που ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣΑΝ ΣΑΝ ΗΡΩΕΣ!

Είν' η ΕΛΛΑΔΑ, που τώρα τη βλέπεις γονατισμένη, μα θάρθει σύντομα η στιγμή, που θα γράψει νέες σελίδες Παγκόσμιας Ιστορίας και νέες ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ!

Από τους τάφους τους θα σηκωθούν ο ΛΕΩΝΙΔΑΣ με τους 300, κι ο ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ, κι ο ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ, κι ο ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ, κι αυτοί που σκοτώθηκαν στα βουνά της Αλβανίας και σε ΥΨΩΜΑΤΑ που τάγραψαν με της ψυχής τους το αίμα!

Σαν σήμερα 27 Οκτωβρίου 312: Ο Μέγας Κωνσταντίνος υψώνει ως έμβλημά του τον σταυρό ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ

1700 χρόνια από τη μάχη στη Μουλβία. Επέτειος Άλωσης της Πόλης

1700 χρόνια πριν …

συμπληρώνονται φέτος 1700 χρόνια από το 312 μ.Χ., από τότε που ο Μέγας Κωνσταντίνος είδε το όραμα του Σταυρού στον ουρανό και το θεϊκό πρόσταγμα «εν τούτω νίκα», για να νικήσει στη συνέχεια τον Μαξέντιο στη μάχη στην Μουλβία γέφυρα, έξω από την Ρώμη. Πρόκειται για μια πολύ σημαντική επέτειο για τον χριστιανικό κόσμο, γιατί το 312 μ.Χ. σηματοδοτεί την μεταστροφή του Μεγάλου Κωνσταντίνου από την ειδωλολατρία στον Χριστιανισμό και την ιστορική επικράτηση του Χριστιανισμού στην τότε Ρωμαϊκή Οικουμένη και στη συνέχεια σε όλη την ιστορική διαδρομή της ανθρωπότητας.

Χάρη στην μεταστροφή αυτή του Μεγάλου Κωνσταντίνου έπαψαν οι διωγμοί των Χριστιανών και ο χριστιανισμός έγινε επίσημη θρησκεία του Ρωμαϊκού κράτους, μια παρακαταθήκη την οποία παρέλαβε ο νέος ελληνισμός και συνεχίζει την παράδοση της αδιάρρηκτης ένωσης εκκλησίας και πολιτείας, όπως προβλέπεται από το Σύνταγμα της Ελληνικής Δημοκρατίας.  
Η ομάδα εκπαιδευτικών «Ο Παιδαγωγός» τιμά αυτή την επέτειο, γιατί θεωρεί ότι είναι

26.000 Τούρκοι παραδίνονται στους Έλληνες. Απελευθέρωση Θεσσαλονίκης.Πως έγινε. (VIDEO)

26.000 Τούρκοι παραδόθηκαν στις Ελληνικές Δυνάμεις που είχαν φθάσει πια στη Θεσσαλονίκη στις 26 Οκτωβρίου 1912. Οι Έλληνες στρατηγοί δεν δέχτηκαν κανένα από τους όρους που επιχείρησαν να θέσουν οι Τούρκοι κι έτσι ο Ελληνικός Στρατός εισήλθε θριαμβευτής στη Θεσσαλονίκη.

Τα αποσπάσματα που περιγράφουν την παράδοση των Τούρκων είναι από την “Επίτομη Ιστορία των Βαλκανικών Πολέμων 1912-13 του ΓΕΣ/Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού:


“Στις 25 Οκτωβρίου στη Θεσσαλονίκη οι πρόξενοι των Μεγάλων Δυνάμεων, λόγω της προτάσεως του Ελληνικού Στράτου έπεισαν τον Αρχηγό του Τουρκικού Στρατού στη Θεσσαλονίκη Χασαν Ταξιν Πασα να έλθει σε διαπραγματεύσεις, για να αποφευχθεί η άσκοπη αιματοχυσία.

Διαβατήρια - Η αρχαία Ελληνική τελετή για όσους περνούσαν τα σύνορα της χώρας

Tελετή με θυσία που πρόσφερε στους θεούς ο επικεφαλής κάθε εκστρατείας, είτε όταν επρόκειτο να περάσει τα σύνορα της χώρας του, είτε όταν επρόκειτο να διασχίσει κάποιο ποτάμι. 

Αν τα σημάδια της θυσίας δεν ήταν ευνοϊκά ο στρατός δεν έβγαινε από τα σύνορα της χώρας κι επέστρεφε πίσω. Ο Θουκυδίδης αναφέρει πως ενώ οι Λακεδαιμόνιοι ήταν έτοιμοι να εισβάλουν στο Άργος επέστρεψαν τελικά πίσω... γιατί τα σημάδια από τις θυσίες που έκαναν για να διαβούν τα σύνορα δεν ήταν ευνοϊκά. 

