Ενώ μόλις είχαν συμπληρωθεί δυο χρόνια από την εκλογική αναμέτρηση του 2007, τα πολιτικά γεγονότα που είχαν λάβει τη μορφή χιονοστιβάδας προοιωνίζονταν σύντομα ραγδαίες εξελίξεις στο ρευστό πολιτικό σκηνικό. Ηδη τα πρώτα δυσάρεστα δείγματα για την κυβερνώσα παράταξη της ΝΔ είχαν διαφανεί από μια σειρά δημοσκοπήσεων, στις οποίες το ΠΑΣΟΚ φαινόταν πως προσπερνάει τους «γαλάζιους» και αποκτά σαφές προβάδισμα για την επόμενη εκλογική αναμέτρηση, όποτε αυτή γινόταν.
Πριν όμως συμβούν όλα τα παραπάνω είχαμε τα εσωκομματικά προβλήματα στις τάξεις του Κινήματος, που ξεκίνησαν με τη δεύτερη συνεχόμενη ήττα του Γιώργου Παπανδρέου τον Σεπτέμβριο του 2007 και τη βιαστική εκδήλωση ενδιαφέροντος ανάληψης της προεδρίας του ΠΑΣΟΚ το ίδιο κιόλας βράδυ από τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Αυτή όμως η άτσαλη κίνηση του τελευταίου προκάλεσε δικαιολογημένα δυσφορία στην «πράσινη» βάση, η οποία διαγράφηκε ξεκάθαρα στο αποτέλεσμα των εκλογών για τον πρόεδρο του Κινήματος που απέβη κόλαφος για τον Ευάγγελο Βενιζέλο, μια και συνετρίβη από τον συνδιεκδικητή της αρχηγίας σε ολόκληρη σχεδόν τη χώρα και μάλιστα με τη μαζική συμμετοχή των μελών και φίλων του ΠΑΣΟΚ.