Popular Post

Blogger Themes

Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2012

Η θέση της γυναίκας στην Αρχαία Αθήνα και στην Αρχαία Σπάρτη




 (Σημ. Φιλίστωρος: αφιερωμένο στην Γ. Λ.)
 
Η γυναίκα στους αρχαϊκούς και κλασικούς χρόνους θεωρούνταν, βιολογικά και ψυχολογικά, πλάσμα που δεν είχε την ικανότητα να ελέγξει τον εαυτό της και να αντισταθεί σε εξωτερικά ερεθίσματα. Έπρεπε να είναι σεμνή, όμορφη και υγιής, προκειμένου να συμβιβάζεται με τα πρότυπα μιας πατριαρχικής κοινωνίας, όπως ήταν η αρχαία ελληνική. Ακόμα και στην τέχνη είναι δυνατόν να παρατηρήσει κανείς ότι από την αρχαϊκή περίοδο ως και το τέλος περίπου της κλασικής περιόδου, όπου το θηλυκό κορμί απελευθερώνεται, η γυναίκα -ιδιαίτερα στη γλυπτική- παρουσιάζεται ευπρεπώς ενδεδυμένη, ενώ αποφεύγεται η έμφαση στα χαρακτηριστικά του φύλου. Στα πλαίσια αυτά θα εξετάσουμε σε δύο ενότητες αντίστοιχα τη θέση της στην οικογενειακή, κοινωνική και πολιτική ζωή σε Αθήνα και Σπάρτη και το στόχο που εξυπηρετούσε. Παράλληλα, θα αναφερθούμε στη διαφορετική αντιμετώπιση που τύγχαναν οι γυναίκες στις δύο σπουδαιότερες αρχαίες ελληνικές πόλεις.
 
Ι. ΑΘΗΝΑΙ
Ο ρόλος της Αθηναίας στην οικογένεια

Στην Αθήνα η πρώτη κύρια δυσκολία που αντιμετώπιζε ένα νεογέννητο κορίτσι ήταν να του επιτραπεί να ζήσει. Εξαρτιόνταν άμεσα από την απόφαση του πατέρα η έκθεση1 του νεογνού σε μια ερημική περιοχή, καθώς η γέννηση ενός θηλυκού μέλους θεωρούνταν ανώφελο και επιπρόσθετο έξοδο για τον οίκο, εφόσον μάλιστα σε ένα κατεξοχήν πατριαρχικό σύστημα κληρονομιάς δεν είχε τη δυνατότητα να διατηρήσει το οικογενειακό όνομα και συνεπώς τα οικογενειακά περιουσιακά στοιχεία.
Βασική αρχή στην αθηναϊκή κοινωνία ήταν το ότι η γυναίκα τελούσε μονίμως υπό ανδρική κηδεμονία. Η νέα κοπέλα μέχρι το γάμο της εξαρτάται άμεσα από τον πατέρα της. Όταν έφθανε στην αποδεκτή κοινωνικά ηλικία γάμου, η οποία σύμφωνα με τις τότε αντιλήψεις υπολογίζονταν με βάση τη γυναικεία ήβη, ο πατέρας της επέλεγε το μέλλοντα σύζυγό της. Σε πιο σπάνιες περιπτώσεις, σύμφωνα με ένα παλαιότερο έθιμο, η νύφη αποτελούσε το έπαθλο2 αγώνων που προκήρυσσε ο πατέρας της και ακόμη σπανιότερα η ίδια επέλεγε το γαμπρό. 


Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2012

Η αρχαία Εκκλησία τιμούσε τους Αγίους.



Η αρχαία Εκκλησία τιμούσε τους Αγίους.

Η αρχαία Εκκλησία τιμούσε τους αγίους.


«Κύριε, εν τη μνήμη των αγίων Σου, πάσα η κτίσις εορτάζει. Οι ουρανοί αγάλλονται συν τοις αγγέλοις και η γη ευφραίνεται συν τοις ανθρώποις».

Σε αυτό το άρθρο θα δείξουμε ότι στην αρχαία εκκλησία επικρατούσε Ορθοδοξία (συν τοις άλλοις και) στο θέμα της τιμής των αγίων.

Η Ορθόδοξη πίστη αναφορικά με το θέμα μας συνοψίζεται ως εξής· «Τον μεν (Χριστό) ως Θεόν και Δεσπότην, τους δε (αγίους) δια τον κοινόν Δεσπότην, ως Αυτού γνησίους θεράποντας τιμώντες και σέβοντες και την κατά σχέσιν προσκύνησιν απονέμοντες» (Συνοδικό Ορθοδοξίας της Ζ Οικ. Συνόδου).

Επομένως, δεν μιλάμε για λατρεία αγίων αλλά για τιμητική και κατά σχέση προσκύνηση.


Πέμπτη 1 Νοεμβρίου 2012

Οι Φυσικοί Επιστήμονες της Αρχαίας Ελλάδας




Είναι γεγονός ότι οι Αρχαίοι Έλληνες φυσικοί φιλόσοφοι πέτυχαν μία σύλληψη του κόσμου που διαφέρει από τις σύγχρονες μας παραστάσεις της φυσικής επιστήμης μόνο ως προς την έλλειψη της σαφούς και ακριβούς διατυπώσεως των φυσικών φαινομένων, η οποία μόνο ύστερα από τη μεγάλη ανάπτυξη των μαθηματικών επιτεύχθηκε. Είναι αποκλειστικό προνόμιο των Αρχαίων Ελλήνων σοφών η συγκρότηση των φυσικών επιστημών σε αυτόνομο κλάδο της γνώσεως.

Συγκρότηση που οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στις πνευματικές τους...
προσπάθειες και στην ιδιαίτερα αναπτυγμένη νοημοσύνη τους. Στη σκέψη των Ελλήνων οι φυσικές επιστήμες ελευθερώνονται από τη θρησκεία και τη μαγεία και υψώνονται πάνω από την τεχνολογία. Με την ελληνική σκέψη αρχίζει η επιστημονική αναγωγή των φυσικών φαινομένων σε φυσικά αίτια και η αντικατάσταση των υπερφυσικών δυνάμεων από τους φυσικούς νόμους. Ως θεωρητικές ερμηνευτικές και οντολογικές οι Φυσικές επιστήμες είναι γνήσια τέκνα της ελληνικής ιδιοφυΐας και γέννημα ελληνικό.

Με τον όρο "φυσική" οι Αρχαίοι Έλληνες εννοούσαν το μέρος εκείνο της φιλοσοφίας που περιελάμβανε κάθε τι που δεν μπορούσε να υπαχθεί στη λογική, ή την ηθική. Παράλληλα εννοούσαν με τη λέξη αυτή όλες τις επιστήμες της φύσεως. Όταν θα λέμε Φυσικές επιστήμες εννοούμε τη Φυσική (ύλη, την κίνηση και την ενέργεια) και τη Φυσιογραφία (φυτολογία, τη ζωολογία και την ορυκτολογία)


Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2012

Οἱ 10 µεγαλύτερες ἀρχαιολογικὲς ἀνακαλύψεις στὴν Ἑλλάδα τὸ 2011


Η αρχαία ιστορία γράφτηκε σε διάρκεια αιώνων, η αναζήτηση όµως των τεκµηρίων της δεν είναι κάτι που ακολουθεί χρονολογική σειρά ούτε κατευθύνεται από τις βουλές των επιστηµόνων, που άλλοτε µπορεί να πασχίζουν επί χρόνια για ένα εύρηµα χωρίς επιτυχία, άλλοτε – τύχη αγαθή – να το ανακαλύπτουν και άλλοτε να είναι ένα απρόσµενο αλλά σπουδαίο γεγονός. 


Σε κάθε περίπτωση, βέβαια, η οικονοµική δυσπραγία στενεύει τα περιθώρια της αρχαιολογικής έρευνας, άρα και των αποτελεσµάτων, κάτι που δεν είναι κρυφό ότι συµβαίνει τα τελευταία χρόνια. Αλλά παρά τους περιορισµούς αυτούς σηµαντικές αρχαιολογικές ανακαλύψεις υπήρξαν σε όλη τη χώρα µε ευρήµατα που θα µπορούσαν να στηρίξουν ολόκληρα µουσεία. Ενα έργο τεράστιο σε πλούτο και σηµασία, που διευρύνει τη γνώση του παρελθόντος αλλάζοντας σε κάποιες περιπτώσεις και τα ως τώρα ισχύοντα. Η Ελλάδα είναι πρώτη στον τοµέα αυτόν και η απόδειξη ακολουθεί. 


Η επιλογή των δέκα σηµαντικών ανακαλύψεων θα µπορούσε κάλλιστα να διευρυνθεί σε 20 ή και περισσότερα, γι’ αυτό και η κατάταξη δεν έχει γίνει µε σειρά σπουδαιότητας. Αυτό θα το κάνει η µελέτη τους και ο χρόνος.


1. Ξύλινο ειδώλιο 2.500 χρόνων


Διαβατήρια - Η αρχαία Ελληνική τελετή για όσους περνούσαν τα σύνορα της χώρας


Tελετή με θυσία που πρόσφερε στους θεούς ο επικεφαλής κάθε εκστρατείας, είτε όταν επρόκειτο να περάσει τα σύνορα της χώρας του, είτε όταν επρόκειτο να διασχίσει κάποιο ποτάμι. 

Αν τα σημάδια της θυσίας δεν ήταν ευνοϊκά ο στρατός δεν έβγαινε από τα σύνορα της χώρας κι επέστρεφε πίσω. Ο Θουκυδίδης αναφέρει πως ενώ οι Λακεδαιμόνιοι ήταν έτοιμοι να εισβάλουν στο Άργος επέστρεψαν τελικά πίσω... γιατί τα σημάδια από τις θυσίες που έκαναν για να διαβούν τα σύνορα δεν ήταν ευνοϊκά. 