Διαβατήρια ονομαζόταν κι η ευχαριστήρια θυσία μετά από κάθε επιτυχημένη διάβαση ποταμού. Στην αρχαία Σπάρτη οι θυσίες αυτές ονομάζονταν Υπερβατήρια. Θυσία που γινόταν για εξευμενισμό των θεών, όταν ο στρατός επρόκειτο να βγει από τα σύνορα της χώρας. Στη Σπάρτη τη θυσία την έκανε ο βασιλιάς στο βωμό του Αγήτορα Δία. 

Αν τα σημάδια της θυσίας ήταν ευνοϊκά, ο στρατός ξεκινούσε για τα σύνορα της χώρας. Μπροστά από τα στρατεύματα πήγαινε ο πυρφόρος, ο οποίος κρατούσε μια αναμμένη δάδα με φωτιά από το βωμό που είχε γίνει η θυσία.
 Όταν έφταναν στα σύνορα έκαναν και πάλι θυσία στο Δία και στην Αθηνά. Αν τα σημάδια της θυσίας ήταν αίσια ο στρατός συνέχιζε την πορεία του. 

Ο πυρφόρος άναβε τη δάδα από τη φωτιά της νέας θυσίας και συνέχιζε να προπορεύεται του στρατεύματος. Υπερβατήρια γίνονταν κατά τη διάρκεια της μετακίνησης του στρατού όποτε ήταν αναγκαίο. Τα ζώα που θυσιάζονταν τα μετέφεραν από την αρχή της εκστρατείας μαζί τους. Τα Υπερβατήρια γίνονταν πάντα πριν το ξημέρωμα.

πηγη

Tρομακτικές οι συμπτώσεις με το έτος 1843…

Το καλοκαίρι του 1843, η Ελλάδα έπρεπε να καταβάλει στις τράπεζες της Ευρώπης τα τοκοχρεολύσια παλιότερων δανείων που είχε πάρει η χώρα. 
Δυστυχώς τα λεφτά δεν είχαν πάει σε υποδομές που θα βοηθούσαν την κατεστραμένη ελληνική οικονομία, αλλά είχαν σπαταληθεί στους εμφυλίους της επανάστασης και στα λούσα του παλατιού και των Βαυαρών συμβούλων του στέμματος.

Οι τόκοι που έπρεπε να καταβάλλονται κάθε χρόνο ήταν 7 εκατομμύρια δραχμές και ισοδυναμούσαν με το μισό τών συνολικών εσόδων του… ελληνικού κράτους που έφταναν μετά βίας τα 14 εκατομμύρια ετησίως. Στην πραγματικότητα, με την καταβολή των τόκων δεν περίσσευε τίποτα να επενδυθεί προς όφελος του ελληνικού λαού. (Μήπως κάτι αρχίζει να μας θυμίζει;)

Την άνοιξη του 1843, η κυβέρνηση παίρνει μέτρα λιτότητας, τα οποία όμως δεν αποδίδουν τόσο ώστε να …συγκεντρωθούν τα απαιτούμενα για την ετήσια δόση χρήματα. Έτσι, τον Ιούνιο του 1843, η ελληνική κυβέρνηση ενημερώνει τις ξένες κυβερνήσεις ότι αδυνατεί να καταβάλει το ποσό που χρωστάει και ζητά νέο δάνειο από τις μεγάλες δυνάμεις, ώστε να αποπληρώσει τα παλιά. Αυτές αρνούνται κατηγορηματικά. (Βρε κοίτα κάτι συμπτώσεις…)

Οι κουρείς στην Αρχαία Αθήνα

Οι Αθηναίοι για να βοηθούν το μεγάλωμα των μαλλιών τα άλειφαν με λάδι ανακατεμένο με αρωματικές ουσίες. Τον -6ο  αιώνα οι άντρες είχαν μακριούς βοστρύχους.
Οι Έλληνες δεν άφηναν ποτέ μουστάκι χωρίς γένια.
Ο κουρέας τούς περιποιόταν κι όταν τελείωνε έδινε στον πελάτη έναν καθρέφτη για να θαυμάσει τον εαυτό του, έτσι ακριβώς όπως κάνουν οι κουρείς στις μέρες μας. Τον καιρό που ο κουρέας έφτιαχνε την κόμη ενός πελάτη, οι άλλοι περίμεναν τη σειρά τους φλυαρώντας για όλα. Χάρη σ' αυτό τον τρόπο ζωής, οι κουρείς έγιναν εξαιρετικά κοινωνικοί. Ήταν κατατοπισμένοι για όλα τα νέα και τα κουτσομπολιά, που τα διέδιδαν και τα ερμήνευαν όπως ήθελαν. Δεν είναι παράξενο που είχαν τη φήμη ότι ήταν φλύαροι και αθυρόστομοι.

