Το χριστιανικό ιερατείο κατά του Διαφωτισμού και της επανάστασης του '21

ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΤΟΥ ΠΑΠΑΔΑΡΙΟΥ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

 ΤΟΥ ΄21

“Ταλαίπωρον γένος εξ οίων εις οία”…

Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Το εξώφυλλο της «Απανταχούσας», η οποία αποσκοπούσε στον έλεγχο της πνευματικής προεπαναστατικής ζωής από το Πατριαρχείο.

 

Στις 9/1/1853 πεθαίνει στις φυλακές της Σύρου ο Θεόφιλος Καΐρης, ύστερα από πολυετείς διώξεις, που ξεκινούν από το 1839. Η κατηγορία ήταν, ότι ο -μοναχός- Καΐρης ίδρυσε «άλλη νεωστί αναφανείσα θρησκεία». Στην ουσία πρόκειται για αργή και προμελετημένη δολοφονία.
Μια ημέρα μετά την ταφή του, κάποιοι ξέθαψαν το πτώμα του, άνοιξαν την κοιλιά του και τη γέμισαν με ασβέστη (χριστιανικό αποτρεπτικό για τον «διάβολο», μην τυχόν έλθει να κατοικήσει στον νεκρό…).

Το 1856 αφορίζεται ο συγγραφέας των «Μυστηρίων της Κεφαλλονιάς», Ανδρέας Λασκαράτος.
Το 1859 καταδικάζεται ο ποιητής Παναγιώτης Συνοδινός για προσβολή της θρησκείας .
Το 1864 η εκκλησία αντιδρά στην επίσκεψη του Ερνέστ Ρενάν στην Αθήνα, συγγραφέα της περίφημης «Προσευχής επάνω στην Ακρόπολη».
Το 1866 διώκεται ο Εμμανουήλ Ροΐδης, συγγραφέας της «Πάπισσας Ιωάννας».

ΝΙΚΗΤΑΡΑΣ (Οι διώξεις του 1821) (video)

23 Σεπτεμβρίου 1821 - Η Άλωση της Τριπολιτσάς |

23 Σεπτεμβρίου 1821. Μία ημερομηνία σταθμός για την ιστορία του Ελληνικού γένους. Η απελευθέρωση της Τριπολιτσάς  έγινε από το μεγάλο  Ελευθερωτή του Γένους Θεόδωρο Κολοκοτρώνη,  που διέψευσε έτσι την πρόβλεψη του παππού του, Γιάννη Κολοκοτρώνη. Όταν του πήγαν τα συχαρίκια για τη γέννηση του εγγονού του δε χάρηκε, γιατί στο πρόσωπό του έβλεπε τη γέννηση ενός ακόμη ραγιά. Απογοητευμένος από την αποτυχία των μέχρι τότε επαναστάσεων και απελπισμένος από τη σκλαβιά, είπε πικραμένος:

  "Τούτο το παιδί θα παντρευτεί και θα κάμει παιδιά κι αγγόνια και πάλι λευτεριά δε θα δούμε,"

Δεν μπορούσε να φανταστεί πως το παιδί αυτό θα έπαιρνε εκδίκηση για τον κατατρεγμό της γενιάς του και του έθνους του και θα έφερνε την ελευθερία.  Τον βάφτισαν Θεόδωρο, καινούριο όνομα στη γενιά του. Ήταν της μόδας εκείνη την εποχή αυτό το όνομα. Ο Θεόδωρος ήταν ένας από τους αδερφούς Ορλώφ, που είχε γίνει αγαπητός, γιατί μιλούσε συχνά για την αρχαία ελληνική δόξα. 