Διαβατήρια ονομαζόταν κι η ευχαριστήρια θυσία μετά από κάθε επιτυχημένη διάβαση ποταμού. Στην αρχαία Σπάρτη οι θυσίες αυτές ονομάζονταν Υπερβατήρια. Θυσία που γινόταν για εξευμενισμό των θεών, όταν ο στρατός επρόκειτο να βγει από τα σύνορα της χώρας. Στη Σπάρτη τη θυσία την έκανε ο βασιλιάς στο βωμό του Αγήτορα Δία. 

Αν τα σημάδια της θυσίας ήταν ευνοϊκά, ο στρατός ξεκινούσε για τα σύνορα της χώρας. Μπροστά από τα στρατεύματα πήγαινε ο πυρφόρος, ο οποίος κρατούσε μια αναμμένη δάδα με φωτιά από το βωμό που είχε γίνει η θυσία.
 Όταν έφταναν στα σύνορα έκαναν και πάλι θυσία στο Δία και στην Αθηνά. Αν τα σημάδια της θυσίας ήταν αίσια ο στρατός συνέχιζε την πορεία του. 

Ο πυρφόρος άναβε τη δάδα από τη φωτιά της νέας θυσίας και συνέχιζε να προπορεύεται του στρατεύματος. Υπερβατήρια γίνονταν κατά τη διάρκεια της μετακίνησης του στρατού όποτε ήταν αναγκαίο. Τα ζώα που θυσιάζονταν τα μετέφεραν από την αρχή της εκστρατείας μαζί τους. Τα Υπερβατήρια γίνονταν πάντα πριν το ξημέρωμα.




πηγη


Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2012

Οι κουρείς στην Αρχαία Αθήνα




Οι Αθηναίοι για να βοηθούν το μεγάλωμα των μαλλιών τα άλειφαν με λάδι ανακατεμένο με αρωματικές ουσίες. Τον -6ο  αιώνα οι άντρες είχαν μακριούς βοστρύχους.
Οι Έλληνες δεν άφηναν ποτέ μουστάκι χωρίς γένια.
Ο κουρέας τούς περιποιόταν κι όταν τελείωνε έδινε στον πελάτη έναν καθρέφτη για να θαυμάσει τον εαυτό του, έτσι ακριβώς όπως κάνουν οι κουρείς στις μέρες μας. Τον καιρό που ο κουρέας έφτιαχνε την κόμη ενός πελάτη, οι άλλοι περίμεναν τη σειρά τους φλυαρώντας για όλα. Χάρη σ' αυτό τον τρόπο ζωής, οι κουρείς έγιναν εξαιρετικά κοινωνικοί. Ήταν κατατοπισμένοι για όλα τα νέα και τα κουτσομπολιά, που τα διέδιδαν και τα ερμήνευαν όπως ήθελαν. Δεν είναι παράξενο που είχαν τη φήμη ότι ήταν φλύαροι και αθυρόστομοι.

 Ο πρώτος άνθρωπος που έφερε στην Αθήνα την είδηση της καταστροφής στη Σικελία ήταν ένας κουρέας από τον Πειραιά. Είχε μάθει τη θλιβερή είδηση από το δούλο ενός λιποτάκτη και χωρίς να αργήσει άφησε το κουρείο κι έτρεξε με μια ανάσα στην Αθήνα, από φόβο μην τον προλάβει κανένας άλλος.


Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2012

Τα μυστικά της Ακρόπολης..Τί κρύβεται κάτω απ΄τον ιερό βράχο;



Οι περισσότεροι Έλληνες, αλλά και πάρα πολλοί ξένοι έχουν βρεθεί τουλάχιστον μία φορά στον ιερό βράχο της Ακρόπολης. Οι περισσότεροι όμως απ’ όσους πήγαν εκεί δεν ήξεραν το παραμικρό για τα μυστικά που κρύβονταν κάτω από τα πόδια τους. 
Η Ακρόπολη δεν είναι μόνο ένα από τα πιο γνωστά αρχαιολογικά μνημεία του κόσμου που στολίζεται από μερικά από τα ομορφότερα κτίσματα της ελληνικής αρχαιότητας, αλλά είναι παράλληλα και ένας τόπος που κρύβει πολλά και σημαντικά μυστικά Σύμφωνα με την συμβατική ιστορία, δεν είναι γνωστό το πότε η Ακρόπολη κατοικήθηκε για πρώτη φορά. Οι απόψεις σχετικά με τους πρώτους οικισμούς στην Ακρόπολη ποικίλουν σε ένα φάσμα που αρχίζει από την 3η και τελειώνει στην 6η χιλιετία προ Χριστού. Οι αρχαιολόγοι παραδέχονται ότι στην Ακρόπολη υπάρχουν πολλά οικοδομικά επίπεδα, κάποια από τα οποία παραμένουν άγνωστα ακόμα και σήμερα.
Αυτό συμβαίνει επειδή, κάθε φορά που κτιζόταν η Ακρόπολη, τα νέα οικοδομήματα χτίζονταν πάνω στα προηγούμενα. Και δεν θα ήταν επιτρεπτό για κανέναν λόγο, για να βρούμε τι κρύβεται στις αρχαιότερες στρώσεις, να δημιουργήσουμε οποιοδήποτε πρόβλημα στις νεότερες. Η Ακρόπολη λοιπόν έχει πολλά μυστικά ακόμα που περιμένουν να ανακαλυφθούν.


Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2012

Η ΜΥΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ



Τ Α Υ Γ Ε Τ Ο Σ

ΕΛΛΗΝΕΣ ....Οι πρώτοι κάτοικοι της ΓΗΣ.
....για όσους δεν το γνωρίζουν....εν συντομία.
Πρώτοι ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΡΟΣΓΕΙΩΘΗΚΑΝ ΣΕ ΤΟΥΤΟΝ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ ΓΗ.

Αφού προσγειώθηκαν στον ΤΑΥΓΕΤΟ.....έκαναν μετρήσεις για την αναγνώριση του χώρου.



Έτσι λοιπόν κατοικείται για πρώτη φορά η Γη στο Όρος Ταύγετος στην Πελοπόνησσο, όπου προσπάθησαν να δημιουργήσουν ένα
Κράτος δηλαδή ένα Φιλοσοφικό/Αστρικό Κράτος με κατανομή Αστρονόμων, οι οποίοι ….άλλοι παρατηρούσαν τον Ήλιο, άλλοι στην Σελήνη (Σεληνιακοί), άλλοι τους Γαλαξίες(Γαλαξάδες ή Γαλατάδες), πότε Λευκούς Ήλιους ή Γαλατούς Ήλιους.

Αρχικά είχαν 88 Αστρικούς Μύστες(Αστρονόμους) που παρακολουθούσαν εάν κινείται το Ζώδιό τους. Κάθε Αστρικός Μύστης είχε κι έναν Επικουρικό, ο οποίος παρακολουθούσε αντίστοιχα το β,γ,δ, κλπ αστέρια του Ζωδίου.


Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2012

Το πολίτευμα της Αρχαίας Σπάρτης



Το Σπαρτιατικό πολίτευμα είναι εκείνο το πολίτευμα που έχει πολυσυζητηθεί κατά την αρχαιότητα, και μάλιστα πάνω σ’ αυτό έχουν συγκεντρωθεί όλες οι κρίσεις και οι επικρίσεις των θεωρητικών, ποιος ήταν τελικώς ο χαρακτήρας του πολιτεύματος της Σπάρτης. Οι μαρτυρίες εκείνων των θεωρητικών δεν προέρχονται από την ίδια την Σπάρτη, αλλά είναι διαφορετικής προέλευσης και εποχής και μέσα από κείμενα διαφορετικού περιεχομένου (πολιτικά, φιλοσοφικά, ρητορικά). Η θεωρητική συζήτηση πάνω στην φύση του Σπαρτιατικού πολιτεύματος επικεντρώνεται σε δυο μεγάλες περιόδους της αρχαιότητας: α) κλασικοί χρόνοι (5ος – 4ος αι. π.Χ.) και β) ελληνιστικοί – ρωμαϊκοί χρόνοι (4ος αι. π.Χ. – 2ος αι. μ.Χ.). 

α) Οι κλασικοί χρόνοι (5ος – 4ος π.Χ.)


Σάββατο 6 Οκτωβρίου 2012

Προϊστορική στήλη 6000 ετών με ελληνικά γράμματα!


Μια απίστευτη ανακάλυψη έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη στις ανασκαφές του προϊστορικού οικισμού του Αρχοντικού Πέλλας, λίγες μέρες πριν κλείσει η ανασκαφική περίοδος (καλοκαίρι 2011). Αποκαλύφθηκε στα κατώτερα στρώματα του οικισμού πέτρινη στήλη, διαστάσεων περίπου 30Χ20 εκατ. με εγχάρακτα γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου. 
 Οι πρώτες εκτιμήσεις αναφέρονται σε χρονολογία γύρω στο....4000 π.Χ. πολύ πριν από την...
ανακάλυψη της σφηνοειδούς γραφής από τους Σουμέριους (περίπου 3500 π.Χ.). Δείγματα της Στήλης του Αρχοντικού (όπως πλέον αποκαλείται προσωρινά το εύρημα) έχουν σταλεί στο εργαστήριο Ορυκτολογίας και Πετρογραφίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ώστε να προσδιοριστεί επακριβώς η σύσταση του πετρώματος, γεγονός που θα βοηθήσει στον προσδιορισμό της περιοχής προέλευσής του, η οποία πρέπει να βρίσκεται σε πολύ μικρή απόσταση, μια και το πέτρωμα υπάρχει σε τοποθεσίες της περιοχής και χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα.
 Στην συνέχεια η στήλη, αφού συντηρηθεί, θα υποβληθεί σε εξέταση με ακτίνες Χ ώστε να διαπιστωθεί αν υπάρχουν και άλλα γράμματα, που μετά από τόσες χιλιετίες, είναι δύσκολη η ανάγνωσή τους, λόγω φθοράς της επιφάνειας.