 Ο πρώτος άνθρωπος που έφερε στην Αθήνα την είδηση της καταστροφής στη Σικελία ήταν ένας κουρέας από τον Πειραιά. Είχε μάθει τη θλιβερή είδηση από το δούλο ενός λιποτάκτη και χωρίς να αργήσει άφησε το κουρείο κι έτρεξε με μια ανάσα στην Αθήνα, από φόβο μην τον προλάβει κανένας άλλος.

Το χριστιανικό ιερατείο κατά του Διαφωτισμού και της επανάστασης του '21

ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΤΟΥ ΠΑΠΑΔΑΡΙΟΥ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

 ΤΟΥ ΄21

“Ταλαίπωρον γένος εξ οίων εις οία”…

Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Το εξώφυλλο της «Απανταχούσας», η οποία αποσκοπούσε στον έλεγχο της πνευματικής προεπαναστατικής ζωής από το Πατριαρχείο.

 

Στις 9/1/1853 πεθαίνει στις φυλακές της Σύρου ο Θεόφιλος Καΐρης, ύστερα από πολυετείς διώξεις, που ξεκινούν από το 1839. Η κατηγορία ήταν, ότι ο -μοναχός- Καΐρης ίδρυσε «άλλη νεωστί αναφανείσα θρησκεία». Στην ουσία πρόκειται για αργή και προμελετημένη δολοφονία.
Μια ημέρα μετά την ταφή του, κάποιοι ξέθαψαν το πτώμα του, άνοιξαν την κοιλιά του και τη γέμισαν με ασβέστη (χριστιανικό αποτρεπτικό για τον «διάβολο», μην τυχόν έλθει να κατοικήσει στον νεκρό…).

Το 1856 αφορίζεται ο συγγραφέας των «Μυστηρίων της Κεφαλλονιάς», Ανδρέας Λασκαράτος.
Το 1859 καταδικάζεται ο ποιητής Παναγιώτης Συνοδινός για προσβολή της θρησκείας .
Το 1864 η εκκλησία αντιδρά στην επίσκεψη του Ερνέστ Ρενάν στην Αθήνα, συγγραφέα της περίφημης «Προσευχής επάνω στην Ακρόπολη».
Το 1866 διώκεται ο Εμμανουήλ Ροΐδης, συγγραφέας της «Πάπισσας Ιωάννας».

Η ΜΥΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Τ Α Υ Γ Ε Τ Ο Σ

ΕΛΛΗΝΕΣ ....Οι πρώτοι κάτοικοι της ΓΗΣ.

....για όσους δεν το γνωρίζουν....εν συντομία.

Πρώτοι ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΡΟΣΓΕΙΩΘΗΚΑΝ ΣΕ ΤΟΥΤΟΝ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ ΓΗ.

Αφού προσγειώθηκαν στον ΤΑΥΓΕΤΟ.....έκαναν μετρήσεις για την αναγνώριση του χώρου.

Έτσι λοιπόν κατοικείται για πρώτη φορά η Γη στο Όρος Ταύγετος στην Πελοπόνησσο, όπου προσπάθησαν να δημιουργήσουν ένα

Κράτος δηλαδή ένα Φιλοσοφικό/Αστρικό Κράτος με κατανομή Αστρονόμων, οι οποίοι ….άλλοι παρατηρούσαν τον Ήλιο, άλλοι στην Σελήνη (Σεληνιακοί), άλλοι τους Γαλαξίες(Γαλαξάδες ή Γαλατάδες), πότε Λευκούς Ήλιους ή Γαλατούς Ήλιους.

Αρχικά είχαν 88 Αστρικούς Μύστες(Αστρονόμους) που παρακολουθούσαν εάν κινείται το Ζώδιό τους. Κάθε Αστρικός Μύστης είχε κι έναν Επικουρικό, ο οποίος παρακολουθούσε αντίστοιχα το β,γ,δ, κλπ αστέρια του Ζωδίου.

