Οι Πανελλαδικές, το «σύστημα» και τα…θύματα

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΤΑ παρακάτω είναι σκέψεις που ισχύουν μόνο με την προϋπόθεση πως ο μαθητής/τρια είναι θύμα, βιώνει την τραγωδία του και άρα κάποιος έπρεπε να τον σκεφθεί και να τον βοηθήσει. Με εκπαιδευτικό σύστημα αντί «συστήματος» και με επαναφορά της μελέτης αντί της αποστήθισης. Τα λένε από χρόνια κι όταν έρθει η ώρα (εξετάσεις) το…θύμα προσέρχεται πάνοπλο. Για αγώνα άχαρο και με την ύλη «αχώνευτη». Με τις χιλιάδες σελίδες σωρευμένες βίαια στο μυαλό και τον εγκέφαλο σαν....
αποθήκη (πεπερασμένης χωρητικότητας), για ευκαιριακή χρήση.
ΚΑΙ το σχολείο; Κι εδώ πρόκειται για απαραίτητη, αλλά λανθασμένη επένδυση. Μαθητόκοσμος πάει κι έρχεται μοιράζοντας το χρόνο του με το φροντιστήριο, δάσκαλοι και καθηγητές λειτουργούν ανάμεσα σε μαθητέμπορους και το Υπουργείο κάνει το καθήκον του. Με την έγνοια του στα υλικοτεχνικά και με το «θύμα» να τα’ χει χαμένα τι να πρωτοθυμηθεί επιστρατεύοντας τη ΜΝΗΜΗ του στις εξετάσεις, και τον γονιό αγωνιώντα για θέματα «βατά».