Το σκοτεινό μονοπάτι της μνήμης

ΤΗΣ ΕΥΗΣ ΚΑΡΚΙΤΗ

ekarkiti@ekdotiki.gr

Τι είναι η ιστορία; Τα ψέματα των νικητών; Οι αυταπάτες των νικημένων ή μήπως το σημείο όπου οι ατέλειες της μνήμης συναντούν τις ανεπάρκειες της τεκμηρίωσης; Ο Τζούλιαν Μπαρνς πάντα ενδιαφερόταν για τον τρόπο με τον οποίο κάποιος κατανοεί το παρελθόν και τους μηχανισμούς που χρειάζεται να επινοήσει ή να αξιοποιήσει προκειμένου να εντοπίσει τη δική του θέση μέσα στο χρόνο και μέσα στον κόσμο. Ο προβληματισμός αυτός παίρνει ενδιαφέρουσες προεκτάσεις στο πρόσφατο βιβλίο του το οποίο βραβεύτηκε με το Μπούκερ για το 2011. Το «Ενα κάποιο τέλος», προϊόν ενός ώριμου Μπαρνς, αποτελεί ένα έξοχο δείγμα οικονομίας στη γραφή παρά την απεραντοσύνη του θέματος και τους πολυδιάστατους χαρακτήρες του, το πλούσιο υπέδαφος των οποίων θα μπορούσε να υποστηρίξει ακόμη και ένα πολυσέλιδο μυθιστόρημα. Αν και η αφήγηση ξεκινά στις αρχές της δεκαετίας του '60, σε ένα σχολείο της μεσοαστικής τάξης, και εκβάλλει σαράντα χρόνια αργότερα, οι 210 σελίδες της νουβέλας αποδεικνύονται αρκετές για να χωρέσουν αλλά και να αντέξουν το δράμα ενός ανθρώπου που βρίσκεται ξαφνικά εντελώς μόνος του, αντιμέτωπος με αλήθειες που κάποτε