«Μουδιασμένοι» οι αρχαιολόγοι
 
 Οι υπεύθυνοι της ανασκαφής αρχαιολόγοι αποφεύγουν να δηλώσουν οτιδήποτε και όπως πληροφορηθήκαμε από έγκυρη πηγή που μας μετέδωσε και την αρχική είδηση, είναι καταφανώς αμήχανοι και «μουδιασμένοι», γεγονός απόλυτα φυσικό αν


Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2012

Το Δίκαιο στην Αρχαϊκή Περίοδο της Ελλάδας





Η συνείδηση από όλους τους Έλληνες της κοινής καταγωγής, εθίμων και γλώσσας ενισχύθηκε στην Αρχαϊκή περίοδο. Παράλληλα, ωστόσο, καλλιεργήθηκε και ένα αίσθημα ιδιαίτερης "τοπικής" υπερηφάνιας, που σχετιζόταν με την ανάπτυξη των πόλεων-κρατών. Στην Αθήνα οι κοινωνικές δομές προσδιορίζονται σαφέστερα μεταξύ του 8ου και του 6ου αιώνα π.X. Ο δήμος, μια μορφή κοινωνικής συγκρότησης γνωστή από παλαιότερες εποχές, είναι ο τελευταίος που αποκτά θεσμοθετημένη υπόσταση στα τέλη του 6ου αιώνα π.X. Στη διάρκεια του ίδιου αιώνα γίνεται σαφής διαχωρισμός των τάξεων, ενώ παράλληλα αυξάνει -σε σχέση με το παρελθόν -η κοινωνική κινητικότητα.

Η κωδικοποίηση του δικαίου κατά την Αρχαϊκή περίοδο οφείλεται από τη μια στη χρήση της γραφής και από την άλλη στο όλο και πιεστικότερο αίτημα για ισονομία. Οι παραδόσεις για τους πρώτους νομοθέτες χάνονται στα όρια του θρύλου. Η αθηναϊκή νομοθεσία, ακόμη και μετά την Αρχαϊκή περίοδο, φέρει τη σφραγίδα του Δράκοντα και του Σόλωνα.


Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2012

Δήμητρα και Περσεφόνη, ένας μύθος



Ήταν κόρη του Κρόνου και της Ρέας, αδελφή του Δία. Μαζί του απόκτησε μια κόρη, την Περσεφόνη. Διάφοροι συγγραφείς της αποδίδουν και άλλα παιδιά: τον Πλούτο, μια άλλη κόρη, που αποφεύγουν να αναφέρουν το όνομά της, κι ένα άλογο, τον Αρείονα.

Ήταν θεά των σιτηρών και γενικά της γεωργίας. Αυτή έμαθε στους ανθρώπους να καλλιεργούν  και να σπέρνουν τα χωράφια. Θεωρήθηκε ακόμη προστάτρια της οικογένειας.

Ο κυριότερος μύθος γύρω από τη Δήμητρα είναι αυτός που μιλάει για τη μεγάλη αγάπη που έτρεφε για την κόρη της Περσεφόνη. Ο Πλούτωνας, δηλαδή ο Άδης, έκλεψε κάποτε την Περσεφόνη. Η Δήμητρα πλανιόταν θλιμμένη πάνω στη γη εννιά ημέρες. Κρατούσε πυρσούς για να βλέπει και ρωτούσε όσους συναντούσε μήπως είχαν δει την κόρη της. Τέλος έφτασε στην Ελευσίνα, μεταμορφωμένη σε γριά(Γραία) και φιλοξενήθηκε στο ανάκτορο του βασιλιά Κελεού. Εκεί ανέλαβε την ανατροφή του γιου του Δημοφώντα, που θέλησε να τον κάνει αθάνατο. Γι' αυτό τον έτρεφε με αμβροσία και έκαιγε το θνητό του σώμα στις φλόγες. Την είδε όμως η Μετάνειρα, μητέρα του παιδιού, και μη ξέροντας ότι πρόκειται για θεά τρόμαξε και άρχισε να φωνάζει. Η Δήμητρα θύμωσε και σταμάτησε τη διαδικασία αυτή. Έτσι ο γιος του Κελεού έμεινε θνητός. Αλλά η Δήμητρα σαν ανταπόδοση της φιλοξενίας, δίδαξε στους κατοίκους της Ελευσίνας την καλλιέργεια της γης και τα Ελευσίνια μυστήρια.Στο μεταξύ επειδή η θεά είχε αγανακτήσει για την αρπαγή της κόρης της, προκάλεσε ακαρπία, δεν άφηνε δηλαδή τίποτε να καρπίσει τη γη. Γι' αυτό το λόγο ο Δίας παρακάλεσε τη θεά να ξαναρχίσει το έργο της , σαν θεά της γεωργίας. Διέταξε παράλληλα και τον Άδη να κρατά την Περσεφόνη τρεις μήνες μόνο στον Κάτω Κόσμο. Τους υπόλοιπους εννιά να της επιτρέπει να μένει πάνω στη γη μαζί με τη μητέρα της. Έτσι κι έγινε.


Τι γινόταν ακριβώς στα Ελευσίνια Μυστήρια; (VIDEO)




Ο Μύθος της Δήμητρας και της Περσεφόνης 
Παρόλο που οι περισσότεροι από τους αρχαίους λαούς φαντάζονταν τους θεούς να κατοικούν στον ουρανό, η θεότητα της γης είναι πολύ παλαιότερη και τα Ελευσίνια Μυστήρια περιστρέφονταν γύρω από αυτή. Στην αρχή την αποκαλούσαν Γαία αλλά με το πέρασμα των αιώνων, απέκτησε το όνομα Δήμητρα, το οποίο κατά μια πιθανότατα σημαίνει «Γη μήτηρ», ενώ κατά μια άλλη «μητέρα του σταχυού». 
Η λατρεία της Δήμητρας ήταν άμεσα συνδεδεμένη με τους αγρότες, με τον κύκλο των εργασιών από τη σπορά ως τη συγκομιδή. Ξεκινώντας από τις εύφορες πεδιάδες της νότιας Θεσσαλίας, εξαπλώθηκε σε όλη την Ελλάδα και είχε ευρύτατη διάδοση σε όλο τον ελληνισμό από την Μικρά Ασία μέχρι την Ιταλία. 
Ο μύθος της Δήμητρας και της Περσεφόνης (κόρη της Δήμητρας και του Δια) που αποτελεί το κέντρο της λατρείας των Ελευσίνιων έχει ως εξής σύμφωνο με τον ομηρικό ύμνο: η Κόρη έπαιζε σε μια πανέμορφη, καταπράσινη περιοχή, το Νυσσιον Πεδίο, μαζί με τις Ωκεανίδες Νύμφες όταν είδε ένα πανέμορφο νάρκισσο και θέλησε να τον κόψει. Τότε εμφανίστηκε ο Άδης (Πλούτωνας) και την έκλεψε, αφού προηγουμένως είχε πάρει την συγκατάθεση του Δια. Η Δήμητρα μάταια έψαχνε να την βρει. Κάποια μέρα μίλησε με τον βασιλιά Ήλιο ο οποίος της εξήγησε τι είχε γίνει, κι αυτή έχοντας θυμώσει παρά πολύ με το Δια που επέτρεψε την αρπαγή της κόρης τους, αντί να γυρίσει στον Όλυμπο, μεταμορφώθηκε σε γριά και άρχισε να περιπλανείται στις πόλεις. Έτσι έφτασε στην Ελευσίνα όπου ζήτησε να της χτίσουν έναν ναό κάτω από την Ακρόπολη.


Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου 2012

Τα μυστικά του Δίσκου της Φαιστού




Τα εικονογράμματα που δομούν την επιγραφή του Δίσκου της Φαιστού. Γόρδιος δεσμός της Αρχαιολογίας παραμένει ο Δίσκος της Φαιστού. Για τους περισσότερους είναι απλώς ένας πήλινος δίσκος διαμέτρου 16 εκατοστών που βρίσκεται στο Μουσείο Ηρακλείου. Ανασύρθηκε το 1908 από τα ερείπια του παλαιού μινωικού ανακτόρου της Φαιστού. Στον ψημένο πηλό του, πάχους 2,1 εκατοστών, βρίσκεται τυπωμένη μια μυστηριώδης σπειροειδής επιγραφή με 122 σύμβολα στη μία πλευρά και 119 στην άλλη. «Τυπωμένη» διότι, πολύ απλά, το υλικό αυτό είναι το πρώτο παγκοσμίως που γράφτηκε από τυπογραφικά στοιχεία (σφραγίδες). Εφέτος μάλιστα, στην επέτειο 100 ετών από την εύρεσή του, τέθηκε το ζήτημα αν ο δίσκος είναι αυθεντικός ή πλαστός…




Η Γραμμική Β αποκρυπτογραφήθηκε το 1952 από τον Μάικλ Βέντρις (Μichael Ventris) και διεύρυνε την ιστορία της ελληνικής γλώσσας κατά περίπου επτά αιώνες. Αλλά η Γραμμική Α και η γραφή του Δίσκου της Φαιστού συνεχίζουν ως σήμερα να θεωρούνται επισήμως μη αποκρυπτογραφημένες γραφές. Αδιέξοδο δε σημαίνει βέβαια ότι έπαψαν να αναδύονται πιθανές ερμηνείες.


