Οἱ 10 µεγαλύτερες ἀρχαιολογικὲς ἀνακαλύψεις στὴν Ἑλλάδα τὸ 2011

Η αρχαία ιστορία γράφτηκε σε διάρκεια αιώνων, η αναζήτηση όµως των τεκµηρίων της δεν είναι κάτι που ακολουθεί χρονολογική σειρά ούτε κατευθύνεται από τις βουλές των επιστηµόνων, που άλλοτε µπορεί να πασχίζουν επί χρόνια για ένα εύρηµα χωρίς επιτυχία, άλλοτε – τύχη αγαθή – να το ανακαλύπτουν και άλλοτε να είναι ένα απρόσµενο αλλά σπουδαίο γεγονός. 


Σε κάθε περίπτωση, βέβαια, η οικονοµική δυσπραγία στενεύει τα περιθώρια της αρχαιολογικής έρευνας, άρα και των αποτελεσµάτων, κάτι που δεν είναι κρυφό ότι συµβαίνει τα τελευταία χρόνια. Αλλά παρά τους περιορισµούς αυτούς σηµαντικές αρχαιολογικές ανακαλύψεις υπήρξαν σε όλη τη χώρα µε ευρήµατα που θα µπορούσαν να στηρίξουν ολόκληρα µουσεία. Ενα έργο τεράστιο σε πλούτο και σηµασία, που διευρύνει τη γνώση του παρελθόντος αλλάζοντας σε κάποιες περιπτώσεις και τα ως τώρα ισχύοντα. Η Ελλάδα είναι πρώτη στον τοµέα αυτόν και η απόδειξη ακολουθεί. 


Η επιλογή των δέκα σηµαντικών ανακαλύψεων θα µπορούσε κάλλιστα να διευρυνθεί σε 20 ή και περισσότερα, γι’ αυτό και η κατάταξη δεν έχει γίνει µε σειρά σπουδαιότητας. Αυτό θα το κάνει η µελέτη τους και ο χρόνος.


1. Ξύλινο ειδώλιο 2.500 χρόνων

Θρακική πόλη 2.500 ετών ανακάλυψαν στη Βουλγαρία!!

Μια νέα θρακική πόλη, ηλικίας 2.500 ετών, ανακάλυψαν Βούλγαροι αρχαιολόγοι κατά τη διάρκεια των πρώτων ανασκαφών που διενεργούνται στο Τσάρεβο, στη νότια ακτή της Μαύρης Θάλασσας, περίπου 70 χλμ. νοτιανατολικά της πόλης Μπουργκάς.

Επικεφαλής της ανασκαφικής ομάδας είναι ο Μίλεν Νικολόβ, αρχαιολόγος του Περιφερειακού Ιστορικού Μουσείου του Μπουργκάς.

Σύμφωνα με την ιστοσελίδα του πρακτορείου ειδήσεων της Σόφιας Novinite, ο οικισμός βρίσκεται πολύ κοντά στην εκκλησία «Uspenie Bogorodichno» (αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου), τα δε ευρήματα αποδεικνύουν ότι το Τσάρεβο –που τον 12ο αιώνα ονομαζόταν Βασιλικό- και τα περίχωρά του έχουν πολύ αρχαιότερη ιστορία από ό,τι πιστευόταν μέχρι σήμερα.

Στο φως τα πρώτα ευρήματα από την ανασκαφή στη Θήβα

Περιχαρείς είδαν χθες οι αρχαιολόγοι και οι εργαζόμενοι στην εκσκαφή του χώρου της Αντιγόνης, στη Θήβα, τα πρώτα ευρήματα, τα οποία... αποδεικνύουν πως βαδίζουν σύμφωνα με τα όσα αρχικά είχαν σχεδιαστεί. Ιδιαίτερα ικανοποιημένος όμως, είναι ο Β. Αραβαντινός, ο οποίος βλέπει τα σπλάχνα της θηβαϊκής γης στο συγκεκριμένο σημείο να τον δικαιώνουν πολύ γρήγορα. Επικεφαλής της ομάδας του και σε 5 περίπου μέτρα βάθος ψηλαφίζει πολύ προσεκτικά το...

Υπολογιστής από την εποχή του Ερατοσθένη 2200 ετών... Και ένα αρχαίο ταξίδι στην Χιλή!!

Περί το έτος 232 π.Χ. ο πλοίαρχος Ράτα και ο πλοηγός Μάουι, επικεφαλής ενός στόλου,ξεκίνησαν από την Πτολεμαϊκή Αίγυπτο για να κάνουν τον γύρο της γης. Η αποστολή βρισκόταν υπό την καθοδήγηση του Ερατοσθένη.[π.276 Κυρήνη-π.194 Αλεξάνδρεια]...

του μεγάλου επιστήμονα που ήταν ταυτόχρονα και βιβλιοθηκάριος στη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας. Ίσως το ταξίδι έγινε για να επαληθευτεί η θεωρία του Ερατοσθένη ότι η Γη ήταν στρογγυλή και ο οποίος είχε υπολογίσει με εξαιρετική ακρίβεια την περιφέρειά της.Ένα από τα όργανα πλοήγησης που ο Μάουί είχε μαζί του ήταν μια υπολογιστική μηχανή που αποκαλούσε “τανάουα”. Ένα παρόμοιο όργανο ήταν γνωστό το 1492 σαν “torquetum”.Σχέδιο του “τανάουα” έχει βρεθεί σε σπηλιά του Ίριαν Τζάγια στην δυτική Νέα Γουινέα και πιθανότατα ο Μάουι χρησιμοποιούσε για να υπολογίσει το γεωγραφικό μήκος. Το σχέδιο της “τανάουα” συνοδευότανε από μια επιγραφή που αποκρυπτογραφήθηκε το 1970:“Η Γή έχει κλίση.

Το νεκροταφείο βρεφών στην Αστυπάλαια

Μοναδικό στον κόσμο το νεκροταφείο βρεφών με ταφές σε πήλινα αγγεία, που έχει αποκαλυφθεί στην Αστυπάλαια. Η ανασκαφή έφερε στο φως πάνω από 2.500 χιλιάδες ταφές βρεφών, κυρίως νεογέννητων μωρών, τα οποία είχαν εναποτεθεί μέσα σε πήλινα αγγεία, σύμφωνα με έναν τρόπο ταφής που ονομάζεται εγχυτρισμός.

Η ταφή μέσα σε πήλινα αγγεία αρχικά χύτρες, αλλά και υδρίες, πίθους, αμφορείς ή και άλλα σχήματα αγγείων, ήταν ο πιο συνηθισμένος τρόπος ταφής στην αρχαία εποχή για μωρά, συμβολίζοντας πιθανόν τη μήτρα της μητέρας τους.

Οι τάφοι των βρεφών με τους εγχυτρισμούς αποκαλύφθηκαν στη θέση Κυλίνδρα.
Η ταφή του βρέφους γινόταν συνήθως από οπή που ανοιγόταν στην κοιλιά του αγγείου, η οποία στη συνέχεια καλυπτόταν με το ίδιο τεμάχιο που είχε αποκοπεί ή ακόμη και με κάποια πέτρα.