Το χρονικό της κατοχής

Υποθεση Νασιουτζικ

Η Παυλίνα Νάσιουτζικ άφησε τα χωριά - Βόρεια  Προάστια και Μύκονο- και πολύ καλά έκανε, γιατί αυτήν την περίοδο περνούν δύσκολα  και καταπιάστηκε με θέμα σοβαρό, όπως της αρμόζει. Πίσω από τον μικροαστισμό των θεμάτων που κριτικάρει κρύβεται κάποια διαβασμένη που ξέρει να γράφει. Αυτή τη φορά αναμετριέται με τον μεγάλο της εφιάλτη, το φονικό που συγκλόνισε το πανελλήνιο το 1984.

Ο λογοτέχνης Θ. Διαμαντόπουλος βρίσκεται νεκρός με 97
σφυριές στο κεφάλι. Ένοχος: ο Αθ. Νάσιουτζικ.  Η 18άχρονη καλομεγαλωμένη πριγκίπισσα αλλάζει status και γίνεται η κόρη του δολοφόνου.
Άπειρες δίκες και εφέσεις, ορδές μαρτύρων, δικηγόρων, πραγματογνωμόνων, εμπειρογνωμόνων, ψυχιάτρων. Καφκικού ύφους παραλογισμοί, πρωταγωνιστές βγαλμένοι από βιβλία του Ντοστογιέφσκι. Η Π. Νάσιουτζικ προφανώς δεν είναι αποστασιοποιημένη, είναι το δράμα της και το καταγράφει σχετικά ψύχραιμα καπνίζοντας καθώς φαίνεται αμέτρητα τσιγάρα.
Δεν είναι στις προθέσεις της συγγραφέως να ξανανοίξει την υπόθεση που της κατέστρεψε την ζωή, μάλλον θέλει να κλείσει τον κύκλο των αναμνήσεων της γράφοντας το βιβλίο αυτό.
Μιλάει με σεβασμό για το θύμα και την οικογένειά του, μιλάει περιφρονητικά για την ελληνική δικαιοσύνη και την ελληνική νοοτροπία.  Τι θέλει να πει τελικά;  Υπερασπίζεται τον πατέρα της και τον εαυτό της. Είναι μια κόρη που δίνει την δική της εκδοχή για την ζωή που της επέβαλλαν. Για το λόγο αυτό θα αρκούσε μόνο ο υπότιτλος του βιβλίου «Η υπόθεση Νάσιουτζικ εκ των έσω», ο τίτλος παραπλανεί και πολλούς ορθώς τους εξοργίζει.
Ο Νάσιουτζικ μεγάλωσε με ευμάρεια, έγκλειστος 8 χρόνια σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Αλβανία, κομμουνιστής επιχειρηματίας, προνομιούχος κάτοικος Ψυχικού, διανοούμενος, συγγραφέας, πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών. Το 1984 ήταν μια περίοδος μεταβατική για την ελληνική κοινωνία, τα πρώτα χρόνια του Πασόκ συνέπεσαν με την ένωση της αστυνομίας και της χωροφυλακής, οι προαγωγές ζητούν εναγωνίως θύτη. Ο Θ. Νάσιουτζικ πληροί τις προϋποθέσεις. Είναι γεγονός ότι η κοινωνία μας δεν συμπαθεί αυτούς που με ευκολία μπαινοβγαίνουν σε διαφορετικούς κόσμους. Οι Έλληνες δεν είμαστε κοσμοπολίτες του πνεύματος, ούτε σεβόμαστε την διαφορετικότητα. Τα στεγανά μας ακυρώνουν την ευθυκρισία μας, μας αρέσει να κατηγοριοποιούμε τους ανθρώπους για να μην μπερδευόμαστε μ’ ένα
αντιφατικό βιογραφικό. Οι πλούσιοι με τους πλούσιος και ό,τι αυτό συνεπάγεται και οι φτωχοί με τους φτωχούς και ό,τι αυτό συνεπάγεται.   
Το βιβλίο καταχωρείται στα μυθιστορήματα αν και το μόνο κοινό που έχει με μυθοπλασία είναι η ταχύτητα και ο ρυθμός της ανάγνωσης. Το Παυλίνα έχει γίνει Ελβίρα (προς αποφυγή μήνυσης ή συγγραφικός τρόπος αποστασιοποίησης;) ενώ όλα τα υπόλοιπα ονόματα έχουν κρατηθεί ως έχουν. Μερικά ονόματα παραλείπονται, δεν μαθαίνουμε το όνομα του φαιδρού
τηλεψυχίατρου, ούτε του κακοήθους  δημοσιογράφου και νυν υπουργού. Φυσικά και τα υποψιαζόμαστε, φυσικά και θέλουμε να ξέρουμε. Όχι για την περιέργεια μας (μόνο), αλλά γιατί ανήκουν στην ιστορία, αποτελούν μέρος της όπως και η οικογένεια Αναγνωστάκη, ο  Γ. Χειμωνάς, ο Η.Πετρόπουλος και πολλοί άλλοι που περιφέρονται στις σελίδες δίνοντας ένα κλίμα εποχής, αφήνοτας το στίγμα και την άλω τους στο κείμενο.