Το πολίτευμα της Αρχαίας Σπάρτης

Το Σπαρτιατικό πολίτευμα είναι εκείνο το πολίτευμα που έχει πολυσυζητηθεί κατά την αρχαιότητα, και μάλιστα πάνω σ’ αυτό έχουν συγκεντρωθεί όλες οι κρίσεις και οι επικρίσεις των θεωρητικών, ποιος ήταν τελικώς ο χαρακτήρας του πολιτεύματος της Σπάρτης. Οι μαρτυρίες εκείνων των θεωρητικών δεν προέρχονται από την ίδια την Σπάρτη, αλλά είναι διαφορετικής προέλευσης και εποχής και μέσα από κείμενα διαφορετικού περιεχομένου (πολιτικά, φιλοσοφικά, ρητορικά). Η θεωρητική συζήτηση πάνω στην φύση του Σπαρτιατικού πολιτεύματος επικεντρώνεται σε δυο μεγάλες περιόδους της αρχαιότητας: α) κλασικοί χρόνοι (5ος – 4ος αι. π.Χ.) και β) ελληνιστικοί – ρωμαϊκοί χρόνοι (4ος αι. π.Χ. – 2ος αι. μ.Χ.). 

α) Οι κλασικοί χρόνοι (5ος – 4ος π.Χ.)

Η Δίκη των Δικαστών

Αθανάσιος Πολυζωίδης και ο δικαστής Γεώργιος Τερτσέτης

Ναύπλιο 

Σαν σήμερα, 27 Σεπτεμβρίου

1834 :Ο Αθανάσιος Πολυζωίδης, εκδότης της εφημερίδας «Απόλλων», εχθρός του Καποδίστρια και του Κολοκοτρώνη, αναγκάζεται να καταφύγει στην Ύδρα για να αποφύγει τη σύλληψη του. Έπειτα από τη δολοφονία του Καποδίστρια επιστρέφει στο Ναύπλιο και διορίζεται Πρόεδρος του Εγκληματικού Δικαστηρίου… Μετά τη σύλληψη του Κολοκοτρώνη και του Πλαπούτα, με εντολή της Αντιβασιλείας, το δικαστήριο, με πρόεδρο τον Πολυζωίδη, καλείται να τους δικάσει με την κατηγορία της Εσχάτης Προδοσίας… Όμως κατά τη διάρκεια της διαδικασίας η κατηγορία αποδεικνύεται ανεπαρκής. Οι μάρτυρες λένε ψέματα, ο Επίτροπος Επικρατείας είναι προκλητικός και το κατηγορητήριο του ελλιπές. Οι επεμβάσεις της Αντιβασιλείας απροκάλυπτες…Έτσι ο Πολυζωίδης δε δέχεται να υπογράψει την καταδίκη των στρατηγών… Η Αντιβασιλεία χρησιμοποιεί όλα τα μέσα…Τελικά οδηγείται δια της βίας στην Ύδρα, όπου εκφωνείται η καταδικαστική απόφαση… Αλλά δε φτάνει μόνον αυτό. Κατηγορούν τον Πολυζωίδη για απάθεια, τον φυλακίζουν και τον δικάζουν…Όμως η απολογία του είναι συντριπτική…Το ακροατήριο ζητωκραυγάζει και ο Πολυζωίδης μαζί με τον συγκατηγορούμενο του Γεώργιο Τερτσέτη αθωώνονται…Οι στρατηγοί παίρνουν χάρη και αποφυλακίζονται…

Το Δίκαιο στην Αρχαϊκή Περίοδο της Ελλάδας

Η συνείδηση από όλους τους Έλληνες της κοινής καταγωγής, εθίμων και γλώσσας ενισχύθηκε στην Αρχαϊκή περίοδο. Παράλληλα, ωστόσο, καλλιεργήθηκε και ένα αίσθημα ιδιαίτερης "τοπικής" υπερηφάνιας, που σχετιζόταν με την ανάπτυξη των πόλεων-κρατών. Στην Αθήνα οι κοινωνικές δομές προσδιορίζονται σαφέστερα μεταξύ του 8ου και του 6ου αιώνα π.X. Ο δήμος, μια μορφή κοινωνικής συγκρότησης γνωστή από παλαιότερες εποχές, είναι ο τελευταίος που αποκτά θεσμοθετημένη υπόσταση στα τέλη του 6ου αιώνα π.X. Στη διάρκεια του ίδιου αιώνα γίνεται σαφής διαχωρισμός των τάξεων, ενώ παράλληλα αυξάνει -σε σχέση με το παρελθόν -η κοινωνική κινητικότητα.

