Ενώ η Τουρκία με τα άρθρα 15, 16 της Συνθήκης Λοζάννης και με τη Σύμβαση του Μοντρέ (7/8/1932) ξεκαθαρίζει την θέση της σ’ ότι αφορά το Αιγαίο, σήμερα και οι εγγυήτριες δυνάμεις των συμβάσεων κάνουν τα «στραβά μάτια» στις παραβιάσεις και στις απαιτήσεις που προβάλλονται από την Τουρκία
. Με το Γ’ τμήμα της Συνθήκης, η Τουρκία αναγνωρίζει μειονότητες εντός της επικράτειάς της (τις οποίες παράτυπα περιόρισε σε Ελληνική, Αρμένικη και Εβραϊκή) και με το άρθρο 37 δεσμεύεται, ότι δεν θα νομοθετήσει με τρόπο ούτως ώστε να δημιουργηθούν δημοσιονομικά προβλήματα σε βάρος των μειονοτήτων. Όμως ξεκινώντας από το πρώτο Σύνταγμά της (20/4/1924) μέχρι και στο προτεινόμενο Σύνταγμα που θα ψηφιστεί (12/9/2010), στις επιμέρους νομοθεσίες και διατάγματα αγνοούνται σταθερά τα δικαιώματα των μειονοτήτων.
Όταν πλησίαζε η Συνδιάσκεψη Ερντογάν - Παπανδρέου, οι προύχοντες της Ελληνικής μειονότητας προσήλθαν με δίκαια αιτήματα. Στα πρώτα 50 χρόνια της Τουρκικής Δημοκρατίας, οι ελληνικές κοινότητες δέχθηκαν σε βάρος τους 65 παραβιάσεις (από την Συνθήκη πρόληψης και τιμωρίας του εγκλήματος της γενοκτονίας, μέχρι διμερείς συμβάσεις)[4]
. Η Ελλάδα παίζοντας θέατρο σκιών μπροστά σε δημοσιογράφους, παζάρευε την διάρκεια διάτρησης της Συνθήκης Σέγκεν, παραβλέποντας το Casus Belli που εκκρεμούσε κατά της χώρας.
Πηγή: http://www.antibaro.gr/node/1597