Τρίτη 7 Αυγούστου 2012

Οι αρχαίοι Έλληνες στην χώρα των Ίνκας




Το 1850 έφτασε στο Περού ο Ιταλός ερευνητής-περιηγητής Αντόνιο Ραϊμόντι. Για σαράντα ολόκληρα χρόνια έμεινε εκεί, ερευνώντας κάθε σπιθαμή της μακρινής και «περίεργης» -ιστορικά- αυτής χώρας και είναι οι δικές του περιηγήσεις και έρευνες πάνω στις οποίες βασίσθηκε ο φυσικομαθηματικός- ερευνητής συμπατριώτης του Ενρίκο Μάτιεβιτς, ώστε να φτάσει στο συμπέρασμα ότι οι ναυτικοί του Αιγαίου πολλές χιλιετίες προ του Κολόμβου έφτασαν στην Κεντρική και Νότιο Αμερική.

Ο Μάτιεβιτς βεβαίως πρωτίστως παρακινημένος από τους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς, τόσο από τον Όμηρο όσο και από τον Απολλόδωρο έβλεπε ότι οι γνώσεις που περιγράφονταν στους στίχους της Οδύσσειας και των Αργοναυτικών, και είχαν να κάνουν με τόπους πολύ μακρινούς, πολύ πέρα αυτού της Μεσογείου, δεν μπορούσε παρά να πιστεύει ότι ένα υπερατλαντικό ταξίδι και η επίσκεψη στις μακρινές εκείνες χώρες της Νοτίου Αμερικής ήταν τα πιθανότερα σημεία αναφοράς των συγγραφέων των μεγάλων επών, «Οδύσσειας» και «Αργοναυτικών» αντίστοιχα.

Έτσι με οδηγό τις περιηγήσεις και έρευνες του συμπατριώτη του Ραϊμόντι, και με τα αρχαία κείμενα στα χέρια περιδιάβηκε τις Άνδεις, και έκανε τις δικές του ανακαλύψεις που έφεραν το αποτέλεσμα που μερικά χρόνια πριν η Ενριέτα Μέρτζ έγραφε στην «Κρασάτη Θάλασσα». Δηλαδή ότι οι Έλληνες είχαν φτάσει κατά τους πρώτους ιστορικούς χρόνους στην Νότιο Αμερική.

Η μελέτη του Μάτιεβιτς στηρίχθηκε στην συγκριτική αρχαιολογία και την Μυθολογία. Για πολλά χρόνια εργάστηκε στο γεωφυσικό αστεροσκοπείο του Χουανγκάγιο της Λίμα και αυτό του έδωσε πολλά περιθώρια ώστε να κάνει τις μελέτες του επί τόπου και να μείνει έκπληκτος από τις ανακαλύψεις που βρήκε μπροστά του. Στις κεντρικές Άνδεις του Περού, στις παραστάσεις ενός αρχαίου μαντείου ανακαλύπτει τις χθόνιες οντότητες που ο Ησίοδος αναφέρει στην «Θεογονία» του.

Ο Κέρβερος, η Μέδουσα, η Λερναία Ύδρα, οι Άρπυιες, η Χίμαιρα είναι παραστάσεις τις οποίες ανακαλύπτει στα ερείπια ναών και μαντείων της περιοχής. Οι θεότητες του Κάτω Κόσμου, τα Τάρταρα όπως τα ονομάζει ο Ησίοδος φαίνεται να παίζουν πολύ σπουδαίο ρόλο για τους πανάρχαιους κατοίκους της περιοχής, τους Ίνκας. Έναν λαό που η ύπαρξή του και η εξαφάνισή του αποτελεί ένα μυστήριο, όπως και των Ατζέκων στην Κεντρική και Νότιο Αμερική, ή των Σουμερίων και των Χετταίων στην Μεσοποταμία.

Οι παραστάσεις που αφορούν τις θεότητες του Κάτω Κόσμου, οδηγούν τον Μάτιεβιτς να υποστηρίξει ότι εδώ, στην Νότια Αμερική ήταν ο Άδης των αρχαίων Ελλήνων. Τα Τάρταρα όπου τους φιλοξενούσαν και αποτελούσαν συνάμα το βασίλειό τους με πρωταγωνιστή βεβαίως τον Θεό Πλούτωνα. Πίστευαν οι πανάρχαιοι πρόγονοί μας ότι ο Άδης βρισκόταν στα έγκατα της Χθονός αλλά σε μία μακρινή τοποθεσία δυτικά της γης. Ένα χρόνο ταξίδι χρειαζόταν για να φθάσουν εκεί. Και αν κανείς υπολογίσει μία τέτοια απόσταση και με τα μέσα βεβαίως της εποχής εκείνης μάλλον η αναφορά γίνεται για την πέρα του Ατλαντικού ήπειρο, αυτή της Αμερικής, της Γης των Εσπερίδων όπως λεγόταν, εκεί όπου ο Άτλας μεταμορφωμένος σε ένα τεράστιο βουνό υποβάσταζε στους ώμους του την Γη.
Η Κίρκη λέει στον Οδυσσέα πώς θα πάει στον Κάτω Κόσμο για να πάρει τις οδηγίες που χρειαζόταν για την επιστροφή του στην πατρίδα,αλλά και για να εξευμενίσει τους Θεούς που είχε προκαλέσει με την συμπεριφορά του μετά την συμβολή του στην άλωση της Τροίας. Η περιγραφή της Κίρκης στην «Οδύσσεια» που γίνεται με την γραφίδα του Μεγάλου Ομήρου, είναι ίσως η περισσότερο άρτια περιγραφή που υπάρχει σε αρχαίο κείμενο. Αν κανείς ακολουθήσει εκείνη την πορεία δεν μπορεί παρά να φθάσει στην Εσπερία, την ήπειρο της Αμερικής. Αν και πολλοί γεωγράφοι το αμφισβητούν παρ’ όλα αυτά δεν παύει να υφίσταται ως η πιο άρτια γεωγραφική περιγραφή.

Ο Μάτιεβιτς στην αναζήτηση της μυθολογικής κόλασης, αυτά τα Τάρταρα, βλέπει να υπάρχει τέτοια ομοιότητα με την σημερινή περιοχή του Αμαζονίου, ώστε μένει κυριολεκτικά κατάπληκτος. Οι διηγήσεις εκείνων των πρώτων εξερευνητών στα μεταχριστιανικά χρόνια, αλλά και μερικές χιλιετίες αργότερα από τους Αργοναύτες και τον Οδυσσέα, για το πέρασμα του Μανσερίστε, που είναι το πρώτο πέρασμα που συναντά κανείς καθώς ανεβαίνει τον Αμαζόνιο, θα μπορούσαν να είναι οι διηγήσεις των μυθολογικών αναφορών για την κάθοδο στον Άδη. Όποιος διαπλέει τον Αμαζόνιο καθώς έρχεται από το βόρειο ημισφαίριο, παρατηρώντας τα άστρα έχει την εντύπωση ότι κατεβαίνει σε μία βαθιά άβυσσο. Έτσι το περιγράφει και η Ενριέτα Μέρτζ, η οποία με οδηγό τους αστερισμούς και κυρίως αυτόν της Μεγάλης Άρκτου, συμπεραίνει για το Ιασωνικό ταξίδι στην Αμερική!!! Και είναι πράγματι άξιο θαυμασμού να βλέπει κανείς τέτοιες ανακαλύψεις που κυριολεκτικά φέρνουν τα πάνω κάτω στην συμβατική ιστορία.

Παραβάλλοντας τον μυθικό ποταμό Αχέροντα και τους τρεις μικρότερους παραποτάμους του, την Στύγα, τον Κυκωτό και τον Πυριφλεγέθοντα, με τον Αμαζόνιο κατά τον Μάτιεβιτς, ο Οδυσσέας έπρεπε να εντοπίσει έναν ποταμό που θα του επέτρεπε να διασχίσει τους βάλτους του Άδη. Έτσι η Στύγα είναι ο ποταμός Μαρανιόν του Περού ο οποίος στην ουσία είναι τμήμα του Αμαζονίου αλλά με άλλη ονομασία. Ο ποταμός Ουκαγιάλι ένας σημαντικός ποταμός στην λεκάνη του Αμαζόνιου που πηγάζει από τις οροσειρές του Κούζκο είναι ο Πυριφλεγέθων της Οδύσσειας.

Η παραμονή του Μάτιεβιτς στο Περού και οι διάφορες περιηγήσεις τις οποίες έκανε σχεδόν σ’ ολόκληρη την περιοχή της Νοτίου Αμερικής, αλλά και τα συμπεράσματα που έχει βγάλει μέσα από αυτή του την πολύχρονη έρευνα καταγράφονται στο βιβλίο του «Ταξίδι στην Μυθολογική Κόλαση». Εδώ ο συγγραφέας λοιπόν περιγράφει πως οι πανάρχαιοι θαλασσοπόροι του Αιγαίου έφθασαν στον Αμαζόνιο, διασχίζοντας τον Ατλαντικό ωκεανό, και μέσω του τεράστιου αυτού πλωτού ποταμού, του δεύτερου σε μέγεθος μετά τον Νείλο έπλευσαν προς νότο μέχρι τις Άνδεις του Περού. Όπως έχουμε ξαναπεί σε παλιότερα θέματα μαζί τους οι εξερευνητές εκείνοι έφερναν και ολόκληρο τον πολιτισμό τους που ήταν η γλώσσα τους, οι θεοί τους, οι μύθοι τους, οι παραδόσεις τους, οι συνήθειές τους… Αυτά τα πέρασαν στους ιθαγενείς των περιοχών που βρέθηκαν και σαφώς είχαν την ανάλογη από εκείνους αντιμετώπιση που τους αναβίβασαν τόσο ψηλά ώστε τους έκαναν Θεούς. Τους λευκούς θεούς τους που ακόμη και σήμερα θυμούνται μέσα από τις παραδόσεις τους και τις διάφορες γιορτές- μνήμες που διατηρούν.


http://kapodistria-httpsxolianewsblogspotcom.blogspot.com/2009/09/blog-post_08.html


Κυριακή 5 Αυγούστου 2012

Αλυτα μυστήρια της Αρχαιότητας


Ψάξε, ψάξε, δεν θα το βρεις
Πού είναι ο τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου; Πού να βρίσκεται η χαμένη Ατλαντίδα;... 