Η κωδικοποίηση του δικαίου κατά την Αρχαϊκή περίοδο οφείλεται από τη μια στη χρήση της γραφής και από την άλλη στο όλο και πιεστικότερο αίτημα για ισονομία. Οι παραδόσεις για τους πρώτους νομοθέτες χάνονται στα όρια του θρύλου. Η αθηναϊκή νομοθεσία, ακόμη και μετά την Αρχαϊκή περίοδο, φέρει τη σφραγίδα του Δράκοντα και του Σόλωνα.

Η Ελλάδα πρίν 65 χρόνια (για την πολιτική και τον κρατισμό)

Του ΣΑΡΑΝΤΟΥ ΛΕΚΚΑ, Οικονομολόγου 

Αρχές του 1947 η βρετανική κυβέρνηση έχει ανακοινώσει στις ΗΠΑ πως αδυνατούσε πλέον να συνεχίσει τον ρόλο που είχε αναλάβει, δηλαδή τον ρόλο της ενίσχυσης της ελληνικής κυβέρνησης στον αγώνα της κατά της κομμουνιστικής επικράτησης στην Ελλάδα. Ο Αμερικανός πρόεδρος Τρούμαν προκειμένου να έχει ιδία άποψη για την οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα στέλνει το πρώτο τρίμηνο του 1947 τον Paul A. Porter ως επικεφαλής αμερικανικής αποστολής.
Η αποστολή έμεινε στην Ελλάδα από τις 18 Ιανουαρίου έως τις 22 Μαρτίου 1947 επισκεπτόμενη περίπου όλη τη χώρα.
Στις 14 Φεβρουαρίου μετά από έναν περίπου μήνα παραμονής στην Ελλάδα ο Paul A. Porter στέλνει επιστολή προς τον υφυπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ W.L. Clayton με τις πρώτες εντυπώσεις του, γράφοντας μεταξύ των άλλων: «Εδώ δεν υπάρχει κράτος σύμφωνα με τα δυτικά πρότυπα. Αντ’ αυτού υπάρχει μία χαλαρή ιεραρχία ατομιστών πολιτικών, μερικοί από τους οποίους είναι χειρότεροι από άλλους, που είναι τόσο απασχολημένοι με τον προσωπικό τους αγώνα για εξουσία, ώστε δεν έχουν τον χρόνο να αναπτύξουν οικονομική πολιτική, ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι είχαν την ικανότητα».

ΠΩΣ ΕΓΙΝΕ Η ΑΝΑΤΙΝΑΞΗ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ

Στα 1685 η Βενετία ήταν μεγάλο κράτος. Ήταν θαλασσοκράτειρα όπως περίπου σήμερα ή Αγγλία. Η Ελλάδα ήταν τότε επαρχία τουρκική, και η Βενετία ήθελε να την κατάκτηση. Στέλνει λοιπόν η Βενετία στην Πελοπόννησο τον αρχιστράτηγο Μοροζίνη με στρατό 10.000 άνδρες να την κυριέψει. Από το στρατό αυτό 4.000 άνδρες ήταν μισθοφόροι, Γερμανοί και άλλοι ευρωπαίοι με αρχηγό τον κόμη Καινιξμάρκ από τη Σουηδία παν φημιζόταν ως άριστος. στρατιωτικός. Η Πελοπόννησος κυριεύεται εύκολα από τον Μοροζίνη, γιατί τον βοήθησαν και οι Έλληνες κάτοικοί της. Ό Μοροζίνης σταθμεύει με το στρατό του στην Κόρινθο και σκέφτεται, αν πρέπει να προχώρηση στην Αττική. Στα 1686 οι Αθηναίοι στέλνουν στην Κόρινθο κρυφά επιτροπή και προσκαλούν το Μοροζίνη να πάει να καταλάβει την Αθήνα. Τον βεβαιώνουν ότι θα τον συνδράμουν με τρόφιμα και με πολεμιστές.
Ό στόλος της Βενετίας μεταφέρει το στρατό του Μοροζίνη κάνοντας το γύρο της Πελοποννήσου και αγκυροβολεί στο Καλαμάκι του Ισθμού.Οι Τούρκοι αγγαρεύουν τους Έλληνες της Αθήνας και επισκευάζουν βιαστικά τα τείχη της Ακρόπολης. Γκρεμίζουν το ναό της Απτέρου Νίκης και με τις πέτρες του χτίζουν πυροβολείο στο ίδιο μέρος.

24/9/1908: Η ΒΟΥΛΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΑΛΛΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ 5 ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΧΡΟΝΙΑ...

24 Σεπτεμβρίου 1908: Η Βουλή της Κρητικής Πολιτείας αποφασίζει την ένωση της νήσου με την Ελλάδα. Θα χρειάζοντας όμως πέντε ολόκληρα χρόνια για να γίνει η απόφαση αυτή πραγματικότητα...

