Του Σταύρου Χριστακόπουλου
Η συνταγή στην οποία κατέληξε η σύνοδος κορυφής ήταν η αναμενόμενη. Όπως την περιγράφαμε τόσο καιρό και όπως την ανέμεναν οι περισσότεροι τις τελευταίες μέρες: η Γερμανία παρέμεινε πιστή στη δημοσιονομική «ορθοδοξία» χαράζοντας και επιβάλλοντας στην Ευρώπη μια Κόλαση ισόβιας λιτότητας. Η οικονομική και πολιτική κατάκτηση της Γηραιάς Ηπείρου θα προηγηθεί κάθε «λύσης» στην κρίση χρέους.
Άλλωστε η ευρωζώνη δεν έχει λύσεις προς αυτή την κατεύθυνση. Τα λεφτά που θα εγγυηθούν τα χρέη είναι πολλά – και δεν είναι διαθέσιμα. Η φράου Άνγκελα, λοιπόν, έχοντας υποτάξει πλήρως τον «μικρούλη» Σαρκοζί, προσφέροντάς του ένα κοκαλάκι προστασίας των τραπεζών του από μελλοντικά «κουρέματα», επέβαλε ένα ολοκληρωτικό καθεστώς μηδενικών ελλειμμάτων με αυτόματες ποινές για τους «παραβάτες», οι οποίες θα εξειδικευθούν μέχρι τον Μάρτιο. Οι ποινές αυτές θα επιβάλλονται χωρίς καθυστέρηση, εκτός αν αποφασίσει διαφορετικά μια αυξημένη πλειοψηφία.
Και τι έγινε αν η ύφεση εξ αιτίας της λιτότητας σε εμποδίζει να πιάσεις τους στόχους; Και τι έγινε αν ήδη έχεις ξεσκίσει τον λαό σου αλλά αδυνατείς να τα βγάλεις πέρα; Η «παράβαση» θα τιμωρείται αυτομάτως.