Φανταστική εικονογράφηση της βυθισμένης Ατλαντίδας. Το πλούσιο νησί που αναφέρει ο Πλάτωνας έχει κατά καιρούς τοποθετηθεί από την Κρήτη και την Κύπρο ως το Μεξικό, ενώ οι ορθολογιστές επιμένουν ότι δεν είναι άλλο από τη Θήρα

Πού είναι ο τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου; Πού να βρίσκεται η χαμένη Ατλαντίδα; Ποια ήταν η Ιθάκη του Οδυσσέα; Γιατί δεν έχει αναγνωσθεί ακόμη ο Δίσκος της Φαιστού; Μερικά μυστικά παραμένουν πεισματικά κρυμμένα. Οσο κι αν αρχαιολόγοι, ιστορικοί και άλλοι επιστήμονες, ακόμη όμως και ερασιτέχνες ερευνητές, αναζητούν απαντήσεις, αυτές δεν έρχονται. Είναι σαν να υπάρχουν κάπου, αλλά να είναι απαγορευμένες για τους θνητούς, παρά τις προσπάθειές τους να τις φέρουν στο φως.

Και όσο ο χρόνος μακραίνει, πρόσωπα και καταστάσεις μυθοποιούνται και ερμηνείες συσσωρεύονται, άλλες σοβαρές και άλλες διάτρητες επιστημονικώς. Προσφέρουν ωστόσο στον εμπνευστή τους τη δημοσιότητα, έστω και στιγμιαία, έστω κι αν ακολουθείται από τη χλεύη των ειδικών. Χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι τραγικά λάθη δεν έχουν διαπράξει και σοβαροί επιστήμονες, είτε παρερμηνεύοντας ευρήματα και στοιχεία είτε απλώς από τη μέθη της επιτυχίας.

Ο Σπυρίδων Μαρινάτος ανακάλυψε το Ακρωτήρι της Θήρας, τη χαμένη στην ηφαιστειακή στάχτη πόλη της Προϊστορικής εποχής κυνηγώντας τη χαμένη Ατλαντίδα του Πλάτωνα, με την οποία άλλωστε την ταύτισε αμέσως. Ο προσφάτως εκλιπών αρχαιολόγος Γιάννης Σακελλαράκης με το τεράστιο ανασκαφικό έργο στη Μινωική Κρήτη έλεγε ότι κάθε εβδομάδα έφθανε στο γραφείο του μια διαφορετική ερμηνεία του Δίσκου της Φαιστού και μάλιστα από διάφορα μέρη του κόσμου.

Ο «πόλεμος» μεταξύ Ιθάκης και Κεφαλλονιάς καλά κρατεί όσον αφορά την ομηρική πατρίδα του Οδυσσέα, δεδομένου ότι πειστικά αρχαιολογικά ευρήματα δεν υπάρχουν. (Παρόμοια διαμάχη είχε ξεσπάσει παλαιότερα με τη Λευκάδα, η οποία επίσης διεκδικούσε τον Οδυσσέα και την Ιθάκη του.) Οσο για τον εντοπισμό του τάφου του Μεγάλου Αλεξάνδρου, υστερία έχει προκαλέσει εδώ και περισσότερο από έναν αιώνα, κυρίως ανάμεσα σε ερασιτέχνες, που διατυπώνουν αναπόδεικτες θεωρίες. Αλλωστε το κυνήγι της χίμαιρας που φέρνει την πολυπόθητη δόξα έχει παρασύρει πολλούς, ακόμη και σε ηθελημένη πλάνη. Με απώτερο σκοπό βεβαίως την πλάνη των άλλων.

Στην Κρήτη, στην Κύπρο, στον Ατλαντικό ωκεανό, ακόμη και στο Μεξικό έχει «τοποθετηθεί» η χαμένη Ατλαντίδα, ενώ υπάρχουν πάντα οι ορθολογιστές που επιμένουν ότι δεν είναι άλλη από τη Θήρα. Μεγάλος είναι και ο αριθμός των βιβλίων που έχουν γραφεί για το θέμα, ενώ το Διαδίκτυο βρίθει ανάλογων καταθέσεων. Παρ' όλα αυτά, το πλούσιο νησί, που αναφέρεται στους πλατωνικούς Διαλόγους (Τίμαιος και Κριτίας), κρύπτεται επιμόνως. Οσο για την επιστημονική άποψη ότι οι αναφορές του Πλάτωνα ήταν παραβολικές και μόνο, δεν είναι ικανή να πείσει τους ευφάνταστους, οι οποίοι αρνούνται να αποδεχθούν μια τόσο πεζή ερμηνεία. Πού είναι οι σεισμοί και οι πλημμύρες, πού ο καταποντισμός της νήσου μέσα «σε μία μόνο ημέρα και νύχτα ατυχίας»;


Ο τάφος του Αλεξάνδρου
Κανένας τάφος κανενός ηγεμόνα ή θρησκευτικού ηγέτη δεν έχει αναζητηθεί με τόση ένταση και πάθος όσο αυτός του Μεγάλου Αλεξάνδρου, αν και πάντα με μηδενικά αποτελέσματα. Στη Μέμφιδα, στη Σίουα της Αιγύπτου, στις Αιγές της Μακεδονίας και φυσικά σε διάφορα σημεία της Αλεξάνδρειας, από το μουσουλμανικό τέμενος του Νάμπι Ντανιάλ ως τα υπόγεια ενός καφενείου της πόλης και από το αρχαίο λιμάνι της ως το υπόγειο σύστημα υδροδότησης και αποχέτευσης της ελληνορωμαϊκής εποχής, τον ψάχνουν επιστήμονες και μη. Γιατί δεν είναι μόνο οι αρχαιολόγοι, είναι και ερευνητές πάσης φύσεως, εργάτες, υπάλληλοι, μία νοσοκόμα, ακόμη και μέντιουμ.

Ο πλέον γραφικός υπήρξε ένας σερβιτόρος της Αλεξάνδρειας, ο Στέλιος Κουμούτσος, ο οποίος επί 40 χρόνια ισχυριζόταν ότι κατείχε μυστικό χάρτη με τη θέση του τάφου. Πριν από μερικά χρόνια εξάλλου μια ελληνίδα αρχαιολόγος δήλωνε απολύτως βέβαιη ότι τον είχε βρει στην όαση της Σίουα, για να αποδειχθεί όμως σύντομα - έχοντας προλάβει ωστόσο η είδηση να κάνει τον γύρο του κόσμου - ότι τα ευρήματά της δεν είχαν καμία χρονολογική σχέση με την εποχή του θανάτου του στρατηλάτη.

Τελευταία σοβαρή κατάθεση, χωρίς απόδειξη όμως ακόμη, ήταν εκείνη του γάλλου ανασκαφέα της Αλεξάνδρειας Ζαν Υβ Αμπερέρ, ο οποίος θεωρεί πλέον πιθανή θέση του τάφου τον χώρο των Λατινικών νεκροταφείων: «Πρέπει να αναζητήσουμε τον Αλέξανδρο κοντά στον χώρο όπου ο ιδρυτής και πρώτος διευθυντής του Ελληνορωμαϊκού Μουσείου, Τζιουζέπε Μπότι, τάφηκε μέσα σε μια αρχαία σαρκοφάγο από γρανίτη του Ασουάν και που απέχει λίγες δεκάδες μέτρα από τον απέριττο τάφο στον οποίο αναπαύεται ο ποιητής Καβάφης, συγκινητικό σύμβολο της δισχιλιόχρονης ελληνικότητας της Αλεξάνδρειας».

Από την άλλη, ο Αλεξανδρινός την καταγωγή ιστορικός ερευνητής κ. Χάρης Τζάλας πιστεύει ότι ο τάφος δεν θα βρεθεί ποτέ. «Πιστεύω ότι το μνημείο καταστράφηκε κατά τους χριστιανικούς διωγμούς στα τέλη του 4ου ή αρχές του 5ου μ.Χ. αιώνα» λέει. Το ζήτημα είναι όμως ότι ο Μέγας Αλέξανδρος 2.300 χρόνια μετά τον θάνατό του εξακολουθεί να ακτινοβολεί τη δύναμη και τον πλούτο που τον συνόδευαν στην αρχαιότητα. Μυστήριο εξάλλου αποτελεί και η θέση και ενός άλλου τάφου, στην Αθήνα αυτή τη φορά. Πρόκειται για τον τάφο του σπουδαίου άνδρα Περικλή, που είναι γνωστό μεν ότι βρίσκεται στον Κεραμεικό, το Δημόσιο Σήμα της πόλης, αλλά δεν έχει ανακαλυφθεί ακόμη.


Αναζητώντας τα παλάτια
Αγνωστο πού βρίσκονται τα παλάτια του Οδυσσέα, του Μενελάου, ακόμη και εκείνα του Νέστορα, αφού σήμερα αμφισβητείται η ταύτισή τους με τον ομηρικό βασιλιά της Πύλου. Στις αρχές του 20ού αιώνα ο γερμανός αρχιτέκτονας και αρχαιολόγος Βίλελμ Ντέρπφελντ, συνεργάτης του Ερρίκου Σλήμαν, διατύπωσε την άποψη για την ταύτιση της προϊστορικής Ιθάκης με τη Λευκάδα, κάτι όμως που δεν αποδείχθηκε από τις ανασκαφές που ο ίδιος διεξήγαγε στην περιοχή Στενό κοντά στο Νυδρί, καθώς τα ευρήματα είναι πρωιμότερα της εποχής του Ομήρου.