Τον Αύγουστο του 1910 ο Ελευθέριος Βενιζέλος αφήνει την Κρήτη και αρχίζει την ενεργό πολιτική δράση του στην Ελλάδα. Είχε πια εδραία πεποίθηση, ότι το Κρητικό ζήτημα θα λυθεί και οι πόθοι του Κρητικού λαού θα εκπληρωθούν μόνο τότε όταν η Ελλάδα θα ήταν σε θέση να επιβάλει την Ένωση με στρατιωτικά μέσα. Έτσι από τη στιγμή που ανέλαβε την Ελληνική κυβέρνηση αμέσως ξεκίνησε τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς.
Το Μάρτιο του 1912 διεξήχθησαν εκλογές στην ελεύθερη Ελλάδα και την αυτόνομη Κρήτη. Μία αντιπροσωπεία από Κρήτες βουλευτές αποφασίζουν να έλθει στην ελληνική πρωτεύουσα και να συμμετάσχουν στις εργασιές του Ελληνικού κοινοβουλίου.
Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Ελευθέριος Βενιζέλος κατέβαλε κάθε δυνατή προσπάθεια να ματαιώσει μία τέτοια απόφαση. Γνωρίζει καλύτερα από κάθε άλλον ποιες συνέπειες για το εθνικό θέμα μπορούσε να έχει μια τέτοια πράξη. Θα έδινε αφορμή στην Τουρκία να απειλήσει πόλεμο κατά της Ελλάδας ή ακόμη ανακατοχή της Κρήτης, ενώ η Ελλάδα δε είχε ολοκληρώσει τις στρατιωτικές προετοιμασίες της. 

Ο Ανδρέας Λόντος (1784-1845) ήταν πολιτικός και στρατιωτικός.

Βιογραφικά στοιχεία

Γεννήθηκε το 1784 στο Αίγιο. Ήταν γιος του Σωτηράκη Λόντου και καταγόταν απο ισχυρή οικογένεια προυχόντων της Βοστίτσας. Σπούδασε στο σχολαρχεί της Βοστίτσας, το οποίο διεύθυνε ο Ευστάθιος Παλαμάς, πρόγονος του ποιητή Κωστή Παλαμά. Μετά τον αποκεφαλισμό του πατέρα του απο τους Τούρκους, ο Ανδρέας Λόντος αναγκάστηκε να καταφύγει στην Κωνσταντινούπολη. Σύναψε φιλία με τον νέο Μόρα-Βαλεσή Σακήρ Αχμέτ και το 1818 ξαναγύρισε στην Βοστίτσα, αυτή τη φορά με τον τίτλο του καζά. Η αδυναμία του όμως να εξασφαλίσει στην οικογένεια του την παλιά της αίγλη, τον μετέτρεψε σε πραγματικό τύραννο περιοχής. Αργότερα μυήθηκε στην Φιλική εταιρεία, απο τον Πελοπίδα, και εργάστηκε για την προπαρασκευή της επανάστασης. Στις 23 Μαρτίου κήρυξε την επανάσταση στο Αίγιο, εκδίωξε τους Τούρκους χωρίς αντιδράσεις και ύψωσε την πρώτη Ελληνική επαναστατική σημαία. Στη διάρκεια της επανάστασης διοικούσε δικό του σώμα στρατού, με το οποίο πήρε μέρος στην πολιορκία της Πάτρας και του Μεσολογγίου.

23 Σεπτεμβρίου 1821 - Η Άλωση της Τριπολιτσάς |

23 Σεπτεμβρίου 1821. Μία ημερομηνία σταθμός για την ιστορία του Ελληνικού γένους. Η απελευθέρωση της Τριπολιτσάς  έγινε από το μεγάλο  Ελευθερωτή του Γένους Θεόδωρο Κολοκοτρώνη,  που διέψευσε έτσι την πρόβλεψη του παππού του, Γιάννη Κολοκοτρώνη. Όταν του πήγαν τα συχαρίκια για τη γέννηση του εγγονού του δε χάρηκε, γιατί στο πρόσωπό του έβλεπε τη γέννηση ενός ακόμη ραγιά. Απογοητευμένος από την αποτυχία των μέχρι τότε επαναστάσεων και απελπισμένος από τη σκλαβιά, είπε πικραμένος:

  "Τούτο το παιδί θα παντρευτεί και θα κάμει παιδιά κι αγγόνια και πάλι λευτεριά δε θα δούμε,"

Δεν μπορούσε να φανταστεί πως το παιδί αυτό θα έπαιρνε εκδίκηση για τον κατατρεγμό της γενιάς του και του έθνους του και θα έφερνε την ελευθερία.  Τον βάφτισαν Θεόδωρο, καινούριο όνομα στη γενιά του. Ήταν της μόδας εκείνη την εποχή αυτό το όνομα. Ο Θεόδωρος ήταν ένας από τους αδερφούς Ορλώφ, που είχε γίνει αγαπητός, γιατί μιλούσε συχνά για την αρχαία ελληνική δόξα. 