Η πολιορκία της Τριπολιτσάς ξεκίνησε τον Απρίλιο του 1821 και τελείωσε στις 23 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους. Ο Κολοκοτρώνης πίστευε πως η απελευθέρωση της Τριπολιτσάς  ήταν στόχος άμεσης προτεραιότητας. Ήθελε να ξεριζώσει το Τούρκικο στοιχείο από το κέντρο του Μοριά. Και είχε δίκιο. Πολιόρκησε την Τρίπολη και με την εξυπνάδα που τον διέκρινε κατάφερε να την απελευθερώσει. Ο Χουρσίτ πασάς είχε αναγκαστεί να εγκαταλείψει την Τρίπολη πολεμώντας τον Αλή πασά στην Ήπειρο και τον αντικαθιστούσαν ο Κιοσέ Μεχμέτ και ο Κεχαγιάμπεης Μουσταφάς. 

Απελευθέρωση Πελοποννήσου 1827

(στο......επετειακό κείμενο του κ. Πιμπλή στο φύλλο των "ΝΕΩΝ" της 25/03/10 αναφέρεται ο ισχυρισμός των έγκυρων "Ιστορικών", που επιμένουν κιόλας, ότι "Στρατιωτικά, η Ελλάδα ηττήθηκε κατά κράτος. Στα τέλη του 1827 ο Ιμπραήμ ήλεγχε την Πελοπόννησο και ο Κιουταχής τη Στερεά. Ο Γάλλος στρατηγός Μαιζόν έδιωξε από την Πελοπόννησο τον Ιμπραήμ." Αποφάσισα να σας εξηγήσω εν συντομία πως ο στρατηγός Μαιζόν έδιωξε από την Πελοπόννησο τον Ιμπραήμ, αλλά και τους υπόλοιπους Τούρκους από τα φρούρια της Πελοποννήσου, για να έχετε άποψη για ένα θέμα που πολύ λίγοι έχουν ασχοληθεί από ότι βλέπω. Κύριος οδηγός μου θα είναι ο Σπυρίδων Τρικούπης και μια-δυό βοηθητικές πηγές. Θα καταλάβετε αμέσως γιατί επιμένω και θεωρώ πως η εξιστόρηση έχει και ένα εγκυκλοπαιδικό ενδιαφέρον, καθώς δεν συνάντησα πουθενά στο Ελληνικό διαδίκτυο σχετικές πληροφορίες.)

Μετά την καταστροφή του Τουρκοαιγυπτιακού στόλου στην ναυμαχία του Ναβαρίνο, οι Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία) είχαν καταστήσει σαφές στην Οθωμανική Αυτοκρατορία ότι επιθυμούσαν να γίνει ανακωχή των εμπολέμων και διαπραγματεύσεις για την τελική μορφή του αναδυόμενου Ελληνικού κρατιδίου. Βασική προϋπόθεση ήταν η απομάκρυνση όλων των Τούρκων και Αιγυπτίων από την Πελοπόννησο.

Φιλική Εταιρεία – Οι Πρωτεργάτες ( video)

Το Έμβλημα της Φιλικής Εταιρείας

Φιλική Εταιρεία – Οι Πρωτεργάτες

---

Η ποικιλόμορφη εναλλαγή της ιστορικής μοίρας των Επτανήσων, όπου οι δυνάμεις κατοχής (Βενετία, Γαλλία, Τουρκία – Ρωσία, Γαλλία, Μεγάλη Βρετανία) απέδειξαν ότι δεν ενδιαφέρονταν και τόσο για την απελευθέρωση των Ελλήνων, στάθηκε αφορμή για να αντιληφθούν οι επί τέσσερις αιώνες σκλάβοι των Τούρκων, ότι, για να απελευθερωθούν, πρέπει να βασιστούν στις δικές τους δυνάμεις. Μετά τη συντριβή του Μ. Ναπολέοντα το 1812 στη Μόσχα και τον περιορισμό του στη νήσο Έλβα, ακολούθησε η μείωση της γαλλικής δύναμης στην Ευρώπη και η σύγκληση το 1814 του Συνεδρίου της Βιέννης. Εκεί, φάνηκε ότι όλοι ενδιαφέρονταν για τη διατήρηση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και συνεπώς οι Έλληνες δεν είχαν καμία ελπίδα να βοηθηθούν από τα ευρωπαϊκά κράτη. Ο Νικόλαος Σκουφάς στην Οδησσό, αισθανόμενος αυτή την πολιτική κατάσταση, ίδρυσε, λίγο πριν από το Συνέδριο της Βιέννης, το καλοκαίρι του 1814, τη Φιλική Εταιρεία. 