Η αναζήτηση της ομηρικής Ιθάκης εξάλλου δεν είναι σημερινό θέμα καθώς απασχολεί από τον 19ο αιώνα τους ιστορικούς, με την άποψή τους πολλές φορές να συγκλίνει ότι επρόκειτο για την Κεφαλλονιά. Τελευταίως μάλιστα βρετανική διεπιστημονική ομάδα υπό τον ερασιτέχνη αρχαιολόγο Ρόμπερτ Μπλιτστόουν έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το ανάκτορο του Οδυσσέα και της Πηνελόπης βρισκόταν στη χερσόνησο Παλλική της Κεφαλλονιάς. Αντιθέτως, δύο έλληνες αρχαιολόγοι, ο κ. Θανάσης Παπαδόπουλος και η κυρία Λίτσα Κοντορλή-Παπαδοπούλου, ισχυρίζονται ότι το ανακάλυψαν στην Ιθάκη, κάτι ωστόσο που δεν έχει γίνει αποδεκτό από την επιστημονική κοινότητα. Ανάλογη δήλωση, όσον αφορά όμως το παλάτι του Μενελάου, είχε κάνει προ καιρού ο αρχαιολόγος κ. Θεόδωρος Σπυρόπουλος, ο οποίος θεωρεί ότι το εντόπισε στην Πελάνα, ένα χωριό της Σπάρτης - και πάλι, όμως, χωρίς να διαθέτει πειστικά στοιχεία. Στην προκειμένη περίπτωση, ωστόσο, σοβαρή υποψηφιότητα θέτει μια άλλη θέση, επίσης πλησίον της Σπάρτης, στον Αγιο Βασίλειο Ξηροκάμπου, όπου οι εν εξελίξει ανασκαφές της αρχαιολόγου κυρίας Αδαμαντίας Βασιλογάμβρου έχουν φέρει στο φως πινακίδες της Γραμμικής Β γραφής (πρώτη φορά στη Λακωνία), καθώς και μυκηναϊκές τοιχογραφίες, ενώ έχουν ήδη επισημανθεί μεγάλα κτίρια! Είναι σαφές, δηλαδή, ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα διοικητικό ανακτορικό κέντρο, που μένει όμως να αποδειχθεί αν πρόκειται για τα παλάτια του Μενελάου.


Μυστήριο για δυνατούς λύτες
Χρονολογείται τον 18ο π.Χ. αιώνα. Περιέχει μια γραφή που δεν έχει διαβαστεί ακόμη. Και επιπλέον, θεωρείται το πρώτο δείγμα τυπογραφίας. Πρόκειται για τον περίφημο Δίσκο της Φαιστού, η ανάγνωση του οποίου έχει αποβεί ως τώρα άκαρπη. Πρόκειται χωρίς αμφιβολία για ένα μοναδικό αντικείμενο καθώς το κείμενο είχε τυπωθεί πάνω σε νωπό πηλό με κινητές σφραγίδες, που κινήθηκαν σπειροειδώς από την περιφέρεια προς το κέντρο. Η γλώσσα του όμως είναι άγνωστη. Το μόνο που ξέρουν οι μελετητές είναι αυτό που βλέπουν: 241 ιερογλυφικά σημεία (122 στη μία πλευρά και 119 στη δεύτερη), 45 διαφορετικών τύπων, διαταγμένα σε 61 ομάδες χωρισμένες μεταξύ τους με κάθετες γραμμές, που ενδεχομένως αποτελούν λέξεις ή φράσεις.

Ως χετιτικά, πρωτοϊωνικά, αιολικά, βασκικά (!), κολχικά και σημιτικά έχουν ερμηνευθεί μεταξύ άλλων τα σύμβολα του δίσκου δημιουργώντας, όπως είναι φανερό, τεράστια σύγχυση. Η φαντασία επιστημόνων και ερασιτεχνών οργιάζει όσον αφορά το περιεχόμενο του κειμένου αλλά και τη χρηστικότητα του δίσκου. Πρόκειται για έναν ύμνο στη θεότητα; (Κάτι στο οποίο συνηγορεί η επανάληψη ορισμένων σημείων ή φράσεων ως επωδός.) Μήπως είναι γεωμετρικό θεώρημα ή ένα ημερολόγιο; 'Η τελικά δεν είναι τίποτε άλλο από ένα παιχνίδι;

Κάθε πρόταση ερμηνείας δίνει και επιχειρήματα - κάποιοι εξάλλου διαβάζουν κανονικές φράσεις -, πλην όμως ουδεμία έχει γίνει αποδεκτή. Δεν λείπουν άλλωστε και ορισμένοι μελετητές που έχουν διατυπώσει την άποψη ότι πρόκειται για εισαγόμενο αντικείμενο, ενώ πριν από μερικά χρόνια, στην επέτειο των 100 χρόνων από την ανακάλυψή του το 1908, κάποιος άλλος ισχυρίστηκε ότι ο δίσκος είναι πλαστός. 
tovima


ΓΝΩΡΙΖΑΝ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ;‏



Τα εξουσιαστικά
ιερατεία που
υπογείως κινούν
τα νήματα του
κόσμου και
κατευθύνουν
σε πολύ μεγάλο...
βαθμό την Γνώση, προσπαθούν εδώ και πολλούς αιώνες – πλαστογραφώντας τις πηγές ή αποκρύπτοντάς τες – να φέρουν σε σύγκρουση τον Ελληνισμό με τον Χριστιανισμό.
Ξέρουν ότι η σύνδεση αυτών των δύο δυνάμεων είναι το ισχυρότερο εμπόδιο για την υλοποίηση των
υποχθόνιων σχεδίων τους, ξέρουν ότι αν οι λαοί γαντζωθούν πάνω σ’ αυτά, θα είναι αδύνατο να εφαρμόσουν την Νέα Τάξη πραγμάτων. Αυτός είναι ο λόγος πού αποκρύπτονται οι προφητείες των Αρχαίων Ελλήνων οι οποίες μιλούν ξεκάθαρα για την έλευση του Χριστού…


