Ματωμένες Κυριακές

Με τον όρο Ματωμένη Κυριακή (Bloody Sunday για τους αγγλομαθείς, Domhnach na Fola στα ιρλανδικά) εννοούμε τέσσερα διαφορά αιματηρά γεγονότα, που έλαβαν χώρα από το 1887 έως το 1972, και συνδέονται με τις αγγλοϊρλανδικές σχέσεις.

Α' Ματωμένη Κυριακή (13 Νοεμβρίου 1887)

Στις 13 Νοεμβρίου 1887, οι σοσιαλιστές και οι αναρχικοί διοργάνωσαν μια μεγάλη διαδήλωση στο Λονδίνο για να καταγγείλουν τη βρετανική πολιτική στο Ιρλανδικό και την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης των Τόρυδων (Συντηρητικών).

Οι 10.000 διαδηλωτές έφθασαν στην Πλατεία Τραφάλγκαρ με πορείες από διάφορα σημεία του εργατικού Ανατολικού Λονδίνου. Ανάμεσά τους ξεχώριζε η μορφή του διάσημου ιρλανδού συγγραφέα και ακτιβιστή Τζορτζ Μπέρναρ Σο. Οι διαδηλωτές βρέθηκαν αντιμέτωποι με 2.000 αστυνομικούς και 400 στρατιώτες, που ήταν

Παγκόσμια Ημέρα Παιδιού

«Το παιδί θα απολαμβάνει όλα τα δικαιώματα….χωρίς διάκριση φυλής, χρώματος, φύλλου, γλώσσας, θρησκείας, πολιτικών ή άλλων πεποιθήσεων, εθνικής ή κοινωνικής καταγωγής, περιουσίας, οικογενειακής προέλευσης ή άλλης κοινωνικής θέσης του ίδιου του παιδιού ή της οικογενείας του». Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα του Παιδιού (1959), Αρχή Πρώτη.

Συμπληρώνονται 51     χρόνια από τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα του Παιδιού (1959), αναθεωρημένη έκδοση της Διακήρυξης της Κοινωνίας των Εθνών για τα Δικαιώματα του Παιδιού (1924). Συμπληρώνονται επίσης 64 χρόνια από την ημερομηνία ίδρυσης της  UNISEF, 11  Δεκεμβρίου 1946, που καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού.

Σαν σήμερα, 20 Νοεμβρίου

284 μ.Χ.: Ο Διοκλητιανός ανακηρύσσεται Ρωμαίος Αυτοκράτορας.

1407: Yπογράφεται επίσημη ανακωχή μεταξύ του Δούκα της Βουργουνδίας, Ιωάννη και του Δούκα της Ορλεάνης, Λουδοβίκου. Τρεις μέρες αργότερα, ο Δούκας της Βουργουνδίας θα δολοφονήσει τον Δούκα της Ορλεάνης.

1602: Γεννιέται ο Οτο φον Γκέρικε. Ήταν Γερμανός φυσικός επιστήμονας, εφευρέτης και πολιτικός. Το μεγαλύτερο επιστημονικό του επίτευγμα ήταν η θεμελίωση της Φυσικής του κενού.

Παγκόσμια Ημέρα Παιδιού. 11 Δεκέμβρη

Αποκατάσταση των Προσφύγων στην Ελλάδα του Μεσοπολέμου

Συγγραφή : Κατσάπης Κωνσταντίνος (1/10/2002)
Για παραπομπή: Κατσάπης Κωνσταντίνος, «Αποκατάσταση των Προσφύγων στην Ελλάδα του Μεσοπολέμου», 2002, Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού, Μ. Ασία URL: <http://www.ehw.gr/l.aspx?id=3684>

1. Προσφυγική αποκατάσταση και οικονομική ανάπτυξη Η αποκατάσταση 1.221.849 προσφύγων1 υπήρξε το μεγάλο στοίχημα του ελληνικού κράτους την περίοδο του Μεσοπολέμου. Η ένταξη των προσφύγων στην οικονομική και κοινωνική ζωή της χώρας δεν αποτελούσε μονάχα το αντίδοτο στη δυστυχία τους, αλλά και τμήμα ενός ευρύτερου σχεδίου για τη συνολική αλλαγή των οικονομικών δομών της χώρας, ιδίως στον αγροτικό χώρο. Στο πλαίσιο αυτής της λογικής, η αποκατάσταση των προσφυγικών πληθυσμών θεωρήθηκε η ιδανικότερη ευκαιρία για την επίτευξη μιας σειράς στόχων όπως η εντατικοποίηση της γεωργικής παραγωγής και η αύξηση της βιομηχανικής. Η διεύρυνση της εσωτερικής αγοράς, η προσφορά φτηνού εργατικού δυναμικού και η αξιοποίηση της πείρας και των νέων τεχνικών που έφεραν οι πρόσφυγες στην Ελλάδα ήταν στοιχεία που συνηγορούσαν σε αυτή την προοπτική.