ΑΡΙΣΤΑΙΟΣ ΚΑΙ ΟΡΦΕΑΣ ΗΡΩΕΣ ΕΥΕΡΓΕΤΕΣ

«ΑΡΙΣΤΑΙΟΣ ΚΑΙ ΟΡΦΕΑΣ ΗΡΩΕΣ ΕΥΕΡΓΕΤΕΣ», αναφέρεται στους ήρωες ευεργέτες, σοφούς, κατόχους μυστηρίων και ευεργέτες της ανθρωπότητα

Η Πρωτομαγιά του Jordan

Κώστας Κουκούσης

Με τους 55 πόντους που πέτυχε απέναντι στους Cavaliers την 1η Μάιου του 1988 ο Michael Jordan έγινε ο πρώτος παίκτης στην ιστορία του ΝΒΑ που σκόραρε 50 ή περισσότερους πόντους σε δυο συνεχόμενα παιχνίδια στα playoffs.

Ως πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος με 35 πόντους ανά αγώνα, MVP της κανονικής περιόδου και καλύτερος αμυντικός ο Jordan ήθελε πλέον να οδηγήσει τους Bulls πέρα από τον πρώτο γύρο των playoffs για πρώτη φορά μετά το 1981. Αλλωστε η πρόκριση στην επόμενη φάση αποτελούσε προσωπικό στοίχημα για τον ίδιο, αφού από τότε που φόρεσε τη φανέλα τους οι “ταύροι” είχαν γνωρίσει τρεις συνεχόμενους αποκλεισμούς έχοντας πετύχει μόλις μια νίκη στην postseason.

ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ: «ΟΙ ΒΟΥΛΓΑΡΟΙ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ»

Μια ταινία που γυρίστηκε από το εθνικιστικό κόμμα ВМРО, τον Αύγουστο του 2005 επιδιώκει να περάσει το μήνυμα ότι υπάρχει μια «ξεχασμένη βουλγαρική μειονότητα 500.000 ατόμων που ζει στη σημερινή Ελλάδα». Η ταινία που φέρει την ονομασία «Είμαστε ένας λαός» και γυρίστηκε χωρίς την άδεια των ελληνικών αρχών.

Ο σκηνοθέτης περιέτρεξε στις μεγαλύτερες πόλεις (τις οποίες αποκαλεί "βουλγαρικές πόλεις της Μακεδονίας του Αιγαίου" – Φλώρινα, Κιλκίς, Έδεσσα κ.λπ. - Лерин, Кукуш, Воден) στις οποίες λέγει ότι σήμερα ζουν Βούλγαροι και είναι ξεχασμένοι από το βουλγαρικό κράτος μετά το 1944. Μεταφέρουμε αποσπάσματα από την προπαγάνδα τους (echedoros):