Προσπαθούν να παρουσιάσουν τον Χριστιανισμό ως εβραιογενή θρησκεία και όλους τους Αρχαίους Έλληνες ως ειδωλολάτρες. Ωστόσο έχουν διασωθεί αρχαία κείμενα πού αποδεικνύουν το ακριβώς αντίθετο.
Στην Πολιτεία του Πλάτωνα (B, V , 362) – βιβλίο πού το σύστημα το αποδέχεται – περιέχεται μία προφητεία ισάξια μ’ αυτές των προφητών της Παλαιάς Διαθήκης: «Θα απογυμνωθεί απ’ όλα εκτός της δικαιοσύνης, διότι φτιάχτηκε αντίθετος στην ως τότε συμπεριφορά. Χωρίς να αδικήσει κανέναν θα δυσφημισθεί πολύ ως άδικος ώστε να βασανισθεί για την δικαιοσύνη και θα γεμίσει με δάκρυα εξαιτίας της κακοδοξίας αλλά θα μείνει αμετακίνητος μέχρι θανάτου και ενώ θα είναι δίκαιος θα θεωρείτε άδικος για όλη του τη ζωή. Έχοντας τέτοιες διαθέσεις ο δίκαιος θα μαστιγωθεί, θα στρεβλωθεί, θα δεθεί, θα ανάψουν τα μάτια του και στα τελευταία του αφού πάθει κάθε κακό θα καρφωθεί πάνω σε πάσσαλο, και να ξέρεις ότι δεν είναι δίκαιο αλλά αφού έτσι το θέλει ας γίνει».
Στο έργο Προμηθεύς Δεσμώτης του Αισχύλου, ο Προμηθέας όντας φυλακισμένος στον Καύκασο προλέγει ότι ο λυτρωτής του θα γεννηθεί από την παρθένο `Ιώ και τον Θεό(στ.772,834,848) θα είναι δηλαδή υιός Θεού και υιός Παρθένου. Αυτός ο Θεάνθρωπος θα καταλύσει την εξουσία των παλαιών θεών και θα αφανίσει αυτούς και την δύναμή τους (908,920). Ο Ερμής τότε σταλμένος από τον Δία προαναγγέλλει στον Προμηθέα τα εξής: «Τοιούδαι μόχθου τέρμα μη τί προσδόκα πριν αν θεός τις διάδοχος των σων πόνων φανή, θελήση τ’ είς αναύγητον μολείν ‘Άιδην , κνέφαια τ’ άμφί Ταρτάρου βάθη» μετάφραση «μην περιμένεις να λυτρωθείς από τους πόνους προτού θεός πάρει τα πάθια τα δικά σου πάνω του και με τη θέλησή του κατέβει στον ‘Άδη τον ανήλιαγο, στους άφεγγους του Ταρτάρου βυθούς» (στ. 1041-1043).
Ο Σωκράτης στην απολογία του αναφέρει τα ακόλουθα: «Θα μείνετε κοιμισμένοι σε όλη σας τη ζωή εάν δεν σας λυπηθεί ο Θεός να σας στείλει κάποιον άλλον» (Πλάτωνος, Απολογία Σωκράτους 18{31α}).
Στο Άγιο Όρος υπάρχουν χειρόγραφα που διασώζουν προφητείες της Σίβυλλας – της ιέρειας του Απόλλωνα – για την έλευση του Χριστού π.χ σε χειρόγραφο με την ονομασία «Υπόμνημα εις τον Άγιον Απόστολον Φίλιππον» πού φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Δοχειαρείου αναφέρονται τα εξής: «Ύστερα από πολύ καιρό θα φθάσει κάποιος εις αυτήν την πολυδιηρημένην γη και θα γεννηθεί με σάρκαν αμόλυντον. Με ανεξάντλητα όρια ώς Θεότητα θα λυτρώσει τον άνθρωπον από την φθοράν των ανίατων παθών. Και θα τον φθονήσει άπιστος λαός και θα κρεμασθεί ψηλά ώς κατάδικος εις θάνατον. Όλα αυτά θα τα υποφέρει με πραότητα».
Στο ίδιο χειρόγραφο αναφέρεται μία ανατριχιαστική προφητεία για την θεανθρώπινη φύση του Χριστού, για το εκούσιον πάθος Του, αλλά και για την Ανάστασή Του «Ένας ουράνιος με πιέζει ισχυρά, ό οποίος είναι φως τριλαμπές. Αυτός είναι ο παθών Θεός, χωρίς να πάθει τίποτε ή Θεότης Του, διότι είναι συγχρόνως θνητός και αθάνατος. Αυτός είναι συγχρόνως Θεός και άνθρωπος, που υποφέρει από τους θνητούς τά πάντα, δηλαδή τον σταυρό, την ύβριν, την ταφή. Αυτός κάποτε από τα μάτια του έχυσε δάκρυα θερμά. Αυτός πέντε χιλιάδες χόρτασε με πέντε άρτους, κάτι που ήθελε δύναμη θεϊκή. Ο Χριστός είναι ο δικός μου Θεός, ο οποίος εσταυρώθη εις το ξύλον, ο οποίος εξέπνευσεν, ο οποίος εκ του τάφου ανήλθεν εις τον ουρανόν».
Οι παραπάνω προφητείες αναφέρονται και σε άλλα χειρόγραφα πού βρίσκονται σε άλλες Μονές του Αγίου Όρους η αλλού(π.χ Μονή Σινά). Παρατίθενται ακόμη σε σύγχρονο βιβλίο, στον Μέγα Συναξαριστή της Ορθοδόξου Εκκλησίας του Αρχιμανδρίτη Βίκτωρος Ματθαίου.
Και γι’ αυτούς που ίσως αμφισβητήσουν ότι τα παραπάνω ειπώθηκαν πράγματι από την Σίβυλλα και ισχυριστούν ότι είναι επινοήσεις κάποιον Χριστιανών Μοναχών, αρκεί το εξής αδιαμφισβήτητο γεγονός: Από διάφορες πηγές έχει διασταυρωθεί πώς τις προφητείες αυτές αλλά και άλλες –είτε της Σίβυλλας είτε άλλων σοφών Ελλήνων- χρησιμοποίησε η Αγία Αικατερίνη. Συγκεκριμένα, το 305 η Αγία Αικατερίνη η Αλεξανδρινή έλεγχε τον αυτοκράτορα Μαξιμίνο για την ειδωλολατρική του πολιτική. Ό τελευταίος συγκέντρωσε τότε τους σοφότερους ειδωλολάτρες της αυτοκρατορίας για να την μεταπείσουν και να την κάνουν παγανίστρια. Στο διάλογο που ακολούθησε, αυτή η πάνσοφη και σπουδαγμένη στην Ελληνική παιδεία γυναίκα στην προσπάθειά της να αποδείξει ότι ο Χριστός είναι ο μοναδικός Θεός ανέφερε – μεταξύ άλλων - και τις προφητείες της Σίβυλλας.
Και για να προληφθεί η κάθε απερίσκεπτη “σκέψη”, δεν υπάρχει καμία περίπτωση να έπλασε αυτές τις προφητείες η ίδια η Αγία για τους εξής βασικότατους λόγους: Δεν θα μπορούσε να πει ένα τόσο μεγάλο ψέμα σχετικά με την ιέρεια του Απόλλωνα μπροστά στους σοφότερους εκπροσώπους της αρχαίας θρησκείας, διότι αμέσως όλοι θα διαπίστωναν το ψέμα της. Όμως, όχι μόνο δεν την κατηγόρησε κανείς για αναλήθειες, αλλά αντιθέτως οι σοφοί ειδωλολάτρες παραδέχτηκαν την λεκτική τους ήττα και όλοι αμέσως ασπάστηκαν με τη θέληση τους τον Χριστιανισμό με αποτέλεσμα ο αυτοκράτορας να τους θανατώσει. Κανείς δεν μπορεί λοιπόν να αμφισβητήσει την αδιάσειστη αλήθεια ότι τα προφητικά αυτά λόγια βγήκαν από το στόμα της Σίβυλλας.
Σε άλλο χειρόγραφο που βρίσκεται στην Αγιορείτικη Μονή Διονυσίου, αναφέρεται μια άλλη προφητεία της Σίβυλλας «Σας προφητεύω έναν τρισυπόστατο Θεό στα ύψη εκτεινόμενο του οποίου ο αιώνιος Λόγος σε ανυποψίαστο κόρη θα κυοφορηθεί, όπως ακριβώς το φέρον φωτιά τόξο, το μέσον του κόσμου διαπερνώντας . Όλο τον κόσμο αφού επαναφέρει στην ζωή, και στον Πατέρα θα τον προσφέρει σαν δώρο. Μαρία θα είναι το όνομα αυτής».
Βλέπουμε λοιπόν ότι η Θεία Πρόνοια μέσω του “σπερματικού λόγου” (όπως τον ονόμασαν οι Πατέρες της Εκκλησίας) φώτισε κάποιους Έλληνες της Αρχαιότητας και έτσι άφησαν εκατοντάδες χρόνια πρίν τον Χριστό προφητείες για την έλευσή Του. Και άλλοι αρχαίοι λαοί έδωσαν τέτοιες προφητείες χωρίς να πλησιάζουν σε καμία περίπτωση την ακριβολογία των προφητειών της Παλαιάς Διαθήκης περιοριζόμενες αποκλειστικά και μόνο στην αναφορά για τον ερχομό κάποιου Σωτήρα πού θα λυτρώσει τον κόσμο.
Οι προφητείες όμως των αρχαίων Ελλήνων δίνουν λεπτομερέστατα στοιχεία για τον Χριστό (γέννηση Του από την Παρθένο Μαρία, θεανθρώπινη φύση Του, θαύματα Του, Σταύρωση, Κάθοδος στον Άδη και Ανάσταση Του, τρείς υποστάσεις του Θεού). Έτσι, πολλές απ’ αυτές καθίστανται ισάξιες με τις προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης, ενώ κάποιες άλλες τις ξεπερνούν κιόλας.
Αυτό ακριβώς αναγνωρίζει και ο μεγάλος μας εκκλησιαστικός συγγραφέας Κλήμης ο Αλεξανδρεύς (2ος αιώνας μ.Χ), ο οποίος στο έργο του Στρωματείς (5,13) δηλώνει απερίφραστα: «Ούκ οίμαι υπό Ελλήνων σαφέστερον προσμαρτυρήσεσθαι τόν Σωτήρα ημών» δηλαδή«δεν είναι δυνατόν, νομίζω, να προαναγγελθεί σαφέστερα από τους Έλληνες ό Σωτήρας μας». Και μόνο αυτές οι λίγες προφητείες πού αναφέρθηκαν (σε σχέση με το πλήθος που υπάρχει αλλά βρίσκεται κρυμμένο εδώ και αιώνες) αρκούν να καταρρίψουν την γελοιότητα εκείνη που δυστυχώς παρασέρνει πολλούς και πού ψευδώς κηρύττει ότι ό Χριστιανισμός είναι ένα εβραϊκό κατασκεύασμα, όλοι οι αρχαίοι Έλληνες ειδωλολάτρες και ο Ελληνισμός και ο Χριστιανισμός δύο εντελώς αντικρουόμενοι κόσμοι. Για να τελειώνουν τα ψέματα, ο Χριστιανισμός δεν είναι εβραιογενής θρησκεία. Δεν είναι κατασκεύασμα των Εβραίων ούτε κανενός άλλου λαού… Είναι η αληθινή θρησκεία που αποκαλύπτεται ανεξαιρέτως σε όλους τους λαούς της γης. Το ότι αποκαλύφθηκε πρώτα στους Εβραίους δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι είναι εβραιογενής θρησκεία. Άλλωστε, λίγες δεκαετίες μετά την Ανάληψη του Χριστού, ό Χριστιανισμός πέρασε στα χέρια των Ελλήνων (αυτό δηλαδή σημαίνει πως έγινε θρησκεία Ελληνογενής; Εννοείτε πώς όχι) και άρχισε να απομακρύνεται από τα Εβραϊκά στεγανά για να απλωθεί σε όλη τη γή.
Από την άλλη βλέπουμε ότι οι σοφοί Έλληνες της αρχαιότητας όχι μόνο πίστευαν σε ένα Θεό αλλά μίλησαν κιόλας για την τριαδικότητα Του, για την διττή φύση του Χριστού, για την Σταύρωση και την Ανάστασή Του. Προσπαθούσαν να αποδεσμευτούν από την δυναστεία των θεών και να πλησιάσουν τον ένα και αληθινό Θεό. Αποδεικνύεται πώς περίμεναν καρτερικά την έλευση του Χριστού για αιώνες. Γι’ αυτό και όταν έγινε η συνάντηση Χριστού και Ελλήνων, ο Χριστός είπε: «Ελήλυθεν η ώρα ‘ινα δοξασθή ο Υιός του Ανθρώπου»(Κατά Ιωάννην -12,23) δηλαδή «έφτασε ή ώρα να δοξαστεί ο Υιός του Ανθρώπου (=ο Χριστός)» Και έτσι έγινε…
Όλα τα Ευαγγέλια γράφτηκαν στα ελληνικά, σε χέρια Ελλήνων πέρασε άπ’ την πρώτη στιγμή ή Εκκλησία, Έλληνες Πατέρες διατύπωσαν τις αιώνιες αλήθειες στο αίμα χιλιάδων Ελλήνων μαρτύρων στερεώθηκε τους πρώτους αιώνες η Εκκλησία, Έλληνες αυτοκράτορες και κληρικοί ανέλαβαν επί Βυζαντίου την διάδοση του Ευαγγελίου και τον εκχριστιανισμό των ως τότε βάρβαρων λαών. Επομένως, όχι μόνο δεν συγκρούονται ο Χριστιανισμός και ο Ελληνισμός αλλά αντιθέτως συνδέονται τόσο στενά, σε σημείο ο Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως να γράψει στο έργο του «Περί της Ελληνικής φιλοσοφίας ως προπαιδείας εις τον Χριστιανισμόν» τα εξής: «Ο Έλλην είναι πλασμένος φιλόσοφος, είναι και πλασμένος Χριστιανός, είναι πλασμένος να γνωρίζει την αλήθεια και να την διαδίδει εις τα άλλα έθνη (…) Ναι, ό Έλλην εγεννήθη κατά την Θεία Πρόνοια διδάσκαλος της ανθρωπότητας (…) Αυτή είναι η αποστολή του, αυτό είναι το ξεχωριστό κάλεσμά του μεταξύ των εθνών (…) Από καταβολής κόσμου, το Ελληνικό Έθνος ήταν πλασμένο διά τον σκοπόν αυτόν. Ο Θεός (…) διέπλασε το Ελληνικό Έθνος ως οφθαλμόν εις το σώμα της ανθρωπότητας». Ακόμη, οι αρχαιοελληνικές προφητείες αποδεικνύουν περίτρανα ότι ο Χριστός είναι ο μόνος Θεός…
Πολλοί ανόητοί κατά καιρούς λένε πώς οι Εβραϊκές προφητείες γράφτηκαν από Χριστιανούς μετά Χριστόν για να ισχυροποιήσουν την πίστη τους. Ψέμα μεγάλο μιας και έχουν βρεθεί χειρόγραφα της Παλαιάς Διαθήκης γραμμένα στα Ελληνικά (από την μετάφραση των εβδομήκοντα) πού χρονολογούνται τον 2ο με 1ο αιώνα πριν τον Χριστό.
Τι μπορεί όμως να πει κανείς για τις προφητείες του Πλάτωνα και του Αισχύλου (4ος και 3ος αιώνας π.Χ) που είναι καταγεγραμμένες σε επίσημα βιβλία («Πολιτεία» και «Προμηθεύς Δεσμώτης») - άσχετα αν κανείς δεν τις δίνει σημασία; Χωρίς αμφιβολία, ο Χριστός είναι ο μόνος Θεός, η Ορθοδοξία η κιβωτός της Αλήθειας, και το Γένος των Ελλήνων επιφορτισμένο με το ιερό χρέος να κρατά την δάδα της αληθινής Πίστης άσβεστη μέχρι τα έσχατα.