Η Οδησσός της Φιλικής Εταιρείας

Η "ΛΗΣΜΟΝΗΜΕΝΗ" ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821 ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ

«Πολλοί μιλούν σήμερα κι ακόμα περισσότεροι φλυαρούν για ελευθερία. Για τον Κρητικό η ελευθερία δεν υπήρξε κούφια λέξη. Οι αδιάκοποι αγώνες του κατά του ξένου δυνάστη του αποκάλυψαν το ιερό, το συγκεκριμένο της νόημα».

Παντελής Πρεβελάκης

 

Πολιορκία του Χάνδακα από τον Οθωμανικό στόλο
(τοιχογραφία σε τούρκικη οικία στο Ηράκλειο)

 Πέρα από τον επετειακό χαρακτήρα της ημέρας, αφορμή για το παρακάτω άρθρο, μου έδωσε μια συζήτηση μεταξύ φίλων για την επανάσταση του 1821 στην οποία διαπίστωσα ότι η πλειοψηφία των παρευρισκομένων αγνοούσε παντελώς την ύπαρξη της επανάστασης το 1821 στην Κρήτη. Παράλληλα παρακολουθώντας πρόσφατα την ομώνυμη σειρά στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΙ διαπίστωσα ότι οι αναφορές για την Κρήτη ήταν ελάχιστες και μερικές φορές απαξιωτικές για τον αγώνα των κρητικών. 

Κι όμως στην επανάσταση του 1821, η Κρήτη είχε πρωταγωνιστικό ρόλο, πληρώνοντας βαρύ φόρο αίματος για μια 10ετία  από το 1821 έως το 1930. Η συμβολή της αυτή όμως σχεδόν αποσιωπάται στα επίσημα εγχειρίδια. Είναι σα να μην υπήρξε ποτέ ο κρητικός αγώνας, ο οποίος μάλιστα αποδείχτηκε πιο μακροχρόνιος απ’ αυτόν της υπόλοιπης Ελλάδας, αν και αντί της ελευθερίας, οδήγησε στη συνέχεια της τουρκοκρατίας, μέσω του αντιβασιλέα της Αιγύπτου, στον οποίο παραχωρήθηκε, καθώς οι μεγάλες δυνάμεις στην κυριολεξία «πούλησαν» την κρητική επανάσταση.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 13 ΙΟΥΝΙΟΥ 1821 Η Μάχη του Λάλα ( VIDEO )

Ο Ανδρέα Μεταξάς, επικεφαλής των Επτανησίων στη Μάχη του Λάλα

Μία από τις πρώτες νικηφόρες μάχες των επαναστατημένων Ελλήνων στην Πελοπόννησο.

Το Λάλα είναι χωριό της ορεινής Ηλείας στο όρος Φολόη («Λαλαίος» ο κάτοικος του και «Λαλιώτης» ο καταγόμενος από αυτό). Στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας το κατοικούσαν εξισλαμισμένοι Αλβανοί, οι οποίοι είχαν γίνει ο φόβος και ο τρόμος ολόκληρης της Πελοποννήσου με τη μεγάλη οικονομική και στρατιωτική δύναμη που διέθεταν. Κατά γενική ομολογία ήταν τα «καλύτερα ντουφέκια του Μωριά».

Στην αρχή της Επανάστασης του ’21, οι Λαλαίοι θεωρήθηκαν απειλή για την πορεία του Αγώνα. Γι’ αυτό το λόγο, οι οπλαρχηγοί της Γορτυνίας ίδρυσαν στην ευρύτερη περιοχή στρατόπεδο για να αποτρέψουν τη φυγή τους προς την Τριπολιτσά, την πρωτεύουσα της Πελοποννήσου, η οποία αποτελούσε τον κύριο στόχο των επαναστατών.