Η πολιορκία της Τριπολιτσάς ξεκίνησε τον Απρίλιο του 1821 και τελείωσε στις 23 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους. Ο Κολοκοτρώνης πίστευε πως η απελευθέρωση της Τριπολιτσάς  ήταν στόχος άμεσης προτεραιότητας. Ήθελε να ξεριζώσει το Τούρκικο στοιχείο από το κέντρο του Μοριά. Και είχε δίκιο. Πολιόρκησε την Τρίπολη και με την εξυπνάδα που τον διέκρινε κατάφερε να την απελευθερώσει. Ο Χουρσίτ πασάς είχε αναγκαστεί να εγκαταλείψει την Τρίπολη πολεμώντας τον Αλή πασά στην Ήπειρο και τον αντικαθιστούσαν ο Κιοσέ Μεχμέτ και ο Κεχαγιάμπεης Μουσταφάς. 

ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΤΗΣ ΣΑΛΑΜΙΝΑΣ

Σεπτέμβριος 480 π.Χ

Ο Ξέρξης αφου κατέλαβε τα στενά των Θερμοπυλών βάδισε νότια έχοντας στο πλευρό του τους Θεσσαλούς και Μακεδόνες καθώς και όλες τις φυλές που κατοικούσαν μέχρι την Αττική οι οποίες συνθηκολόγησαν.Μόνο οι Φωκείς αρνήθηκαν να υποταχθούν και κατέφυγαν στον Παρνασσό για να σωθούν.

Ο Περσικός στρατός πέρασε ανεμπόδιστα την Βοιωτία και έφτασε στην Ακρόπολη την οποία υπεράσπιζαν ελάχιστοι Αθηναίοι αφου οι πλειοψηφία των κατοίκων άκουσε την συμβουλή του Θεμιστοκλή και εγκατέλειψε την πόλη καταφεύγοντας άλλοι στην Αίγινα και άλλοι στην Σαλαμίνα.Σε αυτό βοήθησε και η διαβεβαίωση των Σπαρτιατών ότι θα υπερασπίζονταν την πόλη τους.Κάτι όμως που δεν έγινε μιας και οι τελευταίοι προτίμησαν να οχυρωθούν στον Ισθμό της Κορίνθου.

Ετσι αυτοί που απέμειναν ήταν όσοι αρνήθηκαν να φύγουν ή δεν μπορούσαν λογω γηρατειών και είχαν οχυρωθεί στην Ακρόπολη μαζί με τους φροντιστές του ναού.

Οι Πεισιστρατίδες που συνόδευαν τον Ξέρξη φοβούμενοι να μην καταστραφεί ο ιερός χώρος προσπάθησαν να πείσουν τους πολιορκημένους να παραδοθούν χωρίς όμως να τα καταφέρουν με αποτέλεσμα να σφαγιαστούν όλοι και τα κτίρια να λεηλατηθούν. Ταυτόχρονα έφτασε και ο Περσικός στόλος στο Φάληρο.

Η ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ

ΑΠΟ ΤΗΝ «ΑΠΟΡΡΟΦΗΣΗ»  ΤΗΣ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ  ΑΡΧΙΖΕΙ Η 

«Α Π Ο Ρ Ρ Ο Φ Η Σ Η  ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ»,

ΤΟ ΝΕΟ  ΚΙΛΕΛΕΡ

               Βρισκόμαστε  στο έτος  1929 μ. Χ. στην Ελλάδα. Έχουν περάσει  επτά χρόνια από την μεγαλύτερηκαταστροφή του  Ελληνικού έθνους όταν έναεκατομμύριο Έλληνες   εκριζώθηκαν από τα  πατρικά εδάφη των παραλίων της  ΜικράςΑσίας , όπου  ζούσαν επι  20 και πλέον αιώνες . Οι μαζικές σφαγές του άμαχου πληθυσμού ήταν ο  επίλογος της τουρκοκρατίας  των  4 αιώνων  αλλά και ο πρόλογος μιάς μαζικής μετανάστευσης στην κυρίως  Ελλάδα.