http://www.okloios.blogspot.gr/2012/07/blog-post_9254.html


Μυστήρια προϊστορικά ταφικά έθιμα 4.000 - 5.000 ετών





Ανθρώπινοι σκελετοί από τους οποίους λείπουν τα κρανία, κρανία σπασμένα από τα οποία λείπουν οι γνάθοι... Παράδοξες και ανατριχιαστικές ως έναν βαθμό ήταν οι εικόνες που αντίκρισαν οι αρχαιολόγοι κατά την ανασκαφή ενός μεγάλου τάφου στο Τσέπι του Μαραθώνα. 
Πριν από 4.000-5.000 χρόνια μυστηριώδεις τελετουργίες και άγνωστα ταφικά έθιμα ήταν σε ισχύ σε αυτή την περιοχή που, όπως είναι γνωστό, είχε άμεση επικοινωνία με τις Κυκλάδες και δεχόταν μεγάλη επίδραση σε κοινωνικές και θρησκευτικές πρακτικές. Τουλάχιστον δέκα νεκροί ενήλικοι και παιδιά- είχαν ενταφιαστεί διαδοχικά σε αυτόν τον τάφο, ο οποίος βρίσκεται στο χαρακτηρισμένο ως μοναδικό νεκροταφείο της Πρωτοελλαδικής εποχής στο Τσέπι και ερευνήθηκε από την καθηγήτρια κυρία Μαρία Παντελίδου-Γκόφα.

Χωρισμένο σε ομάδες ήταν το πλήθος των οστών μέσα στον λάκκο. Οστά χωρίς κρανίο αποτελούσαν την πρώτη ενότητα, στη δεύτερη υπήρχαν οστά, δύο κρανία ενηλίκων και ενός νηπίου, ενώ στην τρίτη ομάδα υπήρχαν μόνο ανοιγμένα κρανία καθώς επίσης μια πήλινη πυξίδα (κουτί) μέσα στην οποία βρέθηκαν τα οστά ενός νηπίου και ένας λίθινος σκύφος (είδος αγγείου σαν ποτήρι). Αλλά τα μυστήρια συνεχίζονται καθώς όλα τα κρανία (και των παιδιών) έφεραν κακώσεις. Αλλα τα είχαν σπάσει με πέτρα ενώ σε άλλα είχαν προκαλέσει οπές με κάποιο οξύ εργαλείο. Από όλα όμως έλειπαν οι κάτω γνάθοι, πλην του τελευταίου στη σειρά ταφής, του οποίου η γνάθος ήταν θρυμματισμένη. Ετσι το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι η απόσπαση της κάτω γνάθου των νεκρών ήταν τήρηση ενός εθίμου.

Άγνωστης προέλευσης και δυσερμήνευτης σημασίας είναι όλα αυτά, φυσικά. Άλλωστε η θρησκεία των προϊστορικών κοινωνιών αποτελεί ένα κεφάλαιο υπό διαρκή εξέταση. Αυτοί οι ιδιότυποι τάφοι προσδιορίζουν και τη μεγάλη σημασία του νεκροταφείου, το οποίο είχε εντοπισθεί το 1969 από τον Σπυρίδωνα Μαρινάτο.

Ακόμη ένα έθιμο, εξάλλου, αφού εμφανίζεται σε όλους τους τάφους, είναι η απόθεση των νεκρών πάνω σε ποταμίσιες κροκάλες και η κάλυψή τους, στη συνέχεια, με βότσαλα. Ίδιες κροκάλες ορίζουν και την έκταση κάθε τάφου, ο οποίος χρησιμοποιούνταν για πολλές ταφές και για πολλά χρόνια. Έπειτα από τον τελευταίο νεκρό πάντως γέμιζαν τον λάκκο με πέτρες και έκλειναν το άνοιγμα με λίθινες πλάκες για να μη χρησιμοποιηθεί εκ νέου. Πυκνό και μεγάλο είναι αυτό το νεκροταφείο. Ως εκ τούτου θα πρέπει να αναφέρεται και σε εξίσου εκτεταμένο οικισμό της περιοχής, όπως πιστεύουν οι αρχαιολόγοι. Ο οικισμός αυτός είχε αναπτυχθεί στις αρχές της Εποχής του Χαλκού, ωστόσο η θέση του δεν έχει εντοπισθεί ακόμη.

Μ. Θερμού
 από: www.tovima.gr


Κυριακή 24 Ιουνίου 2012

ΥΠΕΡΤΕΧΝΟΛΟΓΙΩΝ, ΟΙ ΥΠΟΓΕΙΕΣ ΣΤΟΕΣ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ ΚΑΙ Η ΠΙΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΚΙΝΗΣΗ ΤΗΣ ΝΕΟΤΕΡΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ


 


΄Φωτογραφία του ιερού βράχου της Ακρπόλεως, στην οποία
είναι εμφανή τα Προπύλαια (μπροστά και δεξιά), ο
Παρθενών (πίσω δεξιά) και το Ερεχθείο (αριστερά). Η
Ακρόπολη αποτελεί αναμφιβόλως τον πιο γνωστό
αρχαιολογικό χώρο στην Ελλάδα καθώς και έναν σπουδαίο
πόλο έλξης για τους τουρίστες. Τα περισσότερα όμως΄
μυστηκά του ιερού βράχου παραμένουν κρυμμένα
κάτω από τα πόδια των επισκεπτών! 


Οι περισσότεροι Έλληνες, αλλά και πάρα πολλοί ξένοι έχουν βρεθεί τουλάχιστον μία φορά στον ιερό βράχο της Ακρόπολης. Οι περισσότεροι όμως απ’ όσους πήγαν εκεί δεν ήξεραν το παραμικρό για τα μυστικά που κρύβονταν κάτω από τα πόδια τους. Η Ακρόπολη δεν είναι μόνο ένα από τα πιο γνωστά αρχαιολογικά μνημεία του κόσμου που στολίζεται από μερικά από τα ομορφότερα κτίσματα της ελληνικής αρχαιότητας, αλλά είναι παράλληλα και ένας τόπος που κρύβει πολλά και σημαντικά μυστικά…

Σύμφωνα με την συμβατική ιστορία, δεν είναι γνωστό το πότε η Ακρόπολη κατοικήθηκε για πρώτη φορά. Οι απόψεις σχετικά με τους πρώτους οικισμούς στην Ακρόπολη ποικίλουν σε ένα φάσμα που αρχίζει από την 3η και τελειώνει στην 6η χιλιετία προ Χριστού. Οι αρχαιολόγοι παραδέχονται ότι στην Ακρόπολη υπάρχουν πολλά 


Label 14

Followers

VIDEO

ENTER-TAB1-CONTENT-HERE

RECENT POSTS

ENTER-TAB2-CONTENT-HERE

POPULAR POSTS

ENTER-TAB3-CONTENT-HERE
 

HALANDRI NEWS Copyright © 2010 LKart Theme is Designed by Lasantha