Στο στρατόπεδο των Ελλήνων επικρατούσαν δύο απόψεις όσον αφορά την αντιμετώπιση των Λαλαίων. Οι Επτανήσιοι, οι οποίοι αποτελούσαν την πιο οργανωμένη στρατιωτική δύναμη, ήθελαν να επιτεθούν αμέσως εναντίον τους, ενώ οι ντόπιοι προτιμούσαν να περιμένουν την κατάλληλη ευκαιρία.

Ρήγας Βελεστινλής (Φεραίος) (1757 – 1798) ( VIDEO)

Πρόδρομος και πρωτεργάτης του Νεοελληνικού Διαφωτισμού, ο Αντώνιος Κυριαζής ή Κυρίτζης -όπως ήταν το πραγματικό όνομά του- γεννήθηκε το 1757 στο Βελεστίνο της Μαγνησίας. Ο ίδιος προτίμησε να χρησιμοποιεί ως επώνυμο αυτό της γενέτειράς του, ενώ οι έλληνες διανοούμενοι που ζούσαν στην εξορία τον αποκαλούσαν Φεραίο, επειδή στην αρχαιότητα η πόλη του ονομαζόταν Φεραί.

Ο νεαρός Ρήγας εγκατέλειψε το Βελεστίνο πολύ νωρίς, αφού πρώτα πήρε την βασική του μόρφωση. Το 1785 πήγε στην Κωνσταντινούπολη, όπου συνέχισε τις σπουδές του κι εντάχθηκε στο περιβάλλον των Φαναριωτών, ενώ το 1788 εγκαταστάθηκε στη Βλαχία ως διοικητικός υπάλληλος.

Στα χρόνια που ακολούθησαν διακρίθηκε ως λόγιος και συγγραφέας. Το 1790 και το 1796 ταξίδεψε στη Βιέννη για να τυπώσει τα βιβλία του, μεταξύ αυτών το «Σχολείο των ντελικάτων εραστών», το «Φυσικής Απάνθισμα», ο «Ηθικός Τρίποδας» και ο «Ανάχαρσις».

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ, 9 ΙΟΥΝΙΟΥ 1822. ΟΙ Τούρκοι παραδίδουν την Ακρόπολη των Αθηνών

Κατά την πολιορκία της Ακρόπολης, το 1822, από τους επαναστατημένους Έλληνες, αναφέρεται ένα περιστατικό με πρωταγωνιστή τον αρχαιολόγο Κυριάκο Πιττάκη. Αντιγράφεται το κείμενο, έτσι όπως βρίσκεται σήμερα δημοσιευμένο σε πολλές ελληνικές ιστοσελίδες:

Κατά τη διάρκεια του Αγώνα της Ανεξαρτησίας, την Ακρόπολη πολιορκούσαν ή υπερασπίζονταν διαδοχικά οι Έλληνες και οι Τούρκοι, με αποτέλεσμα να υποστεί ορατές ακόμα και σήμερα ζημίες. Τότε διαδραματίστηκε ένα άγνωστο σχεδόν εκτός συνόρων επεισόδιο. Κατά τη χρονική περίοδο 1821-1822, τους Τούρκους που είχαν κλειστεί στα τείχη, πολιορκούσαν οι εξεγερμένοι Έλληνες με αρχηγό τον Οδυσσέα Ανδρούτσο.

Στην πολιορκία της Ακρόπολης, λίγο πριν αρχίσει ο βομβαρδισμός (11 Μαρτίου 1822), η Ελληνική Κυβέρνηση συνιστούσε «προσοχή» στον επικεφαλής Γερμανών φιλελλήνων, Γάλλο συνταγματάρχη Ολιβιέ Βουτιέ: «…μη λησμονήτε», υπεδείκνυε, «ότι μέσα εις το Κάστρον περικλείονται αυτά τα πολύτιμα λείψανα της αρχαιότητος, οπού ο πανδαμάτωρ χρόνος δεν ημπόρεσε να εξαφανίση· συνιστώμεν εις την αγάπην σας προς το ωραίον τα αριστουργήματα των προγόνων μας. Είθε η αιγίς της Αθηνάς να προφυλάξη τον ναόν της»…