 

Η Ελλάδα  του μεσοπολέμου μετρούσε  ακόμα τις πληγές του  Α ΄ παγκόσμιου  πολέμου και ανάμεσα  στις πληγές  αυτές κυρίαρχη  θέση κατείχε  η ολοσχερής  εγκατάλειψη του αγροτικού πληθυσμού  πουβρίσκονταν  κυριολεκτικά στο  έλεος των πλουσίων γαιοκτημόνων  . Είχαν περάσει μόλις 19 χρόνια  από την αιματηρή καταστολή της εξέγερσης των αγροτών στο Κιλελέρ  της Θεσσαλίας και η  ζωή του έλληνα αγρότη  ολοένα και χειροτέρευε.

Αθήνα: το «χωριό» που έγινε πρωτεύουσα

Στις 18 Σεπτεμβρίου του 1834, η μικρή, τότε, Αθήνα ονομάζεται πρωτεύουσα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους. Έκτοτε, πολλά έχουν αλλάξει, στην προσπάθεια της πόλης να ανταποκριθεί στον απαιτητικό ρόλο της ως σύγχρονης μεγαλούπολης

Του Αριστείδη Αποστόλου

Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας από την Οθωμανική Αυτοκρατορία και την ανακήρυξη της χώρας μας ως ανεξάρτητη με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου (22 Ιανουαρίου του 1830), δημιουργήθηκε η ανάγκη οργάνωσης και λειτουργίας του νέου κράτους σε σωστές βάσεις και με τις κατάλληλες υποδομές. Μεταξύ άλλων, η πόλη του Ναυπλίου ανέλαβε προσωρινά χρέη πρωτεύουσας - μέχρι να εξομαλυνθεί η κατάσταση και να αποφασιστεί επίσημα ποια θα ήταν η «πρώτη πόλη» της Ελλάδας.

Η απόφαση για τον ορισμό της μελλοντικής ελληνικής πρωτεύουσας, κάθε άλλο παρά εύκολη ήταν. Προσωπικότητες της εποχής, πολιτικοί, αλλά και εξειδικευμένοι επιστήμονες (αρχιτέκτονες, πολεοδόμοι κ.ά.) πήραν μέρος στη συζήτηση που ακολούθησε, προσπαθώντας να επηρεάσουν τις εξελίξεις και την τελική απόφαση. Οι πόλεις που προτάθηκαν ήταν, μεταξύ άλλων, η Κόρινθος, τα Μέγαρα, ο Πειραιάς, το Άργος, καθώς και το Ναύπλιο - η μέχρι τότε πρωτεύουσα της χώρας.

Τελικά, η πλάστιγγα έγειρε προς την Αθήνα, η οποία το Σεπτέμβριο του 1834 ανακηρύχθηκε επίσημα σε «Βασιλική καθέδρα και πρωτεύουσα». Οι λόγοι που οδήγησαν στο να πάρει τελικά η Αθήνα το «χρίσμα», έχουν να κάνουν με την ένδοξη ιστορία της ως λίκνο του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού (την απόφαση πιθανότατα επηρέασε ο βασιλιάς της Βαυαρίας, Λουδοβίκος, ο οποίος ήταν γνωστός αρχαιολάτρης).

Η Αθήνα το 1834

ΤΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΠΟΓΚΡΟΜ ΤΟΥ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1955 ΚΑΙ Ο ΑΦΑΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ ( VIDEO )

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΣΤΑΥΡΟΣ ΛΙΛΟΓΛΟΥ*

Πογκρόμ (από τη ρωσική λέξη погром (πογκρόμ), από το ρήμα “громить” (γκρομίτ) που σημαίνει «συντρίβω») είναι μια μαζική, αυθόρμητη ή προμελετημένη και οργανωμένη βίαιη επίθεση εναντίον κάποιας συγκεκριμένης εθνικής, θρησκευτικής ή άλλης ομάδας, με ταυτόχρονη καταστροφή του περιβάλλοντός τους (σπίτια, επιχειρήσεις, θρησκευτικοί χώροι, κοκ).

Τη νύχτα της 6ης προς 7η Σεπτεμβρίου 1955, η ελληνική κοινότητα της Κωνσταντινούπολης έγινε στόχος απρόκλητων βιαιοτήτων. Μέσα σε λίγες ώρες εμπορικά καταστήματα, βιοτεχνίες, σπίτια, ακόμα και οι εκκλησίες των Ελλήνων μετατράπηκαν σε ερείπια. Τα γεγονότα αυτά σήμαναν την αρχή του τέλους της κοινότητας των Ρωμιών της Πόλης.