Κυρα Φροσυνη (Λίμνη των στεναγμών) Ειρήνη Παππά (1959)

Κυρα Φροσυνη (Λίμνη των στεναγμών) Ειρήνη Παππά (1959) παρτ1 , παρτ 2, παρτ 3, παρτ 4, παρτ 5, παρτ 6, παρτ 7, παρτ 8, παρτ 9,

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΝΑΡΗΣ 1795 -1877 (ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ 1821)

Μαντώ Μαυρογένους

ΜΑΝΤΩ ΜΑΥΡΟΓΕΝΟΥΣ - Μαντώ Μαυρογένους

 Η μεγάλη ηρωίδα της Ελλάδας , κόρη του Νικόλαου Μαυρογένους μεγαλέμπορου που ήταν εγκατεστημένος στην Τεργέστη. . Γεννήθηκε στα 1796 στο χωριό Μαρμαρά της Πάρου .

Η μάνα της ήταν Μυκονιάτισσα , Θυγατέρα του Αντώνη Χατζή Μπάτη και την έλεγαν Ζαχαράτη .

Στα 1812 , ο πατέρας της ανάθεσε τη μόρφωσή της στο συγγενή τους , πολυμαθέστατο πατριώτη , παπα-Μαύρο , στην Τήνο.

Με την έκρηξη της Επανάστασης του 1821 παίρνει μέρος στις συσκέψεις που γίνονται για συμμετοχή στον Ιερόν Αγώνα και αποφασίζει να παει στην Μύκονο . Εξοπλίζει με δικές της οικονομίες δύο πλοία - με καπετάνιους τον Αζορμπα και τον Νικολή και τα στέλνει να πάρουν μέρος στον Αγώνα , μαζί μ"αλλα  δύο μυκονιάτικα πλοία που εξόπλισαν Μυκονιάτες . Τον Ιούνιο του 1821 άλλα τεσσερα μυκονιάτικα πλοία εξοπλίζονται , με προτροπή της Μαντώς , που είναι η ψυχή της Επανάστασης στην Μύκονο.

Στις 22 Οκτωβρίου 1822 , με τα παλικάρια που είχε γύμνασει ,απέκρουσε και σύντριψε την δύναμη διακοσίων Τούρκων που έκαναν απόβαση στην Μύκονο . Η Μάντω , αψηφόντας το θάνατο , αναδείχθεικε άξιος οπλαρχηγός του Ιερού Αγώνα .

ΜΑΝΤΩ ΜΑΥΡΟΓΕΝΟΥΣ (Οι διώξεις του 1821)

Η 25η Μαρτίου στα χρόνια της Κατοχής

Iταλοί έφιπποι καραμπινιέροι επιτίθενται για να διαλύσουν διαδήλωση πατριωτών στην Πλατεία Συντάγματος την 25η Mαρτίου 1943, κατά τον εορτασμό της Eθνικής Επετείου.

Στα χρόνια της φασιστικής Κατοχής ο λαός των Αθηνών γιόρταζε τη μεγάλη Εθνική Επέτειο της 25ης Μαρτίου, μαχόμενος εναντίον των κατακτητών και έβαφε με το αίμα του την Αθηναϊκή άσφαλτο δείχνοντας έτσι σε όλο τον κόσμο και στους ίδιους τους κατακτητές ότι το 1821 δεν είναι κάτι που ανήκει στο παρελθόν και στα βιβλία, αλλά είναι η ίδια η αθάνατη ψυχή του Ελληνικού Έθνους, που γράφει την ιστορία του μέσα στους αιώνες με αγώνες και μάχες για την Ελευθερία.

Η άνοιξη του 1942 ήλθε ύστερα από έναν φοβερό χειμώνα πείνας με χιλιάδες θύματα, ενώ λίγο νωρίτερα το δολοφονικό μαχαίρι της προδοσίας είχε χτυπήσει από τα νώτα το Έθνος και το είχε ρίξει σε ένα μούδιασμα παθητικότητας, από την οποία μόλις τότε άρχισε να βγαίνει. Η 25η Μαρτίου ήρθε τότε σαν εγερτήριο σάλπισμα που καλούσε «